در این شب، هر قدم زائر و هر اشک جاری‌شده، حکایت از پیوندی ناگسستنی با خاندان عصمت و طهارت (ع)، داشت.
از غروب غمبار این روز، خیابان‌های منتهی به حرم مطهر رضوی، حال و هوای دیگری داشت. کاروان‌های عزادار، با پای خسته اما دل‌هایی سرشار از عشق، از مسیرهای دور و نزدیک خود را به اطراف حرم رسانده بودند.
پرچم‌های سیاه بر فراز خانه‌ها و مغازه‌ها برافراشته شده و نوای مداحی و مرثیه، فضای پیرامونی حرم را، فرا گرفته بود.
هوای مشهد آکنده از عطر عود و گلاب و بغض فروخورده‌ای بود که، در غروب خورشید هشتم، سنگینی خاصی، بر دلها، می‌نشاند.
حضور هیئت‌های عزادار با پرچم‌های سیاه و سبز، و پشت سر آنها زائرانی که همراه این کاروان‌ها بعد از هر شوری نوای "رضا جان، رضا جان" سر می‌دادند، جلوه‌ای ویژه و خاص به این آیین بخشیده بود.
در راس این هیئت، حضور تولیت آستان قدس رضوی، مسئولان ارشد استانی و آستان قدس رضوی، در کنار این سیل عظیم جمعیت زائر و مجاور، نشان از اهمیت و جایگاه رفیع این مراسم، داشت.
در طول مسیر خیابان نواب تا حرم مطهر، مداح و ذاکر اهل بیت (ع)، علی علیمردانی، با نوای جانسوز خود، مرثیه‌سرایی می‌کرد.
هر نوایی که از حنجره سوزناک او بیرون می‌آمد، غمی سنگین بر دل عزاداران می‌نشاند و اشک‌ها را از چشمان زائران سرازیر می‌کرد.
نوحه‌های او، داغ دلها را تازه می‌کرد و به اشک‌ها، قوت می‌بخشید.
سیل جمعیت به همراه خادمان حضرت، آرام به صحن انقلاب اسلامی رسید و تبدیل به دریایی مواج شده بود.
بعد از اقامه نماز مغرب و عشا درخیابان نواب صفوی ومحل حرکت خدام به سمت صحن انقلاب اسلامی، به امامت حجت‌الاسلام والمسلمین حسین شریعتی‌نژاد، مراسم به‌طور رسمی در این صحن آغاز می‌شود و سراسر حزن و شور، فضا را، فرا می‌گیرد.
در ادامه، مداح اهل‌بیت(ع) امیر عارف، با نوای گرم و دلنشین خود، به عزاداری و سینه‌زنی پرداخت و با بیان شیوا و سوزناک، صحنه‌های شهادت امام را به تصویر می‌کشید و داغ دل شیعیان را، تازه می‌کرد.
هزاران زائر و مجاور با شمع‌هایی در دست، زمزمه‌های عاشقانه و دلی شکسته، در کنار خدام بارگاه رضوی به سوگ غربت امام رضا(ع) نشستند. اشک‌هایی که بر گونه‌ها روان بود، گویی با هر قطره، عهدی دوباره با ولایت بسته می‌شد.
کبوتران حرم نیز بر فراز گنبد طلایی به پرواز درآمده بودند و صحن و سرای حضرت را غمگین‌تر از همیشه می‌کردند.
این مراسم معنوی که باحضورخادمان حضرت وخیل عظیم زائران ومجاوران به پایان رسید، هیچکس طاقت دل بریدن از این لحظات را، آسان نمی‌دید. صحن انقلاب و رواق‌های پیرامون حرم مطهر، مملو از زمزمه‌های دل‌شکسته و اشک‌های دلدادگانی بود که شام غریبان را در جوار گنبد طلایی، به مثابه شبی فراموش‌نشدنی در دفتر عشق خود ثبت می‌کردند.