روزنامه فرهیختگان: استقبال مخاطب از یک اثر به معنای تایید آن نیست. بهرام افشاری هنوز به جایگاه یک کارگردان پخته نرسیده است.

نقد روزنامه فرهیختگان به اولین کارگردانی افشاری: فروخت اما فیلم خوبی نبود/ دوپینگ بهرام با شوخی‌های کش‌دار
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

۷۰ سی اولین فیلمی است که بهرام افشاری به عنوان کارگردان در آن حضور دارد. با اینکه این فیلم شباهت بسیاری به فیلم‌هایی دارد که افشاری قبلا در آنها بازی کرده اما باز هم در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد.
روزنامه فرهیختگان در نقد ۷۰ سی نوشت: این فیلم اگرچه بر پایه یک ایده خوب بنا شده که به نظر می‌رسد حاصل دغدغه‌های اخلاقی فیلمساز است، اما در مراحل بعد از ایده نتوانسته حق آن را ادا کند و هم در فیلمنامه و هم در کارگردانی ضعف دارد. ضعف اصلی فیلمنامه اثر را می‌توان کمبود شوخی در آن دانست که به خلاف آثار پیشین گروه سازنده مثل «فسیل»، «دینامیت» و حتی «انفرادی»، بیش از آنکه به شوخی‌هایی مبتنی بر موقعیت اتکا داشته باشد، متکی بر اکت‌های بامزه هنرپیشه‌ها و البته تعداد زیادی دیالوگ دوپهلوی جنسی است.
۷۰ سی البته از گروه بازیگران درجه‌یکی بهره می‌برد که در کارنامه خود تحسین‌های متعددی از جمله چند نامزدی و سیمرغ جشنواره فیلم فجر دارند و با تکیه بر تجربه‌شان در درام و کمدی، توانسته‌اند نقش را دربیاورند و بامزه هم باشند، ولی عملاً هیچ‌یک بازی ویژه‌ای ندارند چه بسا به لوده‌بازی تن می‌دهند.
فرهیختان در ادامه تجربه اول افشاری را دور از انتظار ندانست و نوشت: این فیلم اجرایی خامدستانه دارد که در نقاط مختلف فیلم، خود را نشان می‌دهد. نقش‌آفرینی‌های نه ‌چندان درخشان، سکانس‌های طولانی رقص و بعضی بازیگوشی‌های ناموفق در مرحله تدوین، از جمله نشانه‌هایی است که می‌گوید بهرام افشاری هنوز در کارگردانی به پختگی نرسیده و لااقل در فیلم اولش موفق نبوده است.
به همین دلایل است که می‌توان «هفتاد سی» را از منظر کمدی، اثری تقریباً ناموفق دانست که به دلیل دو عامل اصلی توانسته در گیشه موفق شود: اول، تکیه بر توانایی ستاره‌های باتجربه فیلم که اغلب حتی با یک نگاه یا مکث می‌توانند از بیننده خنده بگیرند و دوم، شوخی‌های دوپهلوی جنسی که فراوان در فیلمنامه قرار داده شده است. شوخی‌هایی که طبیعتاً چندان مناسب سنین پایین نیست و کار نویسنده و کارگردان را برای خنداندن تماشاگر ساده کرده است.
«۷۰ سی» از آن دسته آثاری است که اگرچه گیشه فوق‌العاده‌ای دارد و می‌تواند تماشاگران زیادی را به لطف حضور ستاره‌های محبوب، رقص و شوخی‌های دوپهلو به سینما بکشاند و حتی با صحنه‌های متأثرکننده ۳۰ دقیقه پایانی، به سبک مسعود ده‌نمکی پیام‌های اخلاقی هم بدهد، ولی نباید این توهم را در سازندگان ایجاد کند که فیلم خوبی ساخته‌اند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • مدیر سایت مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظرات پس از تأیید منتشر می‌شود.
captcha