الهه ضمیری- خبرنگار تحریریه جوان قدس : ۲۴سال قبل، در سال ۱۹۹۹، مقاله ای در رابطه با تاثیر ورزش و قرص در درمان افسردگی  به چاپ رسید. نتیجه این تحقیق نشان داده است که اثر بخشی ۴ ماه استفاده از داروی ضد افسردگی سرترالین، به اندازه ۴ ماه، ۳ وعده در هفته ورزش کردن است. این ورزش ها هم شامل دوچرخه سواری، شنا و دومیدانی است. یعنی داروی ضد افسردگی و ورزش، در یک بازه زمانی مشخص، اثر بخشی یکسانی دارند.

داروهای ضد افسردگی داروهایی هستند که می توانند به کاهش علائم افسردگی کمک کنند. آنها برای اولین بار در دهه ۱۹۵۰ توسعه یافتند و از آن زمان به طور منظم مورد استفاده قرارگرفته اند.

 ما به طور قطع نمی دانیم، اما داروهای ضد افسردگی بر فعالیت برخی مواد شیمیایی در مغز ما به نام انتقال دهنده های عصبی تأثیر می گذارند. اینها سیگنال ها را از یک سلول مغز به سلول دیگر منتقل می کنند. این دارو ها به طور معمول نباید برای کودکان و نوجوانان استفاده شود، مگر اینکه افسردگی آنها به درمان های دیگر پاسخ نداده باشد یا اینکه شدید باشد.

 از عوارض مصرف این دارو ها میتوان به احساس تهوع یا داشتن تهوع، سوء هاضمه و معده درد، از دست دادن اشتها، خوب نخوابیدن (بی خوابی) یا احساس خواب آلودگی شدید، سرگیجه و سر درد های مداوم اشاره کرد.

تا اینجا هم با دارو های ضد افسردگی و هم با میزان اهمیت ورزش، آشنا شدیم، اما ورزش مزایای دیگری هم نسبت به دارو های ضد افسردگی دارد که ممکن است از آنها بی خبر باشیم.

اول از همه اینکه ورزش کردن عوارض کمتری نسبت به مصرف دارو دارد. دارو های ضد افسردگی همانطور که میدانید، وابستگی می آورند و ورزش اینطور نیست.   علاوه بر این، دارو ها هزینه دارند که ورزش این هزینه را ندارد. در وضعیتی که افراد، از مزایای ورزش کردن برای مقابله با افسردگی آگاهند اما همچنان مصرف دارو را ترجیح میدهند، سوالی که مطرح است این است که مصرف داروی ضد افسردگی را تا چه زمانی میخواهد ادامه پیدا کند؟

روانشناسان معتقدند مدت زمان مصرف دارو ها باید مشخص و محدود باشد. در کیس های خیلی کمیابی افراد باید تا آخر عمر دارو مصرف کنند، اما برای افرادی که مشکلات روزمره دارند، یا مشکلاتی که دوره ای هستند مثل، اضطراب و افسردگی، مصرف این دارو ها باید در مدت زمان محدود باشد. بنابراین در طولانی مدت، ورزش بهتر است.

۳نکته درباره ورزش کردن وجود دارد:

۱-اولین نکته درباره مدل ورزش کردن است. پیاده روی ورزش محسوب نمیشود. پس  اینکه میروید و یک زمان معین را پیاده روی میکنید، ورزش حساب نکنید. در پژوهشی هم که ابتدای گزارش به آن اشاره کردیم، نوع ورزش ها، شنا، دوچرخه سواری و دومیدانی ذکر شده است. اگر میخواهید ورزش برای حال و سلامت روانیتان مفید باشد، باید ضربان قلب بگیرید. پیاده روی خوب است و مزایای زیادی دارد اما ورزش کردن باید به نحوی باشد که ضربان قلب را در شما افزایش دهد و اصطلاحا شما را به نفس نفس بیاندازد.

۲-ورزش گروهی بهتر از ورزش انفرادی است. اگر میخواهید ورزشی کنید که حالتان خوب شود، ورزش های گروهی را انتخاب کنید. فوتبال، بستکتبال و... یا ورزش در باشگاه هایی که ورزش ها را به صورت گروهی انجام میدهند، از ورزش های فردی مثل بدن سازی و تی آر ایکس که به صورت فردی اجرا میشود خیلی بهتر است. پس سعی کنید ورزش گروهی را انتخاب کنید.

۳-بعضی از افراد برای ورزش کردن بهانه می آورند. برای این افراد دو انتخاب بیشتر وجود ندارد، یا اینکه در خانه یک فعالیت ورزشی برای خودشان ایجاد کنند، مثلا میتوانند از یوتیوب فیلم های تمرین ورزشی بگیرند و انجام دهند یا اینکه به طور کلی بیخیال شوند و ورزش نکنند. تنها همین دو گزینه برای این افراد وجود دارد. بین این دو گزینه انتخاب با خود فرد است.