در چهره‌اش و در کلامش رنگ و بوی جنوب هویداست. خودش را از هزار کیلومتر آن‌طرف‌تر به مشهد رسانده و میهمان حضرت(ع) شده است. این سفر، پاسخی است از حضرت(ع) به طلب زیارت او که همین هفته گذشته زیر لبش نجوا کرده بود.
زینب عابدین‌نژاد سوار بر ماشین، قطار و هواپیما زیاد به سفر امام رضا(ع) آمده است، اما این‌دفعه فرق می‌کند؛ بانوی آبادانی آمده تا به عهد دلی خود با حضرت(ع) عمل کند و قدمی متفاوت بردارد. در این سفر نام او در لیست ناذران خوشنام بارگاه منور رضوی ثبت شده و او مبلغ زیادی را برای یک اقدام عمرانی اختصاص داده است.
نگاه امام(ع) ما را بس
لابه‌لای زیارت‌های طولانی‌اش در بارگاه منور رضوی خودش را به دفتر نذورات حرم مطهر رضوی رسانده است، جایی که قرار است او با یک تراکنش بانکی، بخش اعظمی از سرمایه زندگی خود را نذر بارگاه منور رضوی کند. خودش در وصف نذر و توسل به امام رضا(ع) می‌گوید: در زندگی سعی کرده‌ام کمتر از امام رضا(ع) چیزی طلب کنم. همین که ایشان ما و زندگی‌مان را ببینند برای ما کافی است، نگاه امام(ع) ما را بس. هر آنچه هم تا الان دارم و گذر عمر را ممنون توجه ائمه(ع) هستم.
زینب‌عابدین‌نژاد در این فقره نذر خود، ۱۰ میلیارد ریال برای عمران حرم مطهر اهدا کرده است. مبلغی که او را در زمره ناذران بزرگ در ماه‌های اخیر قرار می‌دهد. خودش البته این‌طور فکر نمی‌کند و به گمانش کاری معمول انجام داده تا قدمی باشد برای رفاه بقیه زائران.
نذر، قدمی است برای خودمان
وقتی از حاج‌خانم می‌خواهیم بیشتر در وصف زیارت، نذر و امام رضا(ع) برای ما صحبت کند، بغض توقفی در کلامش ایجاد و پس از آن تعریف می‌کند: من اهل آبادان هستم، یعنی منطقه جنگی و درگیری. آن‌ها که از آن روزها یادشان هست، می‌دانند درباره چه وقایعی صحبت می‌کنم. ما از آن روزها و قبل‌تر از آن در همه مشکلات، نگاهمان به ولی‌نعمتمان بوده است. امام رضا(ع) نورعلی‌نور هستند در این مملکت. ایشان هستند که ما را از خیلی از آسیب‌ها محافظت می‌کنند؛ پس ما هر نذر و قدمی برداریم برای خودمان برداشته‌ایم، وگرنه امام که به ما نیازی ندارند.
این بانو درباره تأمین مبلغ اهدایی‌اش می‌گوید: این مبلغ را با فروش طلا و ملک تأمین کرده‌ام. اول بنا بود آن را در آبادان هزینه کنم، اما در ادامه متوجه شدم چه پروژه عظیمی در حرم مطهر در جریان است و دوست داشتم در آن سهیم شوم.
بانو عابدین‌نژاد ادامه می‌دهد: چراغی که در این صحن و سرا روشن می‌شود فقط حرم و مشهد را روشن نمی‌کند، روشنی و زیبایی این مکان مقدس به همه ایران می‌رسد و هر زائر و مسافری از آن لذت می‌برد.
دنیا و آخرتم زیبا می‌شود
در این دوره‌زمانه که نیازهای مالی بر زندگی همه ما جاری است، گذشتن از پول زیاد، آن هم در حالی که آدم ثروتمندی نباشی، دل بزرگی می‌خواهد؛ کاری که حاج‌خانم به‌راحتی با اندوخته مالی‌اش کرد. حتماً هم برای این اقدام، برنامه‌ها و اهداف خودش را دارد. زینب عابدین‌نژاد تعریف می‌کند: مبلغی که نذر کرده‌ام به ساخت رواق امیرالمؤمنین(ع) اختصاص پیدا می‌کند. احساسم این است که این کار برای دنیا و آخرت من ماندگار شده و هر دو آن زیبا می‌شود.
زینب‌خانم ادامه می‌دهد: اگر از میان زائرانی که در آینده در این رواق نماز و دعا می‌خوانند بهره بسیار بسیار اندکی به من برسد کافی است که حضرت رضا(ع) من را در آن دنیا شفاعت کنند. من فرزندی ندارم و قصدم این بود مبلغی را در جایی هزینه کنم، چه بهتر که سعادتی نصیبم شد تا اسمم در میان ناذران امام رضا(ع) قرار بگیرد.
مشهد است و زیارتش
حال و هوایی معنوی در ذهن دارد؛ منتظر است هر لحظه صحبت از امام رضا(ع) و بارگاهش شود تا دلش مثل کبوتران حرم پر بکشد به سمت و سوی گنبد طلا! با اینکه از آخرین سفرش دوسه‌ماهی نمی‌گذرد اما با زمزمه‌ای آرام می‌گوید: ان‌شاءالله دوباره بیایم. حاج‌خانم برای سفرهایش هم اصول خودش را دارد. او می‌گوید: من همیشه سالی دوبار می‌آمدم زیارت آقا(ع). الان به خاطر وضعیت جسمانی و سنی که دارم، سفرهایم کمتر شده است.
او ادامه می‌دهد: من در مشهد فقط به حرم مطهر می‌روم، اهل بازار و تفریح در مشهد نیستم. بازار، پارک، پاساژ و... در شهر خودمان هم هست ولی امام رضا(ع) نه! پس وقتی می‌آیم فقط راه هتل تا حرم را می‌روم و وقتم فقط به زیارت می‌گذرد. معمولاً هم سفرهایم ۱۰روزه است.
همراه کردن دانش‌آموزان برای زیارت
زینب عابدین‌نژاد ۳۶ سال از عمر خود را به شغل آموزگاری سپری کرده است، یعنی حدود ۵۰ درصد دوره حیاتش را! بازه‌ای که برای او همراه شده با چهار بار انتخاب به عنوان معلم زن نمونه کشور! او در این جایگاه تلاش کرده آثار مثبتی بر زندگی کودکان و نوجوانان بگذارد. جدا از درس و مشق، او وقتی را برای درس زندگی دانش‌آموزانش گذاشته است.
جالب‌تر آنجاست که بدانیم این بانوی خونگرم جنوبی، در آموزش سبک زندگی و دینداری، بر معرفی و تبیین شخصیت امام رضا(ع) برای دانش‌آموزانش کوشیده است. او بارها دانش‌آموزان را در زیارت‌هایش یا در قالب اردو با خود همراه کرده تا در سنین کم، آرزوی زیارت برایشان محقق شود. خودش می‌گوید: همه کسانی که در این حرفه هستند می‌دانند اردو بردن دانش‌آموزان، به‌خصوص دختران نوجوان چه کار سخت و پرمشغله‌ای است، ولی تا زمانی که توانش را داشتم سعی کردم این بچه‌ها را با خودم همراه کنم تا به زیبایی‌های صحن و سرا و کرامات امام رضا(ع) پی ببرند.
نظر شما