الهه ضمیری- خبرنگار تحریریه جوان قدس:  ارتباط، یک فرایند دو طرفه و مشارکتی است. حتی زمانی که به ظاهر، فقط یک نفر گوینده‌ی مطلق است. برای گوش دادن فعال، شما باید حرف‌های فرد مقابل را بازگویی و روشن سازی نموده و در نهایت، بازخورد دهید.

بازگویی کردن

هر وقت فردی چیز مهمی به شما میگوید، باید با کلمات خودتان آنچه را که فکر می‌کنید او گفته، دوباره بیان کنید. این کار مهم‌ترین بخش خوب گوش دادن است. شما می توانید بازگویی خود را با مقدمه ای مانند (آنچه من از حرف‌های شما می‌فهمم این است که...، به عبارت دیگر...، اجازه بده این موضوع را روشن کنم...، پس شما احساس میکنی که...، اگر درست فهمیده باشم...، آیا منظورتان این است که....، آیا میخواهید بگویید که...» شروع کنید.

اگر به طور مداوم به بازگویی حرف‌های فرد مقابل بپردازید، در نتیجه:

-از بیشتر موانع گوش دادن جلوگیری خواهید کرد.

-بی درنگ فرض‌های کاذب و سوءتعبیر های خود را اصلاح خواهید کرد.

-هدیه‌ی گران قیمت شنیده شدن و درک شدن را به فرد مقابل خواهید بخشید.

-در مواقعی، جلوی تشدید احساسات خشم را خواهید گرفت.

روشن سازی

بازگویی صحبت‌های فرد، معمولاً منجر به روشن سازی می‌شود. شما به فرد مقابل می‌گویید که به چه چیزی فکر می‌کنید، بعد متوجه می‌شوید که اشتباه می‌کردید و برای روشن سازی موضوع، شروع به پرسیدن سؤالاتی می‌کنید. هنگام طرح سؤال، باید به یاد داشته باشید که قصد شما فهمیدن، لذت بردن، یاد گرفتن، و یا کمک کردن است. قصد شما، نباید بازپرسی، تحمیل دیدگاه خود، سرزنش کردن، تحقیر کردن، و یا دست انداختن فرد مقابل به هر شیوه ای باشد.

پرسیدن سؤال، تصویر جامع‌تری شامل جزئیات خاص، احساس روشن و درک بیشتری از دیدگاه فرد مقابل را در اختیار شما قرار می‌دهد. سعی کنید درباره‌ی واقعیت های خاص، یعنی چه کسی، چه چیزی، کجا، چه موقع و چگونه سؤال کنید و سؤالاتی مانند چه احساسی درباره‌ی آن داشتید؟» و «بعد چه فکر کردید؟» بپرسید.

ارائه‌ی بازخورد

بازخورد معمولاً بعد از آن که حرف‌های فرد مقابل را بازگو کردید و سؤالاتی برای روشن‌سازی برداشت خود پرسیدید، ارائه می‌شود. در این مرحله، واکنش‌های خود را بازخورد می‌دهید. به آرامی و بدون قضاوت، افکار، احساسات، نظرات و خواسته های خود را بیان کنید. بدون درگیر شدن در موانع گوش دادن، مانند یکی به دو کردن و نصیحت کردن، تجربه‌ی درونی خود، از گفته‌های فرد مقابل را با او در میان بگذارید.

ارائه‌ی بازخورد، سه نتیجه دارد:

-اول،فرصت دیگری فراهم میکند تا برداشت خود را با فرد مقابل در میان گذاشته و آن را ارزیابی کنید، در نتیجه، او می‌تواند هرگونه بدفهمی و برداشت غلط را اصلاح نماید.

-دوم، ارائه‌ی بازخورد اطلاعاتی درباره‌ی درستی و تأثیر ارتباط فرد مقابل در اختیار او قرار میدهد.

-سوم، فرد مقابل، متوجه دیدگاه تازه می‌شود. بازخورد خوب، باید فوری، صادقانه و حمایت کننده باشد.

منظور از فوری این است که وقت را تلف نکنید. به محض این که احساس کردید گفته‌های فرد مقابل را از طریق بازگویی و طرح سؤالاتی برای روشن‌سازی متوجه شدید، بلافاصله بازخورد دهید. تأخیر حتی یک ساعته نیز می‌تواند اثر آن را کاهش دهد.

منظور از صادقانه این است که شما باید واکنش واقعی خود را نشان دهید و اجازه ندهید ترس از ناراحتی طرف مقابل، تمایل به بازی دادن او یا عدم آمادگی برای بیان احساساتتان، بازخورد شما را مخدوش کند. برای مثال، اگر فکر می‌کنید که فرد مقابل اشتباه می‌کند، یا احساس تهدید می‌کنید، باید همین موضوع را در بازخورد خود بیان کنید.

منظور از حمایت کننده بودن این است که صداقت شما نباید توام با بی رحمی باشد. لازم است راه‎هایی برای تعدیل دیدگاه‌های منفی خود، بدون تحریف کردن معنی آنها پیدا کنید. برای مثال، میتوانید به جای گفتن (واقعاً گند زدید) بگویید، (فکر میکنم اشتباه کردید).