به گزارش قدس آنلاین، اگرچه روال برنامه های مناسبتی ایام ماه محرم این بوده که اگر قرار باشد در مورد امام حسین (ع) حرفی زده شود میزبانان از واعظان و مداحان باشند اما «ملاقات با حسین (ع)» با خرق این عادت، سراغ مردم رفته است، آدم هایی از دل جامعه با تفکر ها و نگرشهای مختلف. در این برنامه مهمانان مختلفی دعوت می شوند تا بی واسطه با نگاه، عقیده، ظاهر و شاید دینی متفاوت از ارتباط و حس خاصشان با امام حسین(ع) بگویند؛ مهمانانی از ایران و سراسر دنیا که برخی از آن‌ها حتی غیرمسلمانان خارجی هستند و هر کدام روایات متفاوت و جالب توجهی را از برقراری این ارتباط قلبی برای مخاطبان بازگو می‌کنند.
این برنامه سابقه ای نسبتا طولانی و نزدیک به یک دهه دارد. برنامه ای که پیش از این با عنوان «با حسین حرف بزن» روی آنتن تلویزیون رفته بود و امسال برای دومین فصل از شبکه نمایش خانگی و این بار از روبیکا پخش می شود. به گفته محمدامین پرواس، تهیه کننده و طراح ایده «با حسین حرف بزن»؛ نام این فصل نیز همچون فصل گذشته که از شبکه نمایش خانگی پخش شد «ملاقات با حسین» است در حالیکه پیش از این، برنامه «با حسین حرف بزن» در شبکه نسیم بود اما بعد از چند سال پخش مداوم از تلویزیون، به دلیل کج سلیقگی برخی مدیران، تولید برنامه از دسترس تیم اصلی خارج شد و حالا ۲ سال است که با نام جدید در دسترس مخاطبان نمایش خانگی قرار می‌گیرد.
* برنامه ای که فقط برای بچه هیئتی ها نیست
قصه شکل گیری این برنامه شنیدنی است. امین پرواس که تهیه کنندگی و کارگردانی آن را بر عهده دارد، جرقه اولیه ساخت را به محرم سال ۹۴ و یک تماس تلفنی از مدیر وقت فیلیمو و آپارات مرتبط می داند، تماسی که از او خواسته می شود تا یک برنامه محرمی بسازد که فقط مخصوص بچه‌هیئتی‌ها نباشد. برنامه ای برای همه کسانی که امام حسین (ع) را دوست دارند اما لزوماً مذهبی نیستند. جای چنین محتوایی در آثار نمایش خالی بود، ایده پخته تر می شود اما اصل ماجرا در چند جمله خلاصه می شود که «امام حسین(ع) مال همه است. نه فقط مال یک مذهب خاص، یک طرز فکر یا یک قشر خاص. نه به دین ربط دارد، نه به ظاهر یا نهاد و ارگان خاصی.
پرواس و تیم تولیدش با همین نگاه، به فرم جالبی می رسند که چرا برای صحبت با امام فقط زیارت‌نامه خوانده شود و چرا ن با او حرف زده نشود؟ چرا خلوت نشود؟ همین ایده می شود فضای اصلی برنامه؛ یک گفت‌وگوی صمیمی، بی‌واسطه و به دور از هر قضاوتی.
اجرای ایده هم چندان پیچیده نبود. یک اتاق سه‌درچهار، یک دوربین، چند نور ساده، با عواملی انگشت شمار. مهمان‌ها هم از هر طیفی بودند. در فصل اول این برنامه و در قسمت های نخست سراغ چهره های تلویزیونی و شناخته شده ای چون آزاده نامداری، رسالت بوذری، قاسم افشار و ... رفتند اما این برنامه‌ای نبود که فقط جای چهره‌ها در آن باشد برای همین در فصل های بعدی سراغ آدم های معمولی رفتند از نگهبان پارک گرفته تا نقاش ساختمانی و حتی بچه‌های مهدکودک!
فصل اول برنامه در آپارات منتشر شد و چون با استقبال همراه بود، مدیران صدا و سیما سراغ سازندگان آمدند و پیشنهاد ساخت این برنامه را برای پخش از شبکه سه دادند. پرواس هم با این پیش شرط که فقط تلویزیون در پخش همکاری کند و دخالتی در محتوا و دعوت از مهمانان نداشته باشد، قبول کرد. پس از آن برنامه وارد کنداکتور ثابت برنامه های مناسبتی شبکه نسیم شد اما به گفته پرواس، از سال ۱۴۰۲ با تغییر مدیریت شبکه نسیم، دیگر امکان ادامه همکاری برایشان فراهم نشد چرا که فارغ از تفاوت سلیقه‌ها، مدیریت جدید تلاش داشت تا ساختار و محتوای برنامه را تغییر دهد. آن‌ها معتقد بودند که «با حسین (ع) حرف بزن» متعلق به شبکه است و همین موضوع موجب شد که تیم تولید نزدیک به دو سال درگیر روند قضایی و دادگاه شوند، در نهایت ارتباطشان با شبکه و این برنامه قطع شود و پس از آن برنامه با نام جدید «ملاقات با حسین» به شبکه نمایش خانگی برود.
* تصویری واقعی تر از جامعه
«ملاقات با حسین» این روزها همزمان با پخش مراحل ضبط و تولید خود را سپری می‌کند و در گفت و گوها با مهمانان به جنگ 12 روزه اسرائیل علیه ایران هم اشاره دارد. در قسمت اول این برنامه که همزمان با شب اول محرم از روبیکا پخش شد، چهار نفر از اقشار مختلف جامعه مهمان برنامه بودند؛ یک کنشگر اجتماعی، یک دختر دانش آموز، یک ذاکر اهل بیت (ع) و یک بانوی عکاس.
