فروشنده دوره‌گرد آمریکایی، دونالد ترامپ با سبدی متنوع از محصولات ساخت ایالات متحده؛ از ترس و تهدید گرفته تا سلاح و فناوری، به غرب آسیا و حاشیه خلیج فارس آمد و الحق والانصاف که خوب هم فروخت. خریداران که ثروت‌های افسانه‌ای ناشی از دلارهای نفتی را از ترس لولوی جنگ و تغییر به گلوی دشمن شماره یک منطقه و جهان ریخته‌اند، هر کدام سرخوش و خندان از دستاورد موهوم خود، تریبونی برای «تاجر ترس و خون» فراهم کردند تا به اذن الهی، هم اسباب تحقیر و مفتضح شدن خود را فراهم کنند، هم ماهیت استکباری ترامپ به نمایندگی از شبه تمدن غربی را به تصویر بکشند و از همه این‌ها جذاب‌تر، برای جمهوری اسلامی ایران، رپرتاژ آگهی رایگان بروند!
قضیه از این قرار است که رئیس جمهور آمریکا در جریان یکی از سفرهای اخیر خود به امیرنشین‌های حاشیه جنوبی خلیج فارس، به نقل خاطره‌ای از سفارش پهپاد به یک تولیدکننده صنایع نظامی آمریکایی می‌پردازد و با اشاره به اینکه آن شرکت آمریکایی یک پهپاد ۴۱ میلیون دلاری را به وی عرضه کرده، به موضوع توانایی پهپادی جمهوری اسلامی ایران پرداخته و می‌گوید: در ایران آن‌ها پهپادهای خوبی را با قیمت ۳۵ تا ۴۰ هزار دلار می‌سازند. این پهپادها خیلی سریع، مرگبار و وحشتناک است.
بر همگان پیداست که ترامپ شخصیتی ناپایدار و غیردقیق است اما این اشاره که احتمالاً به تجربه عملی طرف غربی با نمونه‌های مشابه پهپاد میان‌رده ایرانی (شاهد۱۳۶) در نبرد روسیه و اوکراین مربوط می‌شود، فارغ از اهمیت نظامی و راهبردی، یک نورافکن قوی بر فضای مبهم و تاریک سیاست در منطقه ما خواهد بود؛ ترامپ در حالی که به بهانه تأمین امنیت، دستش را تا مرفق در جیب حکام خودکامه حاشیه خلیج فارس فرو کرده، تنها از یک حوزه عیان و عمومی از توان دفاعی جمهوری اسلامی ایرانی می‌گوید که سال‌های سال تحت شدیدترین تحریم‌ها، تهدیدهای همیشگی و البته منازعات جعلی و ایذایی پیرامون خود بوده و امروز علاوه بر تأمین امنیت خود، تکیه‌گاه بسیاری از جنبش‌های اصیل، مردمی و ملی منطقه و جهان است.
در حالی که در گذشته‌ای نه چندان دور، مقامات غربی به ویژه آمریکایی‌ها، توان موشکی ایران را دستاوردهای فتوشاپی یا دستاوردهای کشور در حوزه فضایی و ماهواره‌های ایرانی را «وب‌کم سرگردان در فضا» توصیف می‌کردند، پتک واقعیت، چه آنجا که در قالب یک شیرجه‌ هایپرسونیک در قلب سرزمین‌های اشغالی، چه آن گاه که ایستگاه‌های زمینی تصاویر دریافتی از ماهواره‌های سنجشی بومی را به شکل عمومی منتشر کردند، آنچنان سخت بر سر دشمن فرود آمده که اختلالی جدی در سازوکار فکری و تصمیم‌گیری آن به جای گذاشته است.
نه اغراق است و نه «هندی بازی!» همه ما کم و بیش از کم و کاستی‌های جاری در کشور عزیزمان آگاهیم و در رأس همه آن‌ها ضعف جدی در مدیریت و اجرا! اما امروز نه تنها میان «ما» دلبستگان به جمهوری اسلامی ایران و دوستان و همپیمانان، که حتی در میان رقیبان و دشمنان ما نیز این اتفاق نظر وجود دارد که انسان ایرانی، آنجا که اراده معطوف به ایمان را ذیل رهبری حکیمانه به کارزار واقعیت فرستاده، نتیجه‌ای جز پیشرفت نداشته است.