عزیزی که در محله‌ای نزدیک به حرم امام رضا (ع) در مشهد بزرگ شده، همواره خود را «بچه محله امام رضا (ع)» می‌داند و به همین دلیل، ارتباطش با این آستان مقدس برایش معنای ویژه‌ای دارد.
خداداد همیشه از نذری‌هایی که به حرم امام رضا (ع) داشته و دارد، سخن گفته و آنها را بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی‌اش، می‌داند.
این نذورات که از دل ایمان و اعتقاد راسخ او به حضرت علی بن موسی الرضا (ع) برمی‌خیزد، برای او نه تنها وسیله‌ای برای جلب برکت، بلکه راهی برای کمک به نیازمندان و زوار امام رضا (ع) است.
در طول سالها تلاش و موفقیت، این پیشکسوت فوتبال با نذر کردن جوایز خود به آستان قدس رضوی، همیشه در تلاش بوده تا نشان دهد که موفقیت‌هایش تنها به خود او تعلق ندارد و هرچه دارد، از بارگاه ملکوتی حضرت رضا(ع)، است.
یکی از خاطره‌انگیزترین این نذورات، توپ طلای «خداداد عزیزی» است که آن را در سال ۱۹۹۶ میلادی(۱۳۷۵ شمسی)، به عنوان بهترین بازیکن فوتبال آسیا کسب کرد.
آن سال، برای فوتبال ایران سالی تاریخی بود، زیرا تیم ملی کشورمان با تلاش‌های بی‌وقفه خود به مقام سوم آسیا دست یافت و بلافاصله عزیزی این جایزه معتبر را به موزه آستان قدس رضوی اهدا کرد، تا به نوعی یادبودی از تلاش‌های ملی و ارتباط معنوی‌اش با حضرت امام رضا (ع)، باشد.
این رفتار خیرخواهانه خداداد عزیزی، تنها نمایانگر ایمان عمیق او به امام رضا (ع) نیست، بلکه نشان‌دهنده شخصیتی است که همواره به فکر مردم، بوده است.
او به خوبی می‌داند که هر نذری که به حرم امام رضا (ع) تقدیم می‌کند، تنها یک عمل معنوی نیست، بلکه یک گام در راستای کمک به هم‌وطنانش است.
این نگاه و عمل خیرخواهانه او باعث شده تا وی، همچنان به عنوان الگویی با قلبی بزرگ و دلی پر از محبت و بخشش در جامعه شناخته شود و نه فقط به عنوان یک فوتبالیست بزرگ.

از دست فروشی کنار حرم تا نذرکننده حضرت
این پیشکسوت محبوب و مردمی با اشاره به ارادتش به امام رضا(ع)، از دوران کودکی خویش گفت: خانه ما نزدیک حرم امام رضا (ع) بود و حدودا ۸ دقیقه‌ای می‌توانستیم خودمان را از خانه به آنجا برسانیم. البته من در مشهد به دنیا نیامدم و در روستایی به نام چشمه عیلخی متولد شدم که چون چشمه‌های زیادی داشت این اسم را روی آن، گذاشته بودند.
خداداد عزیزی، ادامه داد: از حدود ۱۰ سالگی اطراف حرم دستفروشی می‌کردم. خدابیامرز مادرم با میل بافتنی در خانه کلاه می‌بافت و من می‌بردم اطراف حرم و آنها را می‌فروختم.
ما مشهدی‌ها اگر امام رضا (ع) را نداشتیم، هیچ چیز نداشتیم. همیشه سعی می‌کنم در لحظاتی که مشکل ندارم هم به امام رضا (ع)، فکر کنم.

