بی‌آبی، یکی از آن دلایلی است که هم زندگی روزمره را برای برخی از مردم مختل کرده و هم کشاورزی و به عبارتی معیشت آن‌ها را نشانه گرفته است. راهی برایشان نمانده است؛ بار خود را برای شهرهای دیگر می‌بندند که البته آنجا هم با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند. از جمله استان‌های مهاجرپذیر می‌توان به تهران اشاره کرد که افراد زیادی را از شهرهای مختلف در دل خود جا داده است. مهاجران هم دلایل زیادی برای ترک مبدأ ذکر می‌کنند. یکی می‌گوید بیکاری امانش را بریده بود و آن یکی می‌گوید اینجا فرصت رشد و پیشرفت بیشتری برایش فراهم است. تراکم بالای جمعیتی اما مشکلات زیادی را زیر پوست این شهر جمع کرده که هر آن ممکن است فوران کند. اما موضوع فقط پایتخت نیست. شهرهای دیگری هم هستند که کم و بیش با همین مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.
روند مهاجرت داخلی
یک جمعیت شناس درخصوص تاریخچه مهاجرت‌های داخلی کشور به ما می‌گوید: ما در حوزه مهاجرت‌های داخلی مراحل مختلفی را طی کرده‌ایم و اکنون الگوی جابه‌جایی‌ها و مهاجرت‌های داخلی تغییر کرده و موازنه مهاجرتی کشور درحال به هم خوردن است. به طوری که قبل از انقلاب با اجرای برنامه‌های اصلاحات ارضی و تحولاتی که در پی آن صورت گرفت، موج شدید مهاجرت‌های روستا- شهری را طی کردیم که پس از انقلاب نیز این موج مهاجرتی با همان رویه روستا- شهری تا حدود زیادی ادامه داشت؛ چون اجرای برنامه‌های توسعه روستایی موجب تشدید این مهاجرت‌ها شده بود.
محمود مشفق می‌افزاید: بخشی از جمعیت شهرهای ما نیز به دلیل تبدیل تعداد زیادی از روستا به شهر بود. چرا که با توسعه روستاها تعداد زیادی از آن‌ها که پتانسیل بیشتری به لحاظ ظرفیت رشد داشتند به نقاط شهری تبدیل شدند، ضمن آنکه یکی دیگر از عواملی که در تبدیل روستاها به شهر نقش داشت، تغییر تعریف ما از شهر بود؛ چرا که در گذشته معیار جمعیتی روستاها برای تبدیل شدن به شهر بود و فقط روستاهایی که ۵ هزار جمعیت داشتند، تبدیل می‌شدند، در حالی که با تغییر این تعریف ملاک جمعیت کنار گذاشته شد و داشتن شهرداری مورد توجه قرار گرفت. به‌طوری که می‌توانست مجوز تأسیس شهرداری را بگیرد، به شهر تبدیل می‌شد.
استان‌های مهاجرپذیر

این استاد جمعیت شناسی در خصوص مبدأ مهاجرت داخلی در ایران می‌گوید: کانون‌های مهاجرفرستی، شامل استان‌های غربی، شمال غربی و استان‌های شرقی کشور می‌شود که نخستین کانون مهاجرفرستی، استان‌های منطقه زاگرس یعنی ایلام، همدان، خوزستان، کردستان، لرستان و کرمانشاه هستند که معمولاً این این مهاجران به سمت تهران و اصفهان می‌روند به همین دلیل نسبت جمعیتی در منطقه البرز رو به افزایش است.
دکتر مشفق می‌افزاید: دومین کانون مهاجرفرستی، شمال غربی کشور است که شامل استان آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و اردبیل می‌شود که عمدتاً به سمت تهران می‌روند و سومین کانون مهاجرفرستی هم شامل استان‌های شرق کشور از جمله خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان و کرمان می‌شود که معمولاً به سمت مشهد، یزد و اصفهان می‌روند.