از این رو امام صادق (علیه السلام) درباره ی فلسفه روزه بیان داشته اند: خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنی و فقیر) مساوی گردند.؛ همچنین امام رضا (علیه السلام) فرموده اند: مردم به انجام روزه امر شده‌اند تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگی آخرت را بیابند.؛ و نیز رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: برای هر چیزی زکاتی است و زکات بدن ها روزه است.

در این راستا امام علی (علیه السلام) درباره برترین اشاره داشته اند : روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است؛ و نیز امام باقر (علیه السلام) فرموده اند: روزه این افراد کامل نیست : 1 - کسی که امام (رهبر) را نافرمانی کند ؛ 2 - بنده فراری تا زمانی که برگردد ؛ 3 - زنی که اطاعت‌شوهر نکرده تا اینکه توبه کند ؛ 4 - فرزندی که نافرمان شده تا اینکه فرمانبردار شود.

اما باید دانست روزه داران حقیقی از اجری بی مانند برخوردار خواهند گردید، چنانکه امام صادق (علیه السلام) بیان داشته اند: هر کس که در روز بسیار گرم برای خدا روزه بگیرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را می‌گمارد تا دست‌به چهره او بکشند و او را بشارت دهند تا هنگامی که افطار کند؛ و نیز پیامبر (صلی الله علیه و آله)  فرموده اند: برای بهشت دری است‌بنام (ریان) که از آن فقط روزه داران وارد می‌شوند؛ و در جایی دیگر از ایشان نقل شده است: کسی که روزه او را از غذاهای مورد علاقه‌اش باز دارد برخداست که به او از غذاهای بهشتی بخورانند و از شراب های بهشتی به او بنوشاند .

منابع:

1-علامه مجلسی، بحار الانوار ج 93: 295 .

2-کلینی، الکافی، ج 4: 64.

3-آمدی، غرر الحکم، ج 1: 417.

4-شیخ حرعاملی، وسائل الشیعه، ج 4: 4؛ ج7: 295.

5-شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2: 43.

5-شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2: 43.