یک کارشناس آموزشی و معاون اسبق بین الملل آموزش و پرورش با بیان این مطلب به قدس آنلاین می گوید: شرایطی که اکنون در کشور حکمفرماست نوعی ناامنی و احساس ترس در خانواده ها ایجاد کرده است.
ناصر کوهستانی معتقد است: این روزها شاهد بلاتکلیفی های متعدد از سوی آموزش و پرورش از جمله در اعلام نتایج امتحانات، تاریخ برگزاری آزمون سمپاد و حتی آزمون استخدامی معلمان هستیم.
اوضاع بحرانی ممکن است دوباره پیش بیاید و حتی پایدارتر بماند بنابراین با یک یا دو هفته پناه بردن به مکان امن، مسائل حل نمی شود و باید چاره ای اساسی اندیشید.
یکی از راهکارها این است که خود را با شرایط موجود وفق دهیم و آن را جزئی از زندگی بدانیم.
بر همین اساس نخستین سیستمی که می تواند به زندگی مردم نظم دهد و ایجاد آرامش کند آموزش و پرورش است که می تواند برنامه های منظم خود را داشته و دچار بلاتکلیفی نباشد چراکه این روزها آزمون های تیزهوشان و مدارس نمونه، ارائه کارنامه به اولیا و همچنین اعلام نتایج دانش آموزان پایه یازدهم و دوازدهم را در پیش داریم بنابراین برای انجام اموری از این قبیل باید مانند روزهای عادی در مدرسه حضور یافت.
در این شرایط چنانچه آموزش و پرورش و مدرسه به روال عادی برگردد شرایط جامعه نیز از آن پیروی می کند و عادی می شود. چراکه آرامش در آموزش و پرورش به طور مستقیم بر آرامش جامعه تأثیرگذار است.
در شرایط بحرانی یکی از اصلی ترین وظایف مدیریت در حوزه آموزش و پرورش این است که برنامه ریزی ها و اعلام برنامه ها با سرعت بیشتری از سوی وزارتخانه و ادارات کل استان ها انجام شود تا مردم به آرامش فکری برسند.
این کارشناس آموزشی خاطرنشان می کند: در دوران کرونا نیز همین شرایط را داشتیم. به عبارتی هنگامی که مدارس فعال بود، گویا چشم و چراغ جامعه فعال است.
اکنون در فصل تابستان بسیاری از فعالیت های مدارس به طور رسمی تعطیل است وگرنه چنانچه اتفاقات روزهای اخیر در طول سال تحصیلی رخ می داد مدیریت آموزش و پرورش بیشتر می توانست خود را نشان دهد و در آرامش خانواده ها نقش داشته باشد.
وی ادامه می دهد: تا چند صباح دیگر آزمون هایی از جمله کنکور، آزمون های تست زنی و غیره فرا می رسد بنابراین بچه ها باید بتوانند مطالعات شان را انجام دهند اما بلاتکلیفی ها آن ها را دچار سردرگمی و ناتوانی در تصمیم گیری کرده است.
این بلاتکلیفی تنها مربوط به شرایط بحرانی و جنگی نیست بلکه برای مثال آموزش و پرورش پیش تر از این نیز در اعلام زمان آزمون استخدامی معلمان دچار سردرگمی و بلاتکلیفی بوده است.
آزمون استخدامی باید در آبان یا دی برگزار می شد تا معلم تعیین تکلیف شود و آموزش های لازم را تا مهر آینده ببیند، اما متأسفانه سیستم آموزشی ما همیشه خارج از وقت اضافه و خارج از دقیقه ۹۰ است.
کوهستانی اذعان می کند: در حال حاضر قرار است آزمون استخدامی مرداد برگزار شود. که باید از مسئولان پرسید این چه وقت آزمون گرفتن است که حالا امنیت جامعه را نیز بهانه می کنیم؟
این آزمون باید پیش از عید برگزار می شد و معلمان پس از تعیین تکلیف و طی کردن دوره های آموزشی سر کلاس حاضر می شدند.
آسیب به خانواده ها
کوهستانی می گوید: نخستین آسیبی که بلاتکلیفی های آموزش و پرورش به خانواده ها و دانش آموزان وارد می کند این است که نمی توانند تصمیم درست بگیرند و این ناتوانی در تصمیم گیری در حقیقت به تمام سطوح جامعه صدمه می زند.
تنظیم تقویم آموزشی اجرایی
فعالیت های آموزشی و پرورشی در تقویم اداری اجرایی دچار ضعف شده و این تقویم به درستی تنظیم نشده است.
برای اینکه آموزش و پرورش بتواند از بلاتکلیفی ها در برنامه ریزی و اعلام برنامه ها رها شود باید تقویم آموزشی اجرایی خود را تقویت کند تا مطابق با برنامه ای منسجم پیش برود.
او معتقد است: در مجموعه اقدامات و برنامه های اثرگذار بر خانواده ها، مانند اعلام نتیجه کارنامه پایه یازدهم و دوازدهم باید تجدید نظر صورت گیرد.
برای مثال از سوی وزیر آموزش و پرورش اعلام شده که ۲۷ خرداد کارنامه ها ارائه می شود.
آن مدیر مدرسه ای که در مدرسه نشسته می داند که چنین چیزی اصلا امکان ندارد!
مگر می شود آخرین امتحان ۲۵ خرداد باشد و ۲۷ خرداد اعلام نتیجه شود؟!
حتی در شرایط عادی هم، چنین چیزی امکانپذیر نیست چه برسد به شرایط کنونی که غیرعادی است. بنابراین چنین رفتارهایی خانواده ها را متوقع بار می آورد و دانش آموزان را دچار استرس و سردرگمی می کند.
بلاتکلیفی در برگزاری کنکور
کوهستانی با آوردن مثالی دیگر ادامه می دهد: چرا آموزش و پرورش باید تا بعد از ماه محرم بلاتکلیف بنشیند و تازه آن وقت تازه تصمیم بگیرد که چه زمانی کنکور را برگزار کند؟
از سوی دیگر طبق ماده ۲۸ قانون قرار است تعدادی از جوانان فارغ التحصیل دانشگاه برای آموزش و پرورش استخدام شوند. این در حالی است که از ماه دی همچنان آزمون های مکرر در بهمن، هفته سوم اسفند، اردیبهشت، خرداد و ... برگزار می شود. مگر می شود این قدر بی برنامه بود؟
این بی برنامگی ها و بلاتکلیفی ها نه تنها به معلمان بلکه به همه جامعه استرس وارد می کند.
بی برنامگی ها باید در تصمیم گیری های کلان وزارتخانه حل و فصل شود و مسئولان ذی ربط چابک تر، دقیق تر و فنی تر برنامه ریزی کنند تا این حجم از استرس به تمام جامعه تسری پیدا نکند.
نظر شما