گویی ناخودآگاه تاریخی و محیطی ما، به دلیل تجارب زیسته تلخ در جنگهای ویرانگر، کمتر علاقهای به ورود به منازعات سخت نظامی نشان میدهد و در عین حال، فردای شروع جنگ، دنیا را با پدیدهای جدید آشنا میکند.
این پدیده که از ملت بودن ایرانیها نشأت میگیرد، از جنبههای متنوعی قابل بررسی است، ولی آنچه در این نوشتار به آن خواهیم پرداخت، تصویری جامع از این دولت- ملت در نخستین روز پس از جنگ است! نخستین روزی که از همین حالا، به مبدأ تصمیمهای فردی و اتفاقهای خانوادگی بسیاری از ما مردم ایران تبدیل شده؛ از شروع برنامه ورزشی منظم تا یک سفر خاطرهانگیز خانوادگی.
اما نخستین روز پس از جنگ، برای دولت-ملت ایران یا به عبارتی دقیقتر، جمهوری اسلامی ایران، یک پرتره جذاب از بغض، خون، آتش، دود، فریاد، رنگ، نور، اشک، شوق و غرور است. اما چرا و چگونه؟ اصلاً چطور میشود یک منازعه با وسعتی اینچنینی، آن هم با جنایتکارترین رژیمها و اتحادهای جهانی، به یک خروجی این چنین غرورآمیز ختم شود؟
پاسخ را باید در سازوکارهای حاکم بر ذهن انسان ایرانی جستوجو کرد؛ ما گویی خلق شدهایم برای زندگی کردن، برای امید داشتن، برای با هم بودن، برای کمک کردن و دوست داشتن و دوست داشته شدن.در همین بحبوحه جنگ تحمیلی اخیر، چه بسیاری از ما مردم ایران که خود دلشوره مام میهن، سربازان و جان بر کفان و خانواده خود را داشتهایم، با شنیدن صدای فریاد «اللهم سَدِّد رمیَهُم» آن دخترک مظلوم فلسطینی در غزه، اشک شوق ریختیم و در دلمان گفتیم، ارزشش را داشت! با دیدن و شنیدن فریاد مشترک آزادگان سراسر دنیا که خطاب به ایران جانمان میگفتند: «انجامش بده، تمامش کن!» احساس غرور کردیم و گفتیم ارزشش را داشت! با هر موشکی که بر قلب جغرافیای شیطانی دشمن فرود آمد، فریاد زدیم و این بار با صدای بلند گفتیم ارزشش را داشت.شاید تا ۱۲روز پیش، رسیدن به این نتیجه که حضور و هزینه ما فراتر از مرزها ارزشش را دارد؛ یا اینکه همه این فشارها و تحریمها به بهانههای هستهای، ارزشش را دارد؛ یا اینکه ماندن پای آرمان فلسطین ارزشش را دارد؛ برای ما اعضای خانواده ایرانی، به این سادگیها نبود اما، امروز اوضاع به کل تغییر کرده است. ما ملت ایران، از آن خواننده میهندوست ساکن لسآنجلس تا آن طلبه گمنام جهادگر در روستاهای خراسان جنوبی، به یگانگی رسیده و در نخستین روز پس از جنگ، جشن پیروزی انسان و انسانیت را برگزار خواهیم کرد. جشنی که در خیمه آزادگان عالم، به میزبانی جمهوری اسلامی ایران برپا خواهد شد.
۳ تیر ۱۴۰۴ - ۱۰:۲۰
کد خبر: ۱۰۷۶۷۷۶
یکی از اتفاقهای تکراری برای مردم ایران، تحمیل جنگ است! ما سخت به استقبال جنگهای تحمیل شده میرویم و به مراتب سختتر، صلحهای تحمیلی را میپذیریم.
زمان مطالعه: ۲ دقیقه
منبع: روزنامه قدس
نظر شما