دل‌ها در حال‌وهوای محرم می‌تپند. محرم؛ نه فقط ماهی از تقویم، که سرگذشتی است همیشگی از خون و آگاهی. این ماه هر سال که از راه می‌رسد، نه‌فقط برای سوگ، بلکه برای بیداری و آگاهی است؛ برای یادآوری یک راه، یک انتخاب، یک حقیقت: ایستادن در برابر باطل و ظلم، حتی اگر تنها باشی. در این ایام، اما، داغی دیگر بر دل‌ها سنگینی می‌کند؛ داغ شهادت مظلومانه‌ی جمعی از فرزندان این سرزمین در حمله‌ خبیثانه و غیرانسانی از سوی رژیمی که مدتهاست نقاب از چهره‌ ظالمانه اش افتاده.

حمله‌ی ۱۲ روزه‌ رژیم صهیونیستی، تنها یک رخداد سیاسی یا نظامی نبود. این حادثه، نشانه‌ای دیگر از استمرار همان ظلم تاریخی شمرها و یزیدهایی است که امروزه با سلاح‌های جدید، اما با همان منطقِ وحشیانه، بر ملت‌ ایران و زنان و کودکان بی پناه تاخته است. گویی آن نیزه‌ها و آن تیغ‌های ستم در لباسی تازه بازگشته‌اند. و ما، باز در برابر پرسشی قدیمی ایستاده‌ایم: حق یا باطل؟ ایستادن یا سکوت؟

آنان که به شهادت رسیدند، فقط سرباز نبودند؛ حاملان پیام پایداری بودند و خونشان، امتداد