قربانی نوشته است: ساسی مانکن در فضای مجازی تیزر آهنگ جدید خود را به نام «توبه» منتشر کرد و از چند روز پیش هم به صورت سریالی ویدیوهایی منتشر می‌کرد که گویا واقعا قصد تغییر مسیر دارد و نمی‌خواهد دیگر در همان سبک و سیاق قدیمی عمل کند اما در ادامه شاهد بودیم که با همان شیوه گذشته برگشته است. حال برای محافظت از کودکان درمقابل چنین موسیقی‌ای باید چه کرد؟!
لازم است آثاری با جذابیت بالا تولید کنیم که این گونه افراد که ذهن و روح و روان کودکان و نوجوانان ما را هدف گرفته اند و تشنه دیده شدن هستند در رسیدن به اهداف غیراخلاقی خود ناکام بمانند. ساسی مانکن گویا نیاز نوجوان را تا حدی شناخته و توانسته با جنس موسیقی خود و ترانه هایی که حتی در کشورهای غربی که دم از آزادی می‌زنند هم جرم محسوب می‌شود عده زیادی از نوجوانان و جوانان ما را به خود جذب کند و دلیل این مساله عدم شکل گیری زیست گفتمان و عدم شناخت نیازهای نوجوانان از سوی ماست.
در این سالها در تولید محصولات موسیقایی و فرهنگی اقداماتی که کافی باشد را انجام نداده‌ایم و توقع هم داشتیم کودکان و نوجوانان ما به آهنگ های ساسی مانکن گوش نکنند! مشکل اینجاست که ما با ادبیات خاص نوجوانان امروز بیگانه‌ایم و شاید نخواستیم آن را بپذیریم و با آنها همراه شویم. این ضعف در ساختار فرهنگی ما امروز متوجه بچه های این سرزمین شده و به جای حرف های تکراری و شعاری زمان عمل رسیده است.
کره جنوبی و ژاپن دو کشوری هستند که در سال‌های گذشته به شکلی درست در حوزه موسیقی برای مخاطب نوجوان تولید محتوا کرده‌اند. سیاست کاری آن ها به نحوی بوده که برخی از خوانندگان و اهنگسازان ناشناخته یا کمتر شناخته شده آنها آثاری را تولید می‌کنند که نیازهای شنیداری و ذهنی نوجوان را تامین می‌کند و نوجوان دیگر تمایلی به گوش دادن موسیقی های مبتذل با الفاظی رکیک ندارد و خانواده ها هم به جهت بدآموزی و گوش دادن یا ندادن فرزندشان به این دست آهنگها هیچگونه نگرانی ندارند. این سیاست جواب داده و چرا ما در ایران آن را اجرایی نکنیم؟
نقش صدا و سیما در پخش آثار هنرمندان و خوانندگان مهم است اما شاهد این بودیم که آهنگها از درگاه ها و پلتفرم های خارجی و شبکه های مجازی به گوش مخاطب نوجوان ما می‌رسد! اینکه در حوزه موسیقی مناسب برای کودک و نوجوان کم کاری کرده ایم یک بحث است و اینکه چرا باید نوجوان امروز ما میل به این نوع موسیقی نشان دهد بحثی دیگر است. اگر صدا و سیمای ما به موسیقی، تنوع آثار و سبک ها و پخش آثار خوانندگان بپردازد و برنامه های موسیقی محور با استفاده از دانش و تخصص اساتید و اصحاب رسانه و حوزه کودک و نوجوان برای مخاطب ساخته شود نوجوان امروز موسیقی مورد نیازش را از طریق پلتفرم های خارجی و یا کانال های ماهواره ای دنبال و پیگیری نمی‌کند. اگر موزیک مصرفی ما که در سال نزدیک به ۲۲ هزار آهنگ است مجوز ارشاد دریافت کنند و سکویی برای پخش داشته باشند شانس ما در جذب مخاطب بالا می‌رود و این موسیقی ها غالبا از یک تنوع ژانری هم برخوردارند که بنابه صلاحدید مسئولین و نوع ترانه و فرم موسیقی می‌توان حتی به ژانر موسیقی رپ هم مجوز داده شود.
ما در ایران هنرمندان و موسیقی‌دانان خوبی داریم که خانه نشین شده اند و از فرط بیکاری و اینکه نادیده گرفته شده اند افسرده شده اند و درآمدی از کار و تخصصشان هم ندارند. ما می‌توانیم با به کار گیری این استعدادها موسیقی های خوبی تولید کنیم و اینکه ما به گفتمان های مختلف و زیست گفتمانی احترام بگذاریم و با توجه به نیاز مخاطب و نسل جوان جامعه موسیقی بسازیم و از رسانه هایی که داریم به گوش آنها برسانیم یک امر لازم الاجرا است چراکه اگر این کار صورت نگیرد نوجوان ما موسیقی و خوراک شنیداری اش را از کانال های غیر رسمی و خارجی تامین می‌کند و این خوراک قطعا برای او سم است.
ما نوجوانان و نیازهایشان را به درستی نشناختیم. این که علاقه مندان موسیقی رپ در بین نوجوانان بیشتر از پاپ است یک حقیقت است و نمی‌شود آن را کتمان کرد. اگر به آثاری که تولید می‌شوند نگاه بازتری شود و به ژانرهای رپ، راک ، متال و ... چنانچه ساختار انسانی به لحاظ شعر و ترانه دارند مجوز بدهیم خوانندگان دست به پخش آثار خود بطور غییرقانونی نخواهند زد و مسیر درست هنری را طی می‌کنند و موسیقی ما به جایگاه مطلوبی که می بایست قرار داشته باشد خواهد رسید. ما فرهنگ ایرانی داریم و موظفیم که با الگو سازی درست و با ابزارهایی که در دست داریم از این تمدن کهن و این میراث که به ما رسیده است محافظت کنیم و با مقابله درست و اصولی با تهاجم فرهنگی، بستری امن برای رشد جسمی و ذهنی فرزندانمان فراهم سازیم.
نظر شما