این تغییر که با تأیید و یا شاید حتی دستور ترامپ انجام شد، به گزارش فاکس‌نیوز، به دلیل نقش کلیدی سنتکام در سیاست‌های نظامی ایالات متحده در خاورمیانه، توجه تحلیلگران و رسانه‌ها را به خود جلب کرده است.

از ویژگی‌های شخصی تا کارنامه حرفه‌ای برد کوپر

دریادار برد کوپر، متولد ۱۹۶۷ در وینستون-سالم، کارولینای شمالی، از خانواده‌ای نظامی است. این پیشینه حس وظیفه‌شناسی و انضباط را در وی تقویت کرده و به‌عنوان رهبری با دید استراتژیک و توانایی الهام‌بخشی به تیم‌هایش شناخته می‌شود. او در سال ۲۰۱۸ جایزه Admiral Elmo Zumwalt را که یک جایزه معتبر است برای رهبری بصیرتی دریافت کرده است. او بیش از سه دهه تجربه در نیروی دریایی ایالات متحده دارد و در عملیات‌هایی مانند طوفان صحرا، جنگ کوزوو، جنگ افغانستان و بحران دریای سرخ مشارکت داشته و به‌عنوان افسر عملیات سطحی در ناوهای موشک‌انداز، ناوهای هواپیمابر و کشتی‌های تهاجمی آبی-خاکی خدمت کرده است. بنا بر گزارش‌های مختلف، او در مدت خدمتش مهارت‌های عملیاتی و استراتژیک خود را به اثبات رسانده است. کوپر همچنین در نقش‌های اجرایی و مشاوره‌ای، از جمله دستیار نظامی در کاخ‌سفید، پنتاگون و فرماندهی آفریقا فعالیت کرده و تجربه‌ای کلیدی در تعامل با دولت‌های خارجی به‌عنوان مشاور ارشد وزیر کشور افغانستان کسب کرده است. به گزارش فاکس‌نیوز، کوپر به دلیل سابقه طولانی در عملیات‌های منطقه‌ای و توانایی در مدیریت تیم‌های چندملیتی، گزینه‌ای مناسب برای فرماندهی سنتکام محسوب می‌شود.
کوپر تحصیلات آکادمیک برجسته‌ای هم دارد که پایه‌ای محکم برای تحلیل استراتژیک و سیاست‌گذاری نظامی برای او به‌حساب می‌آید. او دارای لیسانس اقتصاد از آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده در سال ۱۹۸۹، کارشناسی ارشد در هوش استراتژیک از دانشگاه ملی هوش و تحصیلات تکمیلی در حوزه امنیت ملی و روابط بین‌الملل از دانشگاه‌های هاروارد و تافتس بوده و دانش‌آموخته کالج فرماندهان و ستاد کل ارتش ایالات متحده است که آموزش پیشرفته‌ای برای برنامه‌ریزی استراتژیک و عملیات‌های مشترک فراهم کرده است. بنا بر گزارش رویترز، تحصیلات متنوع کوپر او را به یکی از معدود افسران نیروی دریایی تبدیل کرده که ترکیبی از دانش آکادمیک و تجربه عملیاتی را در اختیار دارد.

دستاوردهای کوپر

برد کوپر در طول خدمت خود نقشی کلیدی در پروژه‌ها و عملیات‌های مهمی ایفا کرده است. او بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا و نیروهای دریایی ترکیبی را در بحرین رهبری کرده و عملیات Prosperity Guardian و Poseidon Archer را برای مقابله با حملات انصارالله در دریای سرخ هدایت کرد که به گفته خودش بزرگ‌ترین و شدیدترین عملیات نیروی دریایی از جنگ جهانی دوم بود. کوپر همچنین نخستین گروه ضربت نیروی دریایی برای استفاده از شناورهای بدون سرنشین و هوش مصنوعی را در خاورمیانه راه ‌انداخت که نظارت و عملیات دریایی را متحول کرد، افزون بر این، سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹ در اوکیناوای ژاپن، فرماندهی گروه ضربت اعزامی ۷ را بر عهده داشت و نخستین استقرار جنگنده‌های اف-۳۵ نیروی دریایی آمریکا را رهبری کرد که گامی مهم در ارتقای توان رزمی بود. او به‌عنوان مشاور ارشد وزیر کشور افغانستان بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ در اصلاحات استراتژیک پلیس و مرزبانان این کشور نقش داشت و در فرماندهی رزم‌ناو USS Gettysburg در سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵، این کشتی را به‌سوی دریافت جایزه Battenberg برای بهترین کشتی ناوگان آتلانتیک هدایت کرد. به گزارش نیویورک تایمز، نوآوری‌های کوپر در استفاده از فناوری‌های جدید، مانند هوش مصنوعی، جایگاه او را به‌عنوان یک رهبر آینده‌نگر تثبیت کرده است.