هر کدامشان از نگاه خود به امام حسین (ع) نگاه می کردند و از دلتنگی ها و دلبستگی هایشان می گفتند، حرفهایی که هر کدام از ما در دلمان داریم و گاهی لازم است که بر زبان بیاوریمشان.
پرواس که همراه با اعضای تیمش در حال تولید برنامه هستند، شرایط سختی را برای ساخت این برنامه داشتند چون زیر سایه جنگ در حال پیش تولید برنامه بودند و به گفته خودش، بسیاری از اعضا در این شرایط متعهد و پای کار بودند چون باید رسالت خودمان را در حوزه رسانه حفظ کنیم.
او تاکید دارد که با توجه به شرایط پیش آمده در این فصل نسبت به سال های گذشته، دقت و تلاش بیشتری شده چراکه امام حسین (ع) برای ما پر رنگ است و ما از ایشان یاد گرفته‌ایم که از هیچ چیز نترسیم.
«ملاقات با حسین» در این فصل تلاش دارد تا کمی حال مردم را بهتر کند و در صورتی که امکان شرکت در روضه امام حسین (ع) برایشان فراهم نباشد، این برنامه تلاش می‌کند تا این کمبود را از طریق فضای مجازی جبران کند. پرواس می گوید؛ «این فصل، فصلی متفاوت است و سعی کرده‌ایم، نگاهی هم به اوضاع و شرایط فعلی ایران عزیزمان داشته باشیم.» همینطور هم هست، در این گفت و گوها به اتفاقات روز جامعه هم اشاره می شود و نگاهی به شرایط اخیر کشور دارد.
تاکید پرواس در این برنامه بر پراکندگی مهمان است و می گوید؛ «مهمان‌های برنامه از طیف‌های مختلف و متنوعی انتخاب می‌شوند؛ از نظر سن، شغل، نگاه و نوع رابطه‌شان با امام حسین(ع). لزوماً دنبال مهمان‌هایی با رابطه‌های خیلی عمیق یا خاص نیستیم. برای ما گستردگی جغرافیایی و تنوع فرهنگی خیلی مهم است. سعی‌مان بر این است که توزیع منطقی و منصفانه‌ای از اقشار و مناطق مختلف شهر داشته باشیم مثلاً در انتخاب مهمان‌ها، صرفاً به مداح‌ها یا چهره‌های مذهبی محدود نمی‌شویم. اتفاقاً برای ما جذاب است که آدم‌هایی را دعوت کنیم که شاید در ظاهر هیچ نسبتی با این فضاها نداشته باشند. ما اعتقاد داریم که ارتباط با امام حسین مختص قشر خاصی نیست. شغل، شهرت، یا حتی سبک زندگی، معیار نیست. هر کسی ممکن است نقطه‌ای از ارتباط یا علاقه داشته باشد که بتواند الهام‌بخش بقیه باشد. برای همین، دوست داریم مهمان‌هایی با لهجه‌های مختلف داشته باشیم، از قومیت‌های مختلف که لباس‌های متنوع بپوشند. همه این‌ها کنار هم، تصویری واقعی‌تر از جامعه و محبت امام حسین ایجاد می‌کند.»
* تولید در شرایط سخت
این فصل از برنامه «ملاقات با حسین (ع)» در شرایط ویژه ای ساخته شد چرا که جنگ اسرائیل علیه ایران، وضعیت کشور در شرایط بحرانی قرار دارد بویژه تهران را. تهیه کننده برنامه عنوان می کند که برخی از اعضای تیم به دلیل شرایط پیش‌آمده، ناچار به ترک پروژه شدند و در آن زمان، برای انجام امورات ساده هم مشکل داشتند چون بسیاری از فروشگاه‌ها بسته بودند. ضمن اینکه قرار بود که پروژه با حمایت یک اسپانسر پیش برود ولی به دلیل شرایط جنگ، اسپانسر کناره گیری کرد ولی همکاری تیم تولید با روبیکا ادامه یافت تا پروژه متوقف نشود. یکی دیگر از چالش‌های بزرگ پیش روی سازندگان هم وضعیت فضای مجازی و اینترنت بود که به دلایل شرایط امنیتی کشور، مختل شده بود و مشخص نبود این محدودیت تا چه زمانی ادامه می یابد. سازندگان از سوی دیگری هم آسیب دیدند، نیامدن بسیاری از مهمان‌ها به برنامه، طوریکه امکان حضور افراد شناخته‌شده در برنامه هم از بین رفت. حتی برخی از آیتم ها نیز تحت الشعاع شرایط جنگ قرار گرفت به طوریکه تیم تولید بنا داشتند در این فصل، آیتم دوربین مخفی داشته باشند ولی شرایط بحرانی کشور، اجازه تولید را نمی داد چه در همکاری مردم و چه در صدور مجوزها. با این حال، سازندگان «ملاقات با حسین(ع)» دلسرد نشدند و هر طور بود، برنامه را به پخش رساندند. در این فصل اما برخی از ایده ها اجرایی شد بویژه با تغییرات در دکور، این بار دورتا دور صندلی سفید وسط استودیو، کفش هایی چیده شده بودند که نشانه ای از ادب و فروتنی در محضر سید الشهدا (ع) بود و مهمانان با پای برهنه به استودیو می آمدند. در پایان هر قسمت هم مهمانان، کفشی را با قصد و نیتی، هدیه می برند. علاوه بر این، قطعه ای قاب شده از فرش حرم امام حسین (ع) را به یادگار همراه با خود می بردند تا با هر بار نگاه کردن به آن، حرفها و قولهایشان با رفیق را مرور کنند.
نظر شما