روزنامه جوان درمورد کاهش سالانه کیفیت جشنواره فیلم فجر و در نقد آن نوشت: هر سال دریغ از پارسال! مسئولان جشنواره و دبیر آن به انتقادات و پیشنهادات اهالی رسانه و منتقدان توجهی نمی‌کنند. جشنواره ۴۳ فیلم فجر رویدادی پر اشکال بود. انتخاب زیاد فیلم افتخار نیست و پذیرش فیلم‌های بی‌کیفیت اعتبار محسوب نمی‌شود. دبیر جشنواره سعی داشته همه را راضی نگه دارد، بنابراین به هیچ‌کس نه نگفته است. او همه فیلم‌ها از کمدی‌های سخیف تا درام‌های اجتماعی ناکارآمد را به جشنواره راه داده است.
هیئت انتخاب که همگی سینماگر هستند، ظاهراً نقش جدی نداشتند، وگرنه حضور فیلم‌هایی مانند مرد آرام، گوزن‌های اتوبان یا فریاد متقاعدکننده نیست. در این جشنواره هشت فیلم در ژانر دفاع مقدس و شهدا داریم، اما فیلم صددام هم هست که کمدی مبتذلی است و مخاطب را با صدام همذات‌پندار می‌کند. جشنواره فیلم فجر رویدادی ملی است و باید فیلم‌های مهم و تأمل‌برانگیز نمایش داده شود، اما شبه‌کمدی‌هایی مثل صددام، کفایت مذاکرات یا تاکسیدرمی به اعتبار جشنواره خدشه وارد کرده‌اند. این فیلم‌ها با چه تفکری انتخاب شده‌اند؟
برخی فیلم‌ها که سازمان‌ها و نهادها سفارش‌دهنده و سرمایه‌گذار آن‌ها بوده‌اند، هیچ ربطی به سینما ندارند. این فیلم‌ها بیشتر شبیه سریال هستند، زیرا نه قصه‌گویی دارند و نه اجرای سینمایی. اغلب این فیلم‌ها در اکران عمومی مخاطب ندارند و مستقیماً وارد تلویزیون می‌شوند. در مقابل، فیلم‌هایی مانند خدای جنگ یا پیشمرگ که فیلم‌های مهمی در ژانر دفاع مقدس هستند و ساختار درستی دارند، در هیچ بخشی کاندیدا نشده‌اند.
فیلم‌های درام اجتماعی نیز نه قصه دارند و نه می‌توانند سینما تولید کنند. بیشتر این فیلم‌ها در حد یک ایده می‌مانند و مقطع میانی یا پایانی‌شان متقاعدکننده نیستند، اما کاندیدای سیمرغ می‌شوند.
استفاده بیش از حد از سیگار یا تریاک در فیلم‌های جشنواره ۴۳ غیرقابل تحمل است، به‌طوری که گویی فیلم‌ها تبلیغ مصرف سیگار و تریاک می‌کنند. این فیلم‌ها قرار است اکران عمومی شوند، اما محتوای آن‌ها ضد اخلاقی و ضد فرهنگی است. این امر باعث تأثیرگذاری بر مخاطب نوجوان و جوان و عادی‌سازی این رفتارها می‌شود. تأکید بر گزاره‌های منفی در سینما می‌تواند به ترویج آن‌ها منجر شود. این مشکل به مدیران سابق نیز بازمی‌گردد که به جای تمرکز بر محتوای آثار، وقت خود را صرف سالن‌سازی کرده‌اند.
در جشنواره ۴۳ دو فیلم مهم در بخش نمایش‌های ویژه برای اهالی رسانه و منتقدان نمایش داده شد. این فیلم‌ها پروانه نمایش دارند اما باید اصلاحیه‌هایی را برای اکران عمومی رعایت کنند. غریزه و پیرپسر از مهم‌ترین فیلم‌هایی بودند که کیفیت ساختاری آن‌ها فرسنگ‌ها بالاتر از فیلم‌های اصلی جشنواره بود، اما اینکه چرا این فیلم‌های تأمل‌برانگیز با ایراد مواجه شده‌اند، در هاله‌ای از ابهام است.
نکته مهم این است که منوچهر شاهسواری، دبیر جشنواره، به اهالی رسانه وعده اکران فیلم قاتل و وحشی در بخش ویژه را داده بود، اما این فیلم اکران نشد و سرنوشت آن به قوه قضائیه و دادستانی کشیده شد. دبیر جشنواره باید بداند که تا زمانی که اطمینان از اکران فیلمی ندارد، نباید وعده دهد، زیرا اکران نشدن قاتل و وحشی پس از چند سال، برای برخی خبرنگاران و منتقدان توهین محسوب می‌شود. انتظار می‌رود که ابتدا با مراکز تصمیم‌گیری هماهنگ کند و سپس درباره اکران فیلم‌ها اظهار نظر کند. امید است جشنواره ۴۴ فیلم فجر با چنین ضعف‌هایی مواجه نباشد.
نظر شما