این روزها از درِخانه که بیرون می آییم روی زنگ و دیوار خانه تا روی لوله‌های گاز و پلاک‌های منازل، آگهی‌های کوچک تخلیه چاه، لوله بازکنی، باربری اثاثیه منزل، تاکسی سرویس و... را می بینید.

این برچسب‎ها علاوه بر آنکه آلودگی بصری را رقم می زنند به دلیل استفاده از برخی مواد خاص، کندن و جدا کردن آن ها موجب آسیب رساندن به رنگ در منازل و حتی دیوارها می‎شود.

الهام فخاری، عضو شورای شهر تهران با تأکید بر ممنوع بودن چسباندن هر نوع برچسب تبلیغاتی بر درِ منازل می گوید: در قانون و مقررات شهری گرچه چسباندن آگهی در فضاهای عمومی محدود شده و برای چنین تخلفی مجازات هایی وجود دارد، ولی در بستر کلان‌ شهر جریمه و برخورد مشخص با متخلفان، دشوار، زمان‌بر و پرهزینه است.

وی با تأکید بر اینکه شهروندان می توانند به خاطر نصب برچسب های تبلیغاتی شکایت کنند، به قدس آنلاین می گوید: اما واقعیت این است که تعداد این آگهی ها و برچسب ها آنقدر زیاد است که نه تنها شهروندان وقت و فرصت کافی برای طرح تعداد زیادی شکایت ندارند، بلکه نداشتن ضمانت اجرایی این قانون و مشخص نبودن نهادی که متولی رسیدگی به این نوع شکایت ها باشد، کار را پیچیده‌تر می‌کند، احتمالاً به همین دلایل است که صاحبان مشاغل نیز ترسی از نصب برچسب های تبلیغاتی در مکان های عمومی و متعلق به مردم ندارند.

فخاری ادامه می دهد: در ماده ۹۲ قانون شهرداری‌ها آمده که نوشتن هر نوع مطلب یا الصاق هر نوشته‌ای بر روی دیوارهای شهر که مخالف مقررات انجمن شهر باشد ممنوع است، مگر در محل‌ هایی که‌ شهرداری برای نصب و الصاق اعلانات معین کرده است و متخلفان علاوه بر تأدیه خسارت مالکین به پرداخت جریمه هم محکوم خواهند شد.

وی می افزاید: اگر کاری ممنوع است راه قانونی و درست آن باید معرفی شود؛ تبلیغات به خودی خود بخشی از کسب و کار و حق مردم است، این که کجا و چه روش و ابزاری درست است را باید روشن کنیم.

عضو شورای شهر تهران با اشاره به اینکه تابلوهای بزرگ شهری هزینه زیادی دارند و کسب و کارهای خرد نمی‌توانند چنین هزینه‌ای بپردازند، می گوید: شهرداری می‌تواند با ساماندهی تابلوها و محدوده‌های مجاز محلی و شهری فرصت و فضای خوبی ارائه کند تا کسب و کارهای خُرد و خدماتی هم بتوانند خود را معرفی کنند و شهروندان در هنگام نیاز، به اطلاعات آن ها دسترسی داشته باشند.

فخاری عنوان می کند: این کار دشوار و پرهزینه و سختی نیست، ولی نتیجه روشن و قابل ارزیابی و چشمگیری در بافت شهری خواهد داشت و طی یک برنامه‌ زمان‌ بندی‌ شده می‌توان معرفی، تشویق و سپس بازداری و تنبیه با برخورد قانونی با تخلفات احتمالی را به انجام رساند.

وی با بیان اینکه بر اساس‌ قانون و مقررات، تبلیغات شهری در کشور ما با چند نهاد و سازمان سروکار دارد که وزارت فرهنگ و ارشاد و شهرداری مهم‌ترین آن‌ها هستند، ادامه می دهد: تلاش بر این بوده است که برپایه رسانه، برند و کسب و کارها سازوکار به‌ سامان برای انجام تبلیغات در گستره شهرها فراهم شود، ولی انجام و پایش چگونگی اجرای قانون چالش دیگری در تبلیغات شهری شده است.

عضو شورای شهر تهران تأکید می کند: باید مدیریت شهری در کلانشهر به‌ روزرسانی سامانه‌ها ازجمله تبلیغات را در بستر فضای مجازی هم جدی بگیرد و برای آن برنامه داشته باشد، این درحالی است که کلیت مدیریت شهری و کلان‌شهری امروز در کشور از این تحولات جا مانده است.

وی همچنین می گوید: وقتی مردم فضای بیان شهروندی یا تبلیغات کسب و کار داشته باشند تخلف به حداقل می رسد، درغیراین صورت به هر عرصه ای از جمله در و دیوار و حتی کف زمین برای پیام‌ رسانی و تبلیغ متوسل می‌شوند که وضعیت شهر و محله ها را نابسامان می‌کند.

وی با بیان اینکه ما باید به پیام و نیاز شهروندی که پشت این اشتباه و چالش ها وجود دارد توجه و برای آن چاره اندیشی کنیم، ادامه می دهد: مردم حق دارند و می‌خواهند دیده و شنیده و شناخته شوند و از سویی باید بتوانند در فضایی مناسب اعتماد کنند؛ این بهترین موضوع برای تعامل سازنده میان مدیریت شهری و شهروندان است که با مقرراتی روان و با کم‌ترین هزینه با همکاری صنوف بر معتبر بودن فعالیت‌های معرفی‌ شده نظارت قانونی داشته باشد و هم بدون درگیری و تضییع حق و به‌ دور از هزینه‌ تراشی‌های گزاف فضا و فرصت دیده‌شدن فراهم شود.

خبرنگار: مهدی توحیدی