هادی یزدانی، پزشک و فعال صنفی با تاکید بر اینکه پزشک، پیش از هر چیز باید از سلامت روان برخوردار باشد، به خبرنگار ما می‌گوید: چرا که بسیاری از مسائل در این حوزه، ریشه‌ای و عمیق هستند. نسبت میان بیمار و پزشک نیز از اساس، یک رابطه برابر نیست. بیمار در موقعیت ضعف جسمی و روحی به پزشک مراجعه می‌کند، خود و بیماری‌اش را عرضه می‌کند و از پزشک طلب کمک و درمان دارد. از همین رو، این رابطه در ماهیت خود نابرابر است و اهمیت برخورد حرفه‌ای و متعهدانه پزشک را دوچندان می‌سازد.

وی اضافه می کند: یکی از واقعیت‌های موجود در نظام درمانی، وجود نوعی برخورد از بالا به پایین در بخشی از جامعه پزشکی است؛ موضوعی که بارها مورد اشاره قرار گرفته است. در شرایطی که فردی با تسلط علمی و تخصصی در حوزه سلامت، مرجع حل مشکلات جسمی یا روانی دیگران می‌شود، اگر خود دچار اختلال در سلامت روان باشد، هیچ تضمینی برای تأمین سلامت مراجعه‌کننده وجود نخواهد داشت.

به گفته یزدانی، در حال حاضر، شمار زیادی از افراد فعال در حرفه پزشکی با آسیب‌های روانی و تروما مواجه‌اند. بخش قابل توجهی از این جامعه، نیازمند دریافت مراقبت‌های روان‌پزشکی، روان‌شناسی و درمان‌های تخصصی هستند. این آسیب‌ها بیشتر نتیجه رقابت مستمر، تلاش برای اثبات برتری، ساختارهای طبقه‌بندی‌شده و نظم‌های سخت و افراط گونه رایج در مسیر آموزشی و حرفه‌ای این گروه است. زمانی که فرد درمانگر خود دچار آسیب‌های جدی باشد، نمی‌توان انتظار داشت بتواند دیگران را به بهترین شکل درمان کند.