او که در سال 1403 مادرش را از دست داد از روزهایی گفته‌ است که مادر یکه و تنها در غیاب پدر و دیگر برادران و خواهرانش را بزرگ کرد.

حال و هوای شما در آستانه سال جدید چگونه است؟

به هرحال سال 1403 با همه فراز و نشیب‌هایش تمام شد و ما امیدواریم که سال جدید سالی پر از اتفاقات خوشایند باشد. آرزو می‌کنم سلامتی و عاقبت به خیری نصیب مردم ایران شود و اتفاقات خوب برای مردم ایران رقم بخورد.

در سالی که گذشت مادر عزیزتان را از دست دادید.

نقطه تاریک سال 1403 برای من و خانواده‌ام همین بود. به هرحال عمر یک روز به پایان می‌رسد و همه ما از دنیا می‌رویم اما تحمل داغ مادر بسیار سخت است. در دهه 50 و زمانی که پدرم را از دست دادم، مادرم به تنهایی من، خواهر و برادرانم را بزرگ کرد. من همیشه قدردان زحمات مادرم هستم و هرگز زحماتش را فراموش نمی‌کنم و در طول مدتی که زنده بود، همیشه تلاش داشتم کاری کنم که باعث سربلندی و رضایتش شده باشد. امیدوارم روح مادر عزیزم در آرامش و قرین رحمت الهی باشد.

جایی گفته بودی که مرحومه مادرتان راضی نبود که فوتبال بازی کنی. چه شد ایشان را راضی کردی فوتبالیست شوی؟

طبیعی بود که پدرها و مادران آن زمان اجازه ندهند بچه ها در فوتبال مشغول باشند چون کسی نمی‌دانست که فوتبال چه عاقبتی دارد.مثل الان نبود که همه پدرها و مادرها دوست دارند بچه‌ها فوتبالیست شوند. آن زمان روی درس خیلی تاکید می‌شد و برای همین مادرمن هم به من می‌گفت که باید درس بخوانی. لپ کلام اینکه مادرم راضی نبود که من فوتبال را به طور حرفه‌ای دنبال کنم اما زمانی که در مدرسه شریعتی منطقه۱۶ درس می‌خواندم به همراه تیم فوتبال مدرسه در مسابقات بین مدارس شرکت کرده بودم. آن زمان تیم ما قهرمان شده بود و عکس من و دوستانم را در روزنامه چاپ کرده بودند. مادرم وقتی این روزنامه را نگاه کرد، خیلی خوشحال شد و اجازه داد تا در کنار درس و مدرسه، فوتبال بازی کنم. یعنی این طوری باید به شما بگویم که رسانه‌های آن زمان با به تصویر کشیدن عکس من باعث شدند رضایت مادرم جلب شود.

لحظه سال تحویل چه حسی داشتید؟

فقدان مادر برای من خیلی سخت بود. هرسال در کنار ایشان سال را تحویل کردیم اما امسال از وجودش محروم بودیم. آرزو می‌کنم خدا به تمام مادران و پدران سرزمینم سلامتی بدهد تا سایه‌شان بالای سر عزیزان‌شان باشد. از سویی امیدوارم شرایط خوبی برای مملکت رقم بخورد تا پدری شرمنده خانواده‌اش نشود. ما هرچه داریم از پدر و مادرمان است و باید قدردان زحمات آن‌ها باشیم.

این روزها تیم ملی در حال رتق و فتق حضور در جام جهانی است.

به هرحال صعود به جام جهانی قطعی شد و با توجه به 8 سهمیه‌ای که برای آسیا در نظر گرفته شده ما به راحتی به جام جهانی رفتیم.اما این نباید برای ما کافی باشد. تیم ملی ضعف‌های مشهودی دارد که باید بر طرف شود.

البته هدف نهایی باید موفقیت در جام جهانی باشد.

زمانی بود از آسیا فقط 2 یا 3 تیم به جام جهانی می‌رفتند. الان ماجرا متفاوت شده و صعود کار سختی نیست. انتظار همه ما این است که در جام جهانی به موفقیت برسیم که امیدوارم همین اتفاق رخ دهد. برای همه بازیکنان وکادر فنی تیم ملی آرزوی توفیق دارم.