آنچه بیش از نتیجه در این دیدار جلب توجه کرد، عملکرد نامطلوب کادر فنی و به‌ویژه آشفتگی مدیریتی روی نیمکت تیم ملی بود؛ مسئله‌ای که در تصاویر تلویزیونی به‌وضوح قابل مشاهده بود.
در طول مسابقه بارها دیده شد که چند نفر از اعضای کادر فنی همزمان کنار خط آمده و با بازیکنان صحبت می‌کردند. این رفت‌وآمدهای مکرر و دخالت‌های همزمان، فضای نیمکت تیم ملی را به صحنه‌ای شلوغ و غیرمنسجم بدل کرد. در چنین شرایطی بازیکنان نه‌تنها آرامش ذهنی خود را از دست می‌دهند؛ بلکه نمی‌دانند کدام دستور تاکتیکی را باید مبنای عمل قرار دهند. طبیعی است که این بی‌نظمی، روند بازی تیم را تحت‌تأثیر قرار دهد و اجرای برنامه‌های فنی را مختل کند.مدیریت فنی در فوتبال مدرن چیزی فراتر از انتخاب ترکیب یا چینش بازیکنان است. نیمکت تیم باید محل تصمیم‌گیری واحد باشد؛ جایی که تنها یک نفر، یعنی سرمربی، مرجع اصلی انتقال پیام به زمین باشد. وقتی دستیاران بدون هماهنگی مدام در کار دخالت می‌کنند و همزمان دستورهای مختلف می‌دهند، اقتدار سرمربی نیز زیر سؤال می‌رود و انسجام تیم از بین می‌رود.
تجربه‌های بین‌المللی نشان داده یکی از رازهای موفقیت تیم‌های بزرگ، آرامش و نظم روی نیمکت است. بازیکنان باید مطمئن باشند تنها یک صدا را می‌شنوند و مسئولیت تاکتیکی تیم بر عهده فرد مشخصی است. در غیر این صورت، هرج‌ومرج مدیریتی از نیمکت به زمین منتقل می‌شود و تیم انسجام خود را از دست می‌دهد.
دیدار با تاجیکستان هشداری جدی بود؛ هشداری که نشان داد تیم ملی پیش از هر چیز نیازمند بازسازی در مدیریت نیمکت است. اگر قرار است فوتبال ایران در رقابت‌های پیش‌رو درجام جهانی با قدرت ظاهر شود، باید نظم، وحدت و اقتدار روی نیمکت در اولویت قرار گیرد. بی‌توجهی به این مسئله، می‌تواند همان نقطه ضعفی باشد که در بزنگاه‌های حساس، مانع تحقق آرزوهای بزرگ فوتبال ایران خواهد شد.تکمله: بدون شک تغییر کادر فنی در این برهه در دستور کار فدراسیون فوتبال نخواهد بود و قلعه‌نویی بی‌شک سرمربی تیم ملی در جام جهانی است، اما لازمه موفقیت و ایجاد فضای امیدبخش این است که دست‌کم کادر فنی تیم ملی با هم هماهنگ باشند.