عضو هیئت علمی پژوهشکده خانواده با بیان این مطلب به قدس آنلاین می گوید: گروهی دیگر که ازدواج نکرده اند و نمی توانند حس مادرانه یا پدرانه داشته باشند سعی دارند از طریق پذیرش حیوانات خانگی مانند سگ، گربه و غیره این حس درونی خود را شفا ببخشند.
آیا افرادی که از حیوان نگهداری می کنند اختلال روانی دارند؟
علیرضا شریفی یزدی ادامه می دهد: برخی از افراد بر اساس مُد و فشن اقدام به نگهداری حیوان می کنند و به عنوان یک سبک زندگی به اصطلاح مدرن و امروزی آن را تبلیغ می کنند و اما گروهی نیز ذاتا حیوان دوست هستند و علاقه دارند با حیوانات ارتباط بگیرند و از آن ها نگهداری کنند.
بنابراین نمی توانیم همه افرادی که به نگهداری از حیوانات می پردازند را به طور یکسان قضاوت کنیم و مثلا بگوییم همه این افراد اختلال روان دارند.
چراکه تا به حال مطالعه عمیقی که نشان دهد همه افرادی که در منزل پت نگهداری می کنند نوعی اختلال روان دارند وجود ندارد بنابراین ادعای چنین مسئله ای پشتوانه علمی ندارد.
هرچند در برخی موارد ممکن است این ادعا صحت داشته باشد اما اکثریت این گونه نیستند.
افرادی که به فرزندآوری فکر نمی کنند
این جامعه شناس و روانشناس اجتماعی علاقه مندی به نگهداری از حیوان را به قشربندی اجتماعی مرتبط می داند و می گوید: قشر فرادست جامعه بیشتر به دلیل سبک زندگی و تقلید از غرب مایل هستند پت داشته باشند چراکه این افراد درگیری ذهنی اقتصادی ندارد.
این گروه از لایه های بالای جامعه نه تنها حیوانات اهلی بلکه حیوانات نامتعارف از جمله تمساح، مار، شیر یا پلنگ نگهداری می کنند و بسیاری از این افراد فرزندآوری را برای خوشگذرانی های خود دست و پاگیر و مانع رسیدن به اهداف شخصی خود می دانند.
افرادی که در قشر متوسط جامعه اقدام به نگهداری حیوان می کنند به چند دسته تقسیم می شوند. گروه نخست آن هایی هستند که در عین پایبندی به سنت ها؛ همیشه نگاهی به طبقه فرداست دارند و سعی می کنند خود را به شکل و شمایل آن ها در آورند.
هرچند هزینه نگهداری حیوان این روزها خیلی زیاد است و با درآمد خانواده متوسط همخوانی ندارد اما این ها افرادی هستند که به دلیل شرایط مبهم اقتصادی و اجتماعی کشور از فرزندآوری وحشت دارند و همواره ابراز می کنند که اصلا نمی توانند برنامه ای بلندمدت برای فرزندآوری داشته باشند.
ارتباط افزایش دوپامین مغز و نگهداری از حیوان
شریفی یزدی بیان می کند: این دسته از افراد جامعه معتقدند هزینه های پت را قبول می کنیم و اگر روزی نتوانیم از او نگهداری کنیم به فرد دیگری واگذارش می کنیم اما فرزند را که نمی توان به فرد دیگری واگذار کرد.
افرادی هم بین طبقه متوسط یا رو به بالا هستند که دچار اختلالات روانی هستند و حال خوبی ندارند.
این دسته از افراد به دلیل ژنتیکی، محیطی یا هر دلیل دیگری واقعا حال خوبی ندارند و از هر ابزاری برای بالا بردن دوپامین مغزشان استفاده می کنند.
یکی از عوامی که می تواند در کوتاه مدت برای افزایش دوپامین به این افراد کمک کند ورود یک پت به زندگی آن هاست.
بخش دیگری از این موضوع نیز بحث تراپی است. یعنی روانشناسان و روانپزشکان به برخی افراد که بیشتر از قشر فرادست و میان دست جامعه هستند توصیه می کنند برای کاهش یا اصلاح و درمان برخی اختلالات روان می توانید از پت نگهداری کنید.
نگهداری از حیوان با هدف اقتصادی
عضو هیئت علمی پژوهشکده خانواده می گوید: در طبقه فرو دست جامعه نیز موضوع کاملا متفاوت است. در لایه های پایین جامعه ما، نگهداری حیوان معمولا با هدفی خاص انجام می گیرد. برای مثال در مناطق روستایی برای استفاده اقتصادی از حیوان نگهداری می شود.
بنابراین چه بخواهیم چه نخواهیم نگهداری از حیوانات در بین گروه های مختلف جامعه ما وجود دارد و در این زمینه برخورد سلبی قانونی یا نگاه از بالا به پایین، مسئله را حل نمی کند بلکه باید ریشه اصلی این موضوع را در شرایط نامطلوب اجتماعی و اقتصادی حاکم بر جامعه پیدا کرد.
نظر شما