ظهر شهادت امام رضا(ع) است و خستگی یک روز سراسر حزن و اندوه، رمق از زائران گرفته؛ اما لبخندی که بر لبانشان نشسته، نشانی از رضایت دل‌های داغداری است که در سایه این تبرک‌خانه یافته‌اند و راهنمایی خادمان باصفا، مرهمی بر رنج و خستگی‌شان شده است.
درون تبرک‌خانه سلطان ابالحسن الرضا (ع)، عطر دل‌انگیز غذا با همهمه دلنشین حضور زن و مرد، پیر و جوان، در هم آمیخته است. خادمان با لباس‌های متحدالشکل، با عشق و شور در تلاشند تا بهترین پذیرایی را از زائران به عمل آورند؛ عده‌ای با دقت غذا سرو می‌کنند و عده‌ای دیگر با سرعت و نظم، ظروف غذا را آماده و به دست زائران می‌دهند.

خادمان؛ جلوه‌ای از ایثار و ارادت

در این میان، داستان‌های دلنشین خادمان، خواندنی است. قاسمی، نقاش ساختمانی که نزدیک به یک سال است لباس خادمی به تن کرده و این بار در این موکب مشغول خدمت‌رسانی است، معتقد است که یک لبخند از سر رضایت زائران، خستگی همه عمر را از تن آدم می‌برد. او سختی کار را در این لبخندها گم می‌کند و خدمت به زائران را توفیقی بزرگ می‌داند.
آقای سهرابی نیز با صدایی آرام و چشمانی که برق ارادت در آن موج می‌زند، خدمت در تبرک‌خانه سلطان را لیاقت می‌داند. محمد مفیدی، هم که افتخار خدمت در این مکان مقدس را دارد، خاطراتی از زائرانی دارد که تنها یک قاشق برنج تبرکی را برای شفا و تبرک در غذای خانه‌شان طلب می‌کنند. او که خود کارخانه‌دار موفقی است، هرچه در زندگی دارد را از برکت خدمت به زائران می‌داند.
دکتر سبحانی، پزشک متعهدی که این بار توفیق خدمت در موکب نصیبش شده، داستان عاشقانه خود را با این بارگاه اینگونه آغاز می‌کند: «سال گذشته، پیاده‌روی‌ام در سالروز شهادت امام رضا (ع) مسیر زندگی‌ام را عوض کرد». او دارالشفای حضرت رضا (ع) و مهمانسرای حضرت را دو انتخاب پیش رو داشته و مهمانسرا را به دلیل حال خوب و معنوی زائران برگزیده است.
به گفته محسن اختری مدیر روابط عمومی بنیاد بهره‌وری موقوفات آستان قدس رضوی از روز جمعه ۳۱ مرداد تا ظهر یکشنبه ۲ شهریور مقارن با شهادت امام رئوف، چندین وعده غذایی شامل صبحانه، ناهار و شام، پذیرایی شده است.
این اتفاق، به گفته اختری، اتفاق بسیار خوب و مثبتی است که در آستان قدس رضوی رقم خورده و خانواده‌ها را نیز شامل می‌شود. کارگران خط تولید کارخانه‌ها که پیش از این، کمر به خدمت زائران بسته بودند، اکنون هم در صف خدمت حاضر شده و مستقیماً به زائران غذا می‌دهند. این هم‌افزایی، فضا را متفاوت و دلنشین‌تر کرده است.
خروج از موکب با نگاهی به ظرف غذا، حس هدیه‌ای بهشتی را در انسان زنده می‌کند. جایی که ظرف‌ها با عشق و ارادت پر می‌شوند و آدم‌ها در خدمت به زائران آقا از یکدیگر سبقت می‌گیرند، مصداق آیه شریفه «والسابقون السابقون اولئک المقربون» است.