به گزارش قدس آنلاین، اهمیت زاینده‌رود به‌عنوان شاهرگ حیاتی اصفهان و نماد فرهنگی و تاریخی این شهر، باعث شد این اجرا به‌سرعت به موضوعی حساس و جنجالی تبدیل شود. در پی این واکنش‌ها، دو خواننده سرشناس موسیقی پاپ ایران، محمد علیزاده و حامد همایون، اعلام کردند که به احترام جایگاه و حرمت زاینده‌رود، از اجرای برنامه در این مکان صرف‌نظر می‌کنند.
آغاز ماجرا؛ ویدئویی که خبرساز شد
ماجرا از جایی آغاز شد که ویدئویی از برگزاری کنسرتی با محوریت دف‌نوازی در بستر خشک زاینده‌رود در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد. این برنامه که ظاهراً در چارچوب یک رویداد هنری محلی تدارک دیده شده بود، به‌محض انتشار تصاویرش، با انتقادهای زیادی روبه‌رو شد. بسیاری از مردم اصفهان و فعالان فرهنگی این اقدام را نوعی بی‌احترامی به وضعیت بحرانی زاینده‌رود دانستند. به باور آن‌ها، بستر خشک رودخانه نماد سال‌ها خشکسالی، مشکلات زیست‌محیطی و مطالبات مردم اصفهان است و اجرای موسیقی در چنین فضایی نه تنها شادی‌آفرین نیست، بلکه به زخم‌های این شهر نمک می‌پاشد.
احترام به حرمت زاینده‌رود
در میان انبوه واکنش‌ها، موضع دو خواننده شناخته‌شده یعنی محمد علیزاده و حامد همایون بیشتر از همه جلب توجه کرد. هر دو هنرمند در پیامی با متنی تقریباً مشابه اعلام کردند:
«زاینده‌رود برای ما حرمت دارد و وقتی فهمیدیم قرار است در این مکان اجرا داشته باشیم اطلاع دادیم که این کار را نمی‌کنیم.»
زاینده‌رود؛ شریان حیاتی و نماد فرهنگی
زاینده‌رود تنها یک رودخانه نیست؛ بخش مهمی از هویت تاریخی و فرهنگی اصفهان به آن وابسته است. خشکیدن این رودخانه در سال‌های اخیر پیامدهای سنگینی بر زندگی مردم، کشاورزی، محیط زیست و گردشگری گذاشته است. به همین دلیل، هر اتفاقی که در بستر زاینده‌رود رخ دهد، بار معنایی و نمادین ویژه‌ای دارد. اجرای موسیقی در چنین بستری می‌تواند از دید برخی به معنای نادیده گرفتن دردهای مردم باشد، حتی اگر نیت برگزارکنندگان چنین نبوده باشد. این رخداد بار دیگر بحث قدیمی رابطه هنر و اجتماع را زنده کرد. آیا هنر می‌تواند در هر مکان و شرایطی اجرا شود یا باید نسبت به زمینه‌های اجتماعی و حساسیت‌های فرهنگی مردم پاسخ‌گو باشد؟ طرفداران آزادی هنر بر این باورند که موسیقی می‌تواند در هر فضا و مکانی جاری شود، اما مخالفان این دیدگاه تأکید دارند که انتخاب مکان و زمان اجرا بخشی از پیام اثر هنری است و نمی‌توان آن را جدا از بستر اجتماعی‌اش ارزیابی کرد.
در این میان، تصمیم محمد علیزاده و حامد همایون برای لغو اجرا را می‌توان مصداقی از توجه به همین حساسیت‌ها دانست. آن‌ها با این اقدام نشان دادند که به نظر و احساسات عمومی اهمیت می‌دهند و ترجیح می‌دهند فعالیت‌هایشان در تضاد با افکار عمومی مردم اصفهان قرار نگیرد. این ماجرا یک بار دیگر نشان داد که هنر نه فقط برای سرگرمی، بلکه برای ایجاد همدلی و هم‌زبانی میان مردم و هنرمندان است. وقتی جامعه‌ای نسبت به موضوعی حساسیت دارد، هنرمندان می‌توانند با درک درست شرایط، نقش تسهیل‌گر و همدلانه ایفا کنند. شاید همین تصمیم علیزاده و همایون، به‌ظاهر ساده، پیام مهمی را منتقل کند: اینکه هنرمند در کنار مردم ایستاده است.
نظر شما