به گزارش قدس آنلاین، فصلی که در آن، سه چهره شاخص نام خود را به عنوان گلزن‌ترین بازیکنان لیگ برتر ثبت کردند: امیرحسین حسین‌زاده از تراکتور، علی علیپور از پرسپولیس و رامین رضائیان از استقلال.
*امیرحسین حسین‌زاده؛ آقای گل و فاتح زمین‌های حریف
امیرحسین حسین‌زاده پس از تجربه بازی در سایپا و استقلال و تجربه ناموفق در شارلوا به تیم تراکتور پیوست.
او در فصل پیش 28 بازی با پیراهن تراکتور انجام داد که تنها موفق به زدن سه گل شد. اما او این فصل را توفانی پشت سر گذاشت و با ۱۴ گل زده، عنوان آقای گل لیگ را از آن خود کرد.
حسین‌زاده یکی از ستون‌های اصلی موفقیت و قهرمانی تراکتور در این فصل بود اما آنچه بیش از عدد گل‌ها تحسین‌برانگیز بود، کیفیت گل‌هایی بود که به ثمر رساند. او در شرایطی این رکورد را به جا گذاشت که ۹ گل از ۱۴ گل خود را در بازی‌های خارج از خانه وارد دروازه رقیبان کرد. آماری خیره‌کننده که حدود ۶۵ درصد گل‌هایش را شامل می‌شود.
در فوتبالی که گلزنی در زمین حریف همواره سخت‌تر از بازی خانگی است، این عملکرد نشان از شخصیت و ذهنیت برنده حسین‌زاده دارد؛ مهاجمی که تفاوتی نمی‌کند بازی در کجا برگزار شود، او راه دروازه را بلد است.
او نه تنها بیشتر از علیپور (۱۲ گل) و رضائیان (۱۰ گل) گل زده، بلکه با میانگین 50/0 گل در هر ۹۰ دقیقه، از نظر کارایی نیز بالاتر ایستاده است.
حسین‌زاده در این فصل 6 پاس گل نیز داد تا روی 20 گل از مجموع 57 گل این فصل تراکتور تأثیرگذار باشد. او در این فصل چهار کارت زرد و یک کارت قرمز گرفت.
*علی علیپور؛ تعادل، تجربه و استمرار
علی علیپور پس از تجربه ناموفق «ژیل ویسنته» دوباره به پرسپولیس بازگشت و ترجیح داد این فصل بار دیگر پیراهن قرمز را بر تن کند.
او با ۱۲ گل زده در رده دوم گلزنان فصل قرار گرفت. اما نکته کلیدی در عملکرد او، توازن جالب توجه تعداد گل‌هایش در خانه و بیرون از خانه بود؛ ۶ گل در ورزشگاه خانگی و ۶ گل در زمین حریفان.
چنین توازنی، مهر تأییدی بر تجربه بالای علیپور در مدیریت بازی‌ها و استفاده به موقع از موقعیت‌هاست. مهاجمی که چه در جو سنگین رقبا و چه در خانه توانسته اثرگذار باشد و این برگ برنده‌ای است برای هر تیمی که به دنبال مهاجمی باثبات و کارآمد می‌گردد.
*رامین رضائیان؛ سلطان پنالتی، مرد نقطه‌زن
اما سومین مهره گلزن برتر فصل، برخلاف دو نام دیگر، چهره‌ای است که کمتر در موقعیت کلاسیک یک مهاجم دیده می‌شود. رامین رضائیان که فصل را با پیراهن استقلال پشت سر گذاشت، با ۱۰ گل زده، خودی نشان داد. با این حال، بررسی دقیق‌تر آمار او، نکته‌ای قابل تأمل را روشن می‌کند؛ هفت گل از ۱۰ گل او از روی نقطه پنالتی به ثمر رسیده است.
رضائیان با دقت مثال‌زدنی در زدن ضربات پنالتی، نقش خود را در ترکیب استقلال به‌عنوان پنالتی‌زن اول تیم به خوبی ایفا کرد. هر چند این آمار نشان از اعتماد بالا و تسلط فنی او در شرایط پرفشار دارد، اما بخش بزرگی از خروجی هجومی‌اش برخاسته از ضربات ایستگاهی بوده و سهم او در جریان بازی و گل‌های ساخته شده در لحظه، در مقایسه با دو مهاجم دیگر، پایین‌تر جلوه می‌کند.
با وجود آمار گل و پاس گل پایین‌تر، رضائیان با میانگین بیش از ۳۶ پاس صحیح در هر ۹۰ دقیقه، برتری فاحشی در کنترل و گردش توپ دارد. در پاس‌های بلند صحیح (79/0)، تکل موفق (91/0) و بازپس‌گیری توپ (80/1) نیز بهترین عملکرد را دارد که نشان‌دهنده نقش ترکیبی هجومی ـ دفاعی او در استقلال است.
*به امید یک مهاجم درجه یک برای تیم ملی
در کنار عملکرد باشگاهی، چشم‌انداز ملی برای بازیکنانی در این سطح، همواره مطرح است؛ چرا که تیم ملی نیازمند مهره‌هایی آماده، باتجربه و از نظر ذهنی و فنی در اوج است.
حسین‌زاده هفته گذشته در هفتمین بازی ملی خود مقابل کره شمالی نخستین گل ملی خود را به ثمر رساند و با بازی خوب خود نوید یک مهاجم درجه یک را برای تیم ملی می‌دهد. علی علیپور نیز در همین بازی پنجمین بازی خود را برای تیم ملی انجام داد و باید منتظر بازی‌های آینده او و درخشش احتمالی او بود. اما رامین رضائیان جایی در فهرست آخر قلعه‌نویی برای تیم ملی نداشت و شاید، باید به خداحافظی فکر کند.
حامد سبحانی
نظر شما