هزاران نفر از شهروندان اسپانیا و فعالان بین‌المللی با شعارهایی همچون «آزادی برای فلسطین، از نهر تا دریا» و «این جنگ نیست، نسل‌کشی است» کاروان جدید ناوگان آزادی را با اشک و لبخند بدرقه کردند.ناوگان «صمود» – به معنای پایداری – حامل چندین تُن مواد غذایی، دارویی و آب آشامیدنی است. سازمان‌دهندگان تأکید دارند این حرکت صرفاً نمادین نیست، بلکه تلاشی واقعی برای ایجاد یک کریدور بشردوستانه و رساندن کمک به جمعیتی است که در میانه قحطی دست‌ساز گرفتار شده‌اند. به گفته منابع پزشکی در غزه، دست‌کم ۳۴۰ نفر از جمله بیش از ۱۲۰ کودک، تاکنون به دلیل سوءتغذیه به شهادت رسیده‌اند.
سیف ابوکیشک، سخنگوی ناوگان آزادی در کنفرانس خبری بارسلونا گفت: «ما یک مأموریت غیرخشونت‌آمیز را پیش می‌بریم. این حرکت، صدای همبستگی جهانی با فلسطین است و نشان می‌دهد اراده مردم آزاد قوی‌تر از محاصره و نسل‌کشی است». او بارسلونا را به دلیل سابقه نمادین همبستگی با فلسطینی‌ها به‌عنوان نقطه انتخاب‌شده حرکت دانست.
چهره‌های شناخته‌شده‌ای همچون گرتا تونبرگ فعال سوئدی محیط زیست، آدا کولائو شهردار سابق بارسلونا و سیاستمداران اروپایی نیز در این کاروان حضور دارند. به گفته سازمان‌دهندگان، در روزهای آینده کشتی‌هایی از تونس، ایتالیا و یونان به این کاروان خواهند پیوست و شمار قایق‌ها به بیش از ۷۰ فروند خواهد رسید.اما در سوی دیگر، اسرائیل که در ماه‌های اخیر چند تلاش مشابه را در آب‌های بین‌المللی متوقف کرده است، این بار نشانه‌هایی از رویکرد سختگیرانه‌تر بروز داده است. رسانه‌های عبری گزارش دادند ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت داخلی کابینه نتانیاهو، طرحی را برای بازداشت طولانی‌مدت فعالان در زندان‌ ارائه کرده است. این طرح همچنین مصادره کشتی‌ها و الحاق آن‌ها به ناوگان پلیس دریایی اسرائیل را پیش‌بینی می‌کند، اقدامی که هدف آن ایجاد «بازدارندگی روانی» علیه فعالان بین‌المللی عنوان شده است.تحلیلگران معتقدند تل‌آویو با چالشی دوگانه روبه‌رو است: از یک سو می‌خواهد مانع رسیدن کاروان به غزه شود و از سوی دیگر نگران است برخورد خشن، بار دیگر افکار عمومی جهانی را علیه آن بسیج کند؛ مشابه آنچه پس از یورش خونین به کشتی «ماوی مرمره» در سال ۲۰۱۰ رخ داد.
به نظر می‌رسد ناوگان تازه، فراتر از یک مأموریت امدادی، به صحنه‌ای برای آزمودن افکار عمومی جهان بدل شده است؛ جایی که هر قایق نه فقط حامل بسته‌های غذا و دارو، بلکه نمادی از اعتراض جهانی علیه تداوم محاصره و بی‌عملی جامعه بین‌المللی است.