روابط کوپر با دولت و ارتش اسرائیل

کوپر روابط نزدیکی هم با دولت و ارتش اسرائیل به‌ویژه رئیس ستاد مشترک ارتش این رژیم دارد. این روابط حتی پس از الحاق رسمی این رژیم به حوزه مسئولیت‌های سنتکام در ژانویه ۲۰۲۱ تقویت شد. او در اوایل ۲۰۲۵ به دعوت امیر بارام، معاون رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل به سرزمین‌های اشغالی فلسطین سفر کرد، از پایگاه‌های نیروی هوایی بازدید و در رزمایش‌های مشترک با جنگنده‌های اف-۳۵ اسرائیل و اف-۱۵ آمریکا شرکت کرد، همچنین در برنامه‌ریزی اسکله کمک‌رسانی بشردوستانه به غزه نقش داشت و اطمینان داد نیازهای امنیتی اسرائیل در اولویت قرار گیرد. این روابط، هماهنگی عمیق او با سیاست‌های نظامی اسرائیل را نشان می‌دهد. بنا بر گزارش گاردین، رویکرد کوپر به ایران در مقایسه با ژنرال کوریلا محافظه‌کارانه‌تر است که می‌تواند بر پویایی روابط با اسرائیل تأثیر بگذارد.

آینده پرونده‌های مهم منطقه‌ای

انتصاب کوپر به‌عنوان فرمانده سنتکام در حالی صورت می‌گیرد که خاورمیانه با چالش‌های پیچیده‌ای مواجه است. او در جلسه نامزدی خود برای فرماندهی سنتکام در ژوئن ۲۰۲۵ بر حفظ حضور نظامی آمریکا در سوریه برای مقابله با داعش و همکاری با دولت انتقالی سوریه تأکید کرده و درباره افزایش خشونت‌های فرقه‌ای، مانند حملات به علوی‌ها در مارس ۲۰۲۵ ابراز نگرانی کرد و آن را فرصتی برای بازسازی داعش دانست که نشان‌دهنده تمرکز او بر عملیات اطلاعاتی و ضدتروریستی برای کاهش درگیری‌های مستقیم است. در عراق، با توجه به تجربه کوپر در هماهنگی‌های چندملیتی، انتظار می‌رود روابط با دولت عراق را تقویت و بر ادامه عملیات‌های ضدداعش تمرکز کند، بدون تغییر اساسی در سیاست فعلی آمریکا. روابط نزدیک او با اسرائیل نشان‌دهنده حمایت از سیاست‌های سختگیرانه علیه حزب‌الله است، اما بعید است به درگیری مستقیم در لبنان تمایل نشان دهد و احتمالاً بر فشارهای غیرمستقیم مانند تحریم‌ها یا عملیات اطلاعاتی تمرکز کند. در یمن، کوپر سابقه رهبری عملیات Prosperity Guardian و Poseidon Archer را برای حفاظت از مسیرهای تجاری دریای سرخ در برابر حملات انصارالله دارد و رویکرد او احتمالاً قاطع اما محتاطانه خواهد بود تا از تشدید تنش‌ها جلوگیری کند. در مناقشه فلسطین، کوپر در مدیریت بحران غزه پس از حمله حماس در اکتبر ۲۰۲۳ نقش داشت و از امنیت اسرائیل حمایت کرد و احتمالاً به تلاش برای آتش‌بس ادامه می‌دهد، اما اولویتش حفظ منافع اسرائیل خواهد بود. درباره ایران، اگرچه کوپر منتقد سرسخت ایران توصیف شده، گاردین گزارش داده او در مقایسه با کوریلا رویکردی محافظه‌کارانه‌تر دارد که می‌تواند به کاهش عملیات‌های تهاجمی مستقیم مانند عملیات «چکش نیمه‌شب» علیه تأسیسات هسته‌ای ایران، منجر شود. به گزارش واشنگتن‌پست، تمرکز کوپر بر دیپلماسی نظامی و فناوری‌های نوین می‌تواند به مدیریت تنش‌ها در منطقه کمک کند.
می‌توان گفت انتصاب کوپر نشان‌دهنده تداوم سیاست‌های کلان ایالات متحده در خاورمیانه با تأکید بر حمایت از اسرائیل و تضعیف محور مقاومت است. اگرچه رویکرد محافظه‌کارانه‌تر او در مقایسه با کوریلا، به‌ویژه در قبال ایران، شاید به کاهش تنش‌های مستقیم منجر شود اما در مقابل ممکن است الگوی کنشگری آمریکا و اسرائیل به سمت تکیه بیشتر بر هوش مصنوعی پیش رود. العربیه گزارش داده کوپر قرار است راهبردی جدید متناسب با سیاست‌های دونالد ترامپ ارائه دهد. با وجود این، بعید است این تغییر فرماندهی به تحولات اساسی در منطقه منجر شود، زیرا سیاست‌های آمریکا عمدتاً توسط اولویت‌های کلان واشنگتن تعیین می‌شود، نه صرفاً شخصیت فرمانده سنتکام. تمرکز کوپر بر فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی و شناورهای بدون سرنشین، ممکن است کارایی عملیات‌های سنتکام را بهبود ببخشد، اما تغییرات ژئوپلیتیکی عمده‌ای در کوتاه‌مدت انتظار نمی‌رود.