روزنامه جوان در نقد قطعی مجدد برق در کشور و بحران خاموشی نوشت: این مسئله در ایران، دیگر فقط یک اختلال روزمره نیست بلکه به مسئله‌ای بنیادین در اقتصاد، صنعت و امنیت تبدیل شده است. از توقف خطوط تولید تا تهدید جان بیماران در اتاق عمل، قطعی برق به نماد بی‌برنامگی بدل شده است. اما موضوع فراتر از چند ساعت تاریکی است؛ آنچه در خاموشی فرو رفته، اعتماد عمومی و چشم‌انداز توسعه کشور است. راه‌حل این بحران، برخلاف تصور، پیچیده نیست: انرژی هسته‌ای امروز یک ضرورت راهبردی، اقتصادی و فوری است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد تنها در سال ۱۴۰۳، خاموشی‌ها بیش از ۴۴ هزار میلیارد تومان به صنایع زیان وارد کرده‌اند. این رقم در سال ۱۴۰۲ حدود ۴.۸ همت و در ۱۴۰۱ بیش از ۶ همت بوده است؛ یعنی توقف تولید، بیکاری و کاهش رقابت‌پذیری. در شرایطی که اقتصاد ایران با تورم و تحریم مواجه است، چنین فشار مضاعفی قابل تحمل نیست.
در بعد اجتماعی نیز خاموشی‌ها زندگی مردم را مختل کرده‌اند؛ خانواده‌هایی که ساعت‌ها بدون برق می‌مانند، دانش‌آموزانی که با شمع درس می‌خوانند، یا پزشکانی که در شرایط اضطراری عمل می‌کنند. علت اصلی این بحران به وابستگی کشور به نیروگاه‌های فسیلی بازمی‌گردد که یا سوخت ندارند یا بهره‌وری پایین دارند. اولویت گازرسانی در زمستان با بخش خانگی است و در تابستان، اوج مصرف برق است؛ نزاع همیشگی وزارت نفت و نیرو بر سر سوخت، نشانه‌ای از نبود مدیریت کلان بر امنیت انرژی است.
در این شرایط، انرژی هسته‌ای می‌تواند برق پایدار، ارزان و مستقل از سوخت فسیلی تولید کند. نمونه موفق آن، نیروگاه بوشهر است که با سرمایه‌گذاری ۱.۸ میلیارد دلاری، تاکنون ۷۰ میلیارد کیلووات ساعت برق تولید کرده و باعث صرفه‌جویی ۸ میلیارد دلاری در مصرف نفت شده است. بیش از ۹۲ درصد برق این نیروگاه به شبکه سراسری منتقل شده؛ نشان از کارایی بالا و ظرفیت بالفعل فناوری هسته‌ای.
مزیت مهم دیگر انرژی هسته‌ای، کاهش وابستگی است. با منابع اورانیوم و دانش بومی غنی‌سازی، ایران می‌تواند سوخت نیروگاه‌هایش را مستقل از بازار جهانی تأمین کند. از منظر زیست‌محیطی نیز، انرژی هسته‌ای فاقد انتشار گاز گلخانه‌ای است و با مدیریت پسماند، آسیبی به محیط‌زیست نمی‌زند.
با وجود فشار تحریم‌ها و محدودیت تجهیزات، برای تولید ۲۰ هزار مگاوات برق هسته‌ای تا سال ۱۴۲۰ برنامه‌ریزی شده است. طبق برنامه هفتم توسعه، تولید ۳ هزار مگاوات در دستور کار قرار دارد و ساخت واحدهای دوم و سوم بوشهر نیز در حال اجراست.
اگرچه منتقدان نگران هزینه و ایمنی هستند، اما خسارات خاموشی‌ها به‌مراتب بیشتر از هزینه ساخت نیروگاه است. تجربه بوشهر نیز نشان داده ایمنی قابل تأمین است. اکنون ایران با یک انتخاب روبه‌روست: پذیرش خاموشی یا سرمایه‌گذاری در آینده‌ای روشن با انرژی هسته‌ای. برق پایدار، حق مسلم ایرانیان است و تحقق آن به جسارت، حمایت و باور به توان داخلی نیاز دارد.
نظر شما