رجعت خیال و توهمی متافیزیکی نیست، بلکه وعده‌ای قرآنی و روایی است که جان دارد و از غیب در پنهانی‌ها تا آفتاب ظهور امتداد می‌یابد. زیارت حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام پنجره‌ای معنوی است که مؤمن از آن به افق‌های رجعت، نویدهای فرج و جایگاه‌های آمادگی برای دولت الهی می‌نگرد.
نخست: رجعت در قرآن و روایات
رجعت بازگشت مبارک گروهی از مؤمنان خالص و کافران محض به دنیا، پیش از روز قیامت کبری است تا شاهد تحقق وعده‌ی خداوند در پیروزی و تمکین باشند. قرآن کریم به این واقعه عظیم اشاره کرده است:
«و روزی که از هر امتی گروهی از کسانی را که آیات ما را تکذیب می‌کردند محشور می‌کنیم، پس آنان بازداشت می‌شوند»
(سوره نمل، آیه ۸۳)
امام صادق علیه‌السلام در تفسیر این آیه می‌فرماید: «رجعت عمومی نیست، بلکه ویژه است؛ تنها کسی بازمی‌گردد که ایمان یا کفر را خالصانه پذیرفته باشد» (بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۹)
دوم: رجعت در متون زیارات و ادعیه
فیض زیارات و دعاها فقط به تضرع و توسل محدود نمی‌شود، بلکه حامل کلیدهای فکری و روحی برای باورهای والا است. در زیارت حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام می‌خوانیم:
«از خدا می‌خواهیم که شادی فرج را در شما به ما نشان دهد، و ما را با شما در زمره‌ی جد شما محمد صلی‌الله علیه و آله گرد آورد.»
«شادی فرج»:
این عبارت سرشار از بشارت است، بشارتی که به فرج اعظم، یعنی طلوع خورشید وجود امام مهدی علیه‌السلام اشاره دارد، چنان‌که در آیه آمده:
«و در آن روز مؤمنان به یاری خدا شادی خواهند کرد.»
«ما را با شما گرد آورد»: این جمع شدن صرفاً یک احساس عاطفی نیست، بلکه نگاهی به روز رجعت دارد؛ زمانی که اولیای خدا بازمی‌گردند تا دولت عدل را ببینند و در صفوف پیروزی قرار گیرند.
پیوند با دعای عهد و دعای اهل قبور:
«خدایا بر اهل قبور شادی وارد کن»: و چه زمانی شادی برای اهل قبور بیشتر است از بازگشتشان در زمان فرج؟
«و پیامبرت محمد را با دیدار و بازگشت ایشان شاد کن»: این، تجلی روشنی از معنای رجعت در زمان ظهور است.
سوم: حضرت معصومه علیهاالسلام، زمینه‌ساز ظهور امام مهدی علیه‌السلام
بعد اعتقادی زیارت ایشان:
زیارت حضرت معصومه تنها طوافی بر گرد یک مرقد نیست، بلکه حضور زنده‌ی یک عقیده است که به زائر الهام می‌دهد که فرج نزدیک است، رجعت ممکن است، و دیدار محبوب وعده‌ای است که تخلف نمی‌شود.
آمادگی اعتقادی و سیاسی:
هجرت حضرت به قم و دفن ایشان در این شهر، واقعه‌ای گذرا نبود، بلکه روح آمادگی برای ظهور را در این سرزمین کاشت.
قم به برکت وجود ایشان، به شهری علمی بدل شد، منبعی برای اندیشه‌ی انتظار، و منبری برای رجعت و ظهور.
زیارت به‌مثابه‌ی تجدید عهد:
وقتی زائر دعای زیارت را می‌خواند، گویی بیعتی تازه می‌کند و نام خود را در دفتر منتظران و بازگشت‌کنندگان ثبت می‌نماید، جایی که حضرت معصومه، نشانی از مرحله‌ی آمادگی پیش از رجعت و همزمان با ظهور است.
در نهایت می‌توان گفت:
رجعت چیزی جز صعودی تازه در مسیر ایمان نیست؛ بشارتی است از وفای خداوند به وعده‌هایش و کرامتی برای اولیای او که در زندگی نخست خود به زمان پیروزی نرسیدند. در سایه‌سار زیارت حضرت معصومه علیهاالسلام، معنای رجعت همچون فجر پس از شب طولانی، فرود می‌آید؛ امیدها از مزار او زنده می‌شوند و نور از قم می‌تابد، گویی که می‌گوید: از این‌جا آمادگی آغاز می‌شود، و از این‌جا بازگشت‌کنندگان بازمی‌گردند.
حضرت معصومه(س) با مرقدش، دعایش و زیارتش، برای ظهور حضرت مهدی(عج) زمینه‌سازی می‌کند، همان‌گونه که سپیده‌دمان برای خورشید زمینه‌سازی می‌کنند؛ درهای رجعت را می‌گشاید، چنان‌که روح‌ها درهای خود را به روی وعده‌ی تغییرناپذیر خداوند می‌گشایند.
نظر شما