اما آنچه در این روزها باید مورد توجه جدی قرار گیرد آن است که همزمان و در موازات با این نبرد نظامی یک جنگ رسانه‌ای نیز جریان دارد. در چنین موقعیتی، از آنجا که مهم‌ترین مهمات دفاعی هر ملت، حمایت مردمی و درک صحیح افکار عمومی از رویدادهاست، روایت‌های رسانه‌ای نقشی حیاتی پیدا می‌کنند. از یک سو، مردم حق دارند از حقایقِ رویدادهای تأثیرگذار بر زندگیشان آگاه باشند، و از سوی دیگر، با روایت‌های متکثری مواجه می‌شوند که در شکل‌دهی به ذهنیت عمومی و میزان همراهی مردم با خط مقدم مؤثر است.
در چنین شرایطی خبر خوب این است که رسانه‌های رسمی با هر سلیقه سیاسی، شرایط جنگی فعلی را به خوبی درک کرده‌اند و همه در خط اصلی دفاع وطنی آرایش رسانه‌ای گرفته‌اند و روایت مشترک دفاع از آب و خاک در همه رسانه‌ها به چشم می‌خورد. اما در این میان ضرورت‌های دیگری نیز لازم به نظر می‌رسد که توجه هر چه بیشتر و سریع‌تر نسبت به آن شرایط بهتری را در جنگ رسانه‌ای برای ما رقم خواهد زد. در این راستا پیشنهاداتی قابل ارائه است:
اول. ایجاد یک ستاد واحد و متمرکز برای اطلاع‌رسانی جنگ با حضور رسانه‌ها. وجود یک اتاق فعال و 24ساعته که مستقیماً و در کمترین زمان ممکن خبرهای تأیید شده و مستندات معتبر را به رسانه‌ها منتقل کند و با دسترسی به منابع مورد تأیید نسبت به رد اخبار جعلی اقدام نماید ضروری به نظر می‌رسد. این اتاق خبر در صورت ارائه عملکردی حرفه‌ای از خود با قید همه ضرورت‌های طبقه‌بندی اطلاعات می‌تواند مرجعیت خبری را در دست بگیرد که گام مهمی در مدیریت صحیح افکار عمومی در جهت منافع وح مصالح ملی خواهد بود. ستادهای رسانه‌ای و روابط عمومی بخش‌های مختلف نیروهای مسلح با وجود شرایط خاص و محدودیت‌های موجود تاکنون عملکرد خوبی را از خود نشان داده‌اند اما وجود چنین ساختار متمرکزی ضریب اثربخشی این اقدامات را به شدت افزایش خواهد داد.
دوم. ایجاد آمادگی و درک واقع‌بینانه نسبت به شرایط جنگی در میان مردم. جریان عادی زندگی زیر سایه جنگ و عملیات پدافندی که در این روزها و شب‌ها شاهد آن بودیم خود بیانگر اعتماد وثیق مردم نسبت به سیستم دفاعی کشور است اما این مهم است که مردم درکی واقع‌بینانه، نه بزرگنمایی و نه کوچک‌انگاری از شرایط کشور داشته باشند. قطعاً ایجاد نگرانی و برهم زدن آرامش روانی مردم و تحریک سیستم عصبی جامعه با برجسته‌سازی غیرواقعی و خبرهای جعلی خیانت به کشور است که باید نظام قضایی و حقوقی کشور با بانیان آن فوری و به شدت برخورد کند اما اینکه احساس شرایط جنگی نیز در مردم ایجاد نشود و مسئله را جدی نگیرند نیز آسیب‌هایی به ویژه در صورت تداوم شرایط به دنبال خواهد داشت و این نیازمند تبیین و تدبیر است.
سوم. آموزش مردم. زیست و رفتار مؤثر در شرایط جنگی با ارتقای آگاهی مردم در رابطه با مصرف و حتی تولید رسانه‌ای آن‌ها پدید می‌آید. مواجهه صحیح با خبرسازی‌ها و اطلاع‌رسانی به موقع در رابطه با شگردهای تبلیغاتی دشمن، همچنین نحوه همراهی و کمک مردم به سیستم اطلاعاتی کشور در خنثی‌سازی خرابکاری‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. آگاه‌سازی به موقع مردم نسبت به خبرها یا تلفن‌های مشکوک که با سرشماره‌های داخلی یا خارجی به دنبال ایجاد رفتارهای هیجانی هستند یا توجه به پیامدهای تصویربرداری از خسارت‌های احتمالی و مختصات پیرامونی و انتشار بی‌رویه آن با نیت جذب فالور برخی از مواردی هستند که نیازمند آموزش و آگاه‌سازی جامعه است.
چهارم. بازنمایی تصویری درست از بحران. این موضوع از مواردی است که در کشور ما کمتر به آن توجه می‌شود. نگارنده بارها در حوادث مختلفی که در اروپا و آمریکا اتفاق افتاده از بلایای طبیعی تا شرایط جنگی، برای یافتن عکس تأیید شده در رسانه‌های خارجی با مشکل روبه‌رو بوده است. با وجود ادعای آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات، رسانه‌های غربی در خصوص مواردی که به منافع ملی مربوط می‌شود بازنمایی تصویری کاملاً مدیریت شده‌ای دارند. البته این جدا از اطلاع‌رسانی خبری است که معمولاً سریع و سهل‌تر صورت می‌گیرد. تصویر بسیاری از رویدادهای خسارت‌بار در کشورهای غربی یا منتشر نمی‌شود یا با فاصله زمانی قابل توجهی انتشار می‌یابد که جامعه از شرایط روانی و بحرانی آن عبور کرده باشد. این به معنای جزم‌اندیشی افراطی در این امر نیست بلکه رویه‌ای علمی و آزموده در دنیاست که رسانه‌ها در شرایط خاص و بحرانی با قواعدی از آن تبعیت می‌کنند.

پیروزی در جنگ رسانه‌ای مستلزم ایجاد ساختارهای منسجم، رویه‌های حرفه‌ای و آموزش همگانی است. برخی از این اقدامات برعهده نهادهای حاکمیتی است، برخی بر دوش رسانه‌ها و بخشی نیز نیازمند مشارکت مردم. خوشبختانه غیرت ملی و حس دفاع از میهن، زمینه مناسبی برای همگرایی رسانه‌ای فراهم کرده است. اکنون زمان آن است که با عقلانیت و تدبیر، از این فرصت برای تقویت جبهه رسانه‌ای کشور بهره ببریم.