چنان‌که امام حسن (ع) «کریم اهل بیت» نام گرفت، امام رضا(ع) نیز به «رئوف آل محمد» شهرت یافت. لقبی که نه از مدح مردمان، بلکه از انعکاس یکی از اسماء حسنای الهی برخاسته است؛ آنجا که فرمود: «و لله الأسماء الحُسنی فادعوه بها».

رأفتی از افلاک، تا افق دل‌ها

خداوند، رئوف است و رأفت، نوری‌ست که نخست در چهره رسول‌الله(ص) تابید؛ آنگاه که قرآن او را چنین وصف کرد: «بالمؤمنین رؤوف رحیم» و این نور، در دلِ علی (ع) تجلّی یافت، در آن شب یگانه، که فدای پیامبر شد، و خداوند فرمود: «و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضاة الله، والله رؤوف بالعباد» (بقره: 207).

در نظر داشته باشید که آیه با «ابتغاء مرضاة الله» پایان نیافت، بلکه بی‌درنگ فرمود: «و الله رؤوف بالعباد». اشارتی لطیف، که رأفت خداوند بر بندگان، از بستر فداکاری علی(ع) عبور کرد. اگر آن شب، علی(ع) نمی‌خفت، خورشید نبوت خاموش می‌شد و امت، در تاریکی شرک، راه گم می‌کرد.

امام رضا (علیه‌السلام)؛ دریای رأفت جاری در امتداد نسل پاکان، رأفت همچنان جاری ماند تا در چهره تابناک امام رضا (ع) به کمال رسید. رأفتی که آغوشش برای همه گشوده بود: دانشمند و عامی، زائر و رهگذر، عزیز و غریب.

چه بسیار حاجت‌های کوچکی که از درگاهش روا شد اما در دل آن کوچکی، آسمانی از معنا نهفته بود: آرزوی غذایی، بی‌آن‌که بر زبان آید، مهیا شد؛ دردی با نجوایی از دل، شفا یافت؛ و دلی با اشکی کنار ضریح، آرام گرفت...

از رأفت رضا(ع)، تا ظهور مهر مهدی(عج)

تمام صفات نورانی اهل بیت، در وجود نازنین آخرین حجت خدا حضرت مهدی (عجل الله فرجه) به شکوهی بی‌نظیر تجلّی یافته است. اوست آیینه تمام‌نمای رأفت، جود، هدایت و کرامت. و چون ظهور کند، رأفتی جهانی می‌گسترد، چنان‌که قرآن فرمود: «و أشرقت الأرض بنور ربها»

حسین؛ بلندای بی‌کرانِ رأفت است و رأفت، بی‌ذکر حسین (ع)، ناتمام است. او که یک شب از دشمن مهلت خواست، شاید هدایت شوند... او که پیراهنی نو طلبید، تا دشمنش بهره‌ای برده باشد! او که حتی به قاتلانش، با رأفت نگریست.

باب گشودۀ رحمت در این پیوستگی رأفت الهی، امام رضا(ع) دری‌ست که هرگز بسته نمی‌شود. پس اگر آرزومند رأفت خدایی، به درگاه او روی‌آور...

با دلی شکسته بگو: «یا علی بن موسی‌الرضا، ای امام رئوف، دستم را بگیر... من آن نیازمندم که به رشته‌ تو آویخته‌ام، اگر گسستی، گم می‌شوم...»

السلام علیک یا شمس‌الشموس، و ضامن‌الجنان، السلام علیک یا نورالله فی ظلمات الأرض، السلام علیک یا إمام الرأفة، یا علی بن موسی‌الرضا.