انتخاب امید روانخواه به‌عنوان سرمربی تیم ملی امید در حالی صورت گرفته که تنها یک‌ماه از سقوط تیم هوادار به دسته اول با هدایت او می‌گذرد. این انتخاب موجی از واکنش‌های منفی را در فضای رسانه‌ای و بین هواداران فوتبال به‌دنبال داشته است. بسیاری معتقدند که رزومه مربیگری روانخواه چندان درخشان نبوده و انتصاب او برای یکی از مهم‌ترین نیمکت‌های فوتبال کشور، می‌تواند پیامدهایی جدی به همراه داشته باشد.
مربی جویای نام
امید روانخواه پیش از این سابقه‌ی مربیگری در چند تیم باشگاهی، از جمله هوادار، نساجی مازندران و فجرسپاسی را در کارنامه داشته است. او البته بیشتر در قامت یک مربی جوان و جویای نام شناخته می‌شود تا یک سرمربی صاحب سبک با کارنامه‌ای درخشان. در آخرین تجربه‌اش، تیم هوادار تحت هدایت او به دسته اول سقوط کرد. هرچند در مقاطعی از فصل هوادار نمایش‌های قابل قبولی داشت، اما در نهایت نتوانست مانع سقوط تیمش شود.
چرا روانخواه؟
شب گذشته دلیل اصلی انتخاب روانخواه به‌عنوان سرمربی تیم ملی امید توسط رییس فدراسیون اعلام شد. تاج در گفت‌وگو با ورزش سه گفته است:«امیر قلعه‌نویی روی همکاری مانیکونه و روانخواه در تیم امید نظر داشته است. آقای روانخواه از سوی کمیته فنی پیشنهاد داده شد. از آقایان خطیبی، عبدی، حسینی و دقیقی هم دعوت شده بود.»
البته برخی منابع غیررسمی به حمایت‌های سیاسی در پشت‌پرده این انتخاب اشاره می‌کنند، موضوعی که صحت و سقم آن مشخص نیست اما در فضای رسانه‌ای دست‌به‌دست می‌شود. برخی دیگر معتقدند فدراسیون به‌دنبال یک مربی کم‌حاشیه و البته ارزان‌تر نسبت به گزینه‌های خارجی یا مربیان باتجربه داخلی بوده و روانخواه به همین دلیل انتخاب شده است.
از سوی دیگر، برخی اعتقاد دارند که فدراسیون به‌دنبال جوانگرایی در کادر فنی تیم‌های ملی است و در همین راستا، ترجیح داده مربی جوانی مثل روانخواه را برای تیم امید برگزیند. اما این استدلال هم با توجه به کارنامه ضعیف او زیر سؤال می‌رود.
شک و تردید درباره سطح فنی
با تمام این تفاصیل نمی‌توان منکر قبول مسئولیت سقوط هوادار توسط امید روانخواه شد، اما اگر منصفانه روند هوادار را در نظر بگیریم نمی‌توانیم منکر شایستگی‌های این سرمربی جوان شویم.
او تیمی را تحویل گرفت که در نیم‌فصل اول فقط هفت امتیاز به دست آورد، تیمی که در پانزده بازی تنها پنج گل به ثمر رسانده بود، اما با این‌حال بدون اینکه تیمش را تقویت کند وضعیت را به‌گونه‌ای رقم زد که در صورت عدم دریافت گل در دقیقه نودوشش، بقایش در لیگ دور از دسترس نبود، در حالی که روانخواه حتی یک دقیقه به اصولی که به آن پایبند بود پشت نکرد و تا آخرین دقیقه بازی تمام تلاشش را انجام داد تا فوتبالی آبرومندانه به نمایش بگذارد، موضوعی که در فوتبال ایران کمتر به آن توجه می‌شود، چراکه معمولاً نگاه رسانه‌ها یا مدیران به عملکرد یک سرمربی صفر و یک است.
ورزش سه در همین باب نوشت:«حضور آنتونیو مانیکونه در پست مدیر فنی تیم امید، به‌عنوان یک فرد مسئولیت‌پذیر و مسلط به ظرفیت فوتبال ایران، می‌تواند بهترین کمک برای او به شمار بیاید تا به روانخواه در مأموریت خطیری که برعهده گرفته است کمک کند، به شرطی که به‌جای خواندن آیه یاس به این سرمربی جوان و بی‌ادعا کمک کنیم تا او بتواند به یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌های فوتبال ایران پایان دهد.»
با این تفاسیر کاربران بسیاری در توییتر نسبت به این موضوع انتقاد داشته‌اند. یکی از آنها نوشته است:
«هنوزم برام سواله که چرا میرن سراغ همچین نفراتی که حتی حد لیگ یکم نیستن! »
این دیدگاه می‌رساند که فوتبال‌دوستان انتخاب روانخواه را در شرایط فعلی چندان شایسته برای سطح ملی نمی‌دانند.
نظر شما