دبیر پیشین اندیشکده تدبیر آب ایران به قدس آنلاین می‌گوید: وضعیت مصرف آب در کشور، به‌ویژه در شهرهایی مانند تهران نامناسب است و سرانه مصرف بالایی دارد. با این حال، همه مسائل مربوط به بحران آب متوجه مصرف‌کننده نیست بلکه بخشی از آن به مدیریت درست منابع آبی بستگی دارد.
انوش اسفندیاری ادامه می‌دهد: بخشی از این مشکل به نوع مصرف خانوارها و رفتارهای فردی مربوط می‌شود، اما بخش عمده‌ای ناشی از مدیریت نادرست و زیرساخت‌های قدیمی است.
مصرف در بخش‌های اقتصادی، تجاری و صنعتی حدود ۳۰درصد است، در حالی که بخش خانگی حدود ۷۰درصد از کل مصرف آب را تشکیل می‌دهد و در فصل‌های گرم سال به‌ویژه تابستان، مصرف آب در خانه‌ها به دلیل استفاده از وسایل خنک‌کننده مانند کولرهای آبی افزایش می‌یابد.
از سوی دیگر مصرف‌کنندگان برای تطبیق با شبکه‌های توزیع آب، اقداماتی مانند استفاده از پمپ و همکاری در تعمیر و صرفه‌جویی را دارند.
این عضو اندیشکده تدبیر آب ایران راهکارهای مدیریت مصرف در خانه را شامل کنترل هدررفت آب، رعایت نکات صرفه‌جویی هنگام شست‌وشو و حمام‌ و انتخاب گیاهان کم‌مصرف برای فضای سبز می‌داند و اضافه می‌کند: از دیگر نکات مهم برای صرفه‌جویی در مصرف آب، در نظر گرفتن سایه‌بان برای کولرهای آبی است تا تلفات آب از این طریق کمتر شود.‌
او می‌گوید: هرچند بیشتر سازمان‌های دولتی از کولرهای گازی استفاده می‌کنند که مصرف برق زیادی دارند و از این بابت در موازنه انرژی برق هم مشکل داریم اما شست‌وشوی پارکینگ‌ها و آبیاری فضای سبز سازمان‌ها با آب شرب، نمونه‌هایی از اسراف آب است.
در حقیقت کنترل‌ها در این زمینه باید بیشتر باشد و سازمان‌ها و ادارات دولتی به عنوان الگوی مصرف مطرح باشند.‌
این پژوهشگر سیاست‌گذاری و حکمرانی آب به مردم جامعه توصیه می‌کند: مردم ما باید درباره بحران آب و صرفه‌جویی بیشتر بدانند. به‌طور کلی در دنیا تنها به پند و اندرز تکیه نمی‌کنند بلکه تأکید بر ارتقای فرهنگ مصرف است.
دانستن اطلاعاتی از قبیل اینکه منابع آب چه نوسان‌هایی دارد، یا اینکه با چه مشکلاتی در توزیع آب در شبکه مواجه هستیم و ذخیره آب در هر محل چقدر است، برای مردم انگیزه به وجود می‌آورد تا حس همدلی، همکاری و تعامل شکل بگیرد.
به‌طور کلی ما در اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی ضعیف عمل کرده‌ایم، چراکه در گام نخست، اطلاع‌رسانی درست بزرگ‌ترین دلگرمی برای مردم است.
مهم‌ترین اقدام برای آگاهی فرزندانمان این است که واقعیت‌های موجود درباره شبکه آب، تصفیه‌خانه‌ها، منابع آب کشور و نحوه حفاظت از این منابع را بیان کنیم.
به عبارتی، این‌گونه نباشد که همه فکر کنند شیر آب مانند یک جعبه جادویی است که هر چه مصرف کنیم تمام نشود بلکه باید بدانیم برای تأمین آب به‌ویژه در کلانشهرهایی مانند تهران تلاش‌های زیادی انجام می‌شود و با توجه به نوسان‌هایی که در جمعیت روزانه و شبانه تهران است کنترل فشار و موازنه لازم برای به تعادل رساندن این شبکه کار بسیار دشواری است.
به‌ویژه به دلیل کمبود بارش‌ها همواره آسیب‌پذیری‌مان زیاد است. همچنین میزان ذخایرمان محدود بوده و در مواقع بحرانی مانند تابستان، برقراری موازنه بسیار دشوار است. بنابراین هر اندازه این مسائل برای مردم توضیح داده شود آن‌ها می‌توانند خود را سازگارتر کنند.این کارشناس حوزه آب ادامه می‌دهد: البته مردم می‌دانند همه مسائل آب مربوط به آن‌ها نیست و بخش عمده‌ای از فضای سبز ما در تهران و کلانشهرها با شرایط کم‌آبی تطابق ندارد که این موضوع به عهده مردم نیست.
همچنین بخش قابل توجهی از تلفات آب در سیستم توزیع شهری است، چراکه بیشتر سیستم‌های توزیع آب، قدیمی و فرسوده‌اند و نشتی زیادی دارند. به طور مثال شبکه آب شهری که از طریق خطوط لوله‌ای آب را از منبع به در منازل می‌رساند ۲۵ تا ۳۰درصد نشتی دارد.
در تهران پساب زیادی تولید می‌شود که با روش تصفیه می‌توان بخشی از نیازها مانند آبیاری فضای سبز را از طریق آن تأمین کرد تا به آب‌های زیرزمینی فشار وارد نشود.
این مشکلات به مردم بستگی ندارد بلکه مسئولان باید به این موضوع حساس باشند تا توجه و رسیدگی آن‌ها، سبب دلگرمی مردم شود. در فضای سبز کلانشهرها، گیاهانی مانند چنار و چمن میزان مصرف آب فراوانی دارند و متأسفانه نوع منبعی که برای آبیاری در پارک‌ها استفاده می‌شود عمدتاً از منابع آب زیرزمینی و آب لوله‌کشی است.
اسفندیاری با ابراز نگرانی درباره وضعیت تأسیسات قدیمی و ناپایدار توزیع آب، همکاری و اطلاع‌رسانی گسترده برای مقابله با بحران آب را ضروری می‌داند و می‌گوید: باید از اقدامات کوتاه‌مدت و تصمیمات ناپایدار پرهیز کرده و از فرصت‌های بحران برای بهبود مدیریت منابع آب بهره‌برداری مناسب کرد.