عشق به امام رضا(ع) حسی غیر قابل وصف

او درباره حس و حالش هنگام زیارت در حرم امام رضا(ع)، نیز بیان کرد: موقع زیارت امام رضا (ع) حس و حالی به من دست می‌دهد که قابل وصف نیست و نمی‌توانم به شما بگویم درونم چه اتفاقاتی رخ می‌دهد، فقط می‌توانم بگویم، زیباترین لحظات را سپری می‌کنم.
حماسه‌ساز ملبورن، از خاطره‌ای قبل از بازی حساس تیم ملی با استرالیا نیز یاد کرد و گفت: یادم می‌آید قبل از بازی ایران و استرالیا در ملبورن، با مرحوم پدرم تماس گرفتم و به او گفتم «بابا، اول برو سر خاک مادرم و برایش فاتحه بخوان و بعد هم برو حرم امام رضا (ع) و برای تیم ملی دعا کن.»
آن روز هم من برای همه تیم از امام رضا (ع) کمک خواستم و بحث خودم نبود، ولی امام مهربانمان به همه تیم، به ویژه من نگاه کرد تا در آن بازی تاریخی گل بزنم و تیم ملی، به جام جهانی، صعود کند.
پیشکسوت فوتبال، درباره یکی از نذرهای خودش هم این طور توضیح داد: سال ۹۶ وقتی بهترین بازیکن آسیا شدم و توپ طلا را گرفتم، آن را به موزه حرم مطهر اهدا کردم، چون جای آن توپ در موزه حرم بود، نه طاقچه خانه ما.
البته من از دوران فوتبالم در خانه هیچ چیزی ندارم و حتی یک پیراهن برای خودم نگه نداشته‌ام. آن توپ هم، در موزه حرم، ماندگار شد.

کاشت بذر امید با نذر کردن

خداداد عزیزی همچنین گریزی به نذر و نذورات برای امام رضا(ع) زد و گفت: نذر در مکتب و فرهنگ ما مسلمانان به ویژه نسل دهه‌های ۴۰، ۵۰ و ۶۰ که با نذر و نذورات بزرگ شدند، عجین شده و در این بین، ما مشهدی‌ها نسبت به این مقوله، پیوستگی بیشتر و به آن، باور عمیق‌تری داریم.
این پیشکسوت فوتبال، با بیان اینکه نذر زمانی اتفاق می‌افتد که فرد حاجت و خواسته‌ای از خدا دارد، بیان کرد: حال این نذر می‌تواند برای خودش باشد و چیزهای مادی و غیرمادی را شامل باشد و یا می‌تواند برای شخص دیگر باشد.
وقتی فردی نذر می‌کند، به آن باور عمیق دارد و حال او را خوب می‌کند، چون انجتم نذر، به انسان امید می‌دهد.
عزیزی، ادامه داد: گاهی شاید فرد حاجت هم نگیرد ولی نذر کردن به باور و اعتقادات ما بر می‌گردد که در خون ماست.
معمولا ما با نذر، حاجات خود را می‌گیریم، در هر صورت نذر شما مهم است که برای چه چیزی باشد، من خودم همیشه برای گرفتن حاجت، نذر مستمندان و گاها نذرحرم امام رضا (ع)، می‌کنم.
من تا حالا برای خودم نذری نکرده ام و هر وقت از امام رضا (ع) چیزی خواسته‌ام، آن خواسته، برای خودم نبوده است.

باور قلبی بچه محله امام رضا(ع)

او در خصوص تفاوت نذر برای امام رضا (ع) با دیگر نذرها هم، بیان کرد: نذر کردن برای امام رضا (ع) به باورهای انسان بر می‌گردد، چون ما بزرگ شده مشهد هستیم، خود را بچه محله امام رضا (ع) می‌دانیم و امام رضا (ع) را مال خود و ایشان را حلّال مشکلات می‌دانیم؛ چون باور ما بر این است که نذر ما برای امام رضا (ع) مستجاب می‌شود و هر جا درگیر مشکلات شویم، حضرت به فریاد ما می‌رسند، برای همین، اکثرا درب خانه حضرت می‌رویم.
خداداد عزیزی، اضافه می‌کند: نذر برای امام رضا (ع) می‌تواند متفاوت باشد، برخی نذر می‌کنند پیاده به پابوس حضرت بروند، برخی پولی را برای غذای حضرت جهت زوار نذر می‌کنند و هر کسی به طریقی به این بارگاه متوسل می‌شود.
نذر و نذورات به باور و اعتقادات افراد برمی‌گردد و این باور در خود فرد، ایجاد می‌شود.
این پیشکسوت فوتبال در پایان، با تاکید بر نقش پررنگ و موثر آستان قدس رضوی در هزینه کردن نذورات گفت: این آستان همیشه پیش قدم بوده و تلاش کرده به نیت نذر عمل کند.
آستان قدس رضوی همواره نذورات خود را برای مردم نیازمند هزینه می کند و مردم به آستان قدس رضوی و جایگاه آن حس بسیار خوبی دارند.