به گزارش گروه فرهنگی قدس، پس از موفقیت «پسر دلفینی» به کارگردانی محمد خیراندیش و تهیه‌کنندگی محمدامین همدانی در اکران‌های جهانی و داخلی، سازندگان آن تصمیم گرفتند تا قسمت دوم این انیمیشن را هم تولید کنند. ماجراهای «پسر دلفینی» از سقوط هواپیما در آب آغاز شد؛ در ادامه دلفینی به نام سفید به همراه مادرش جان یک نوزاد را نجات می‌دهند و آن را نزد خودشان نگه می‌دارند. پسر دلفینی با سفید بزرگ می‌شود و یک زندگی پرماجرا را در دنیای زیر آن تجربه می‌کند. او پس از اینکه متوجه می‌شود یک انسان است، تصمیم می‌گیرد برای پیدا کردن مادر واقعی خود به خشکی سفر کند. در این سفر، ناخدا مروارید و همسرش، همراه با تمامی بندرنشینان به او کمک می‌کنند.
در قسمت دوم این انیمیشن، پسر دلفینی به چهره‌ای محبوب و قهرمان در بین موجودات دریایی و مردم جزیره تبدیل شده است اما همچنان در جست و جوی مادرش است و می‌خواهد بداند نام عادی و انسانی او چیست. در بخش دیگری از این داستان خواجه ماجد را می‌بینیم که تمام دارایی خود را از دست داده است و به دنبال انتقام گرفتن از ناخدا، پسردلفینی و مردم جزیره است و افکار شومی در سر دارد. در ادامه خواجه ماجد برای پیدا کردن یک جزیره مرموز ناخدا مروارید راضی می‌کند تا لنجش را به او بدهد و همین موضوع و اتفاقات بعد از مقدمه آغاز سفر پسر دلفینی می‌شود. از طرفی دیگر پسر دلفینی زمانی که درگیر کمک کردن به یک بچه نهنگ است تا او را به مادرش برساند، پدرش را پیدا می‌کند و ماجراهای جدیدی اتفاق می‌افتد.
انیمیشن «پسر دلفینی۲» در ساختار تکنیکی‌اش یک نمونه موفق و جذاب است که نشان از پیشرفت انیمیشن‌سازی در سینمای ایران دارد. بخش عمده‌ای از داستان زیر آب می‌گذرد و در ساخت دنیای ماهی‌ها و زندگی زیر دریا سلیقه بسیاری به خرج داده شده است؛ در بیرون از آب و زندگی مردم جزیره هم به واسطه نوع پوشش‌های رنگی و فضای سرسبز جزیره، این ظرفیت فراهم بوده تا با یک اثر با نشاط و خوش رنگ و لعاب روبرو باشیم.
موسیقی جذاب و قطعاتی که در این قسمت توسط شروین حاجی پور خوانده شده و همچنین استفاده از موسیقی بومی جنوب، طراحی لباس‌ها و کاراکترهای داستان از دیگر نقاط قوت این انیمیشن است. «پسر دلفینی» علیرغم اینکه برای اکران‌های جهانی هم برنامه دارد، اما در استفاده از المان‌های بومی دست و دلبازی به خرج داده است اما همچنان در برخی از سکانس‌هایش ردپایی از الگوبرداری از انیمیشن‌های خارجی هم دیده می‌شود.
توجه به مقوله قهرمان محوری، تشویق بچه‌ها به مشارکت، همفکری و تعامل، ایجاد احساس استقلال در آنها و امیدواری و همدلی در کنار فرمی پویا و پرانرژی یک ترکیب جذاب برای گروه سنی کودک است که «پسر دلفینی ۲» به آن وفادار مانده؛ اما در عین حال در این بخش یک ضعف عمده هم در استفاده حداکثری از این مولفه‌ها به خصوص در سکانسی که پسر دلفینی به کمک مردم جزیره می‌خواهد ماجد را به دریا بیندازد تا از هیولایی که به آن تبدیل شده، خلاص شود. نکته اینجاست که پرداختن به تمام این مفاهیم گاهی آنقدر گل درشت می‌شود که بیشتر شبیه شعار دادن است و طبیعتاً تکرار آنها در دیالوگ‌های شعارگونه تاثیر چندانی ندارد.
علاوه بر این، یکی از مهمترین ضعف‌های «پسر دلفینی۲» را می‌توان در قصه‌پردازی آن دانست. در واقع سازندگان این انیمیشن برای شاخ و برگ دادن بیشتر به آن، قصه‌های فرعی متعددی را به پیرنگ اصلی افزوده‌اند در حالی که این اتفاق «پسر دلفینی» را با دو مشکل مواجه کرده است؛ نخست اینکه برخی از این داستان‌ها و همچنین تعدد شخصیت‌ها کمکی به پیشبرد قصه اصلی نکرده و همچنین از یک جایی به بعد رها شده و در خدمت یک کلیت منسجم قرار نگرفته‌اند. با این حال اما باید به یک نقطه قوت هم اشاره کرد؛ علیرغم اینکه این قسمت در ادامه قسمت نخست ساخته شده اما داستانش آن قدری مستقل هست که بتوان آن را دنبال کرد و در فهم آن دچار ابهام نشد اما همانطور که پیش‌تر هم به آن اشاره شد تعدد خرده داستان‌ها که این انیمیشن را تبدیل به اثری شلوغ کرده است.
«پسر دلفینی۲» که این روزها در حال اکران در سینماهای کشور است با فروش ۲۳ میلیاردی‌اش هنوز مسیر زیادی تا شکست قسمت نخست خود دارد و اگر استقبال از آن ادامه پیدا کند شاید سازندگانش دست به ساخت قسمت سوم این انیمیشن هم بزنند.
نظر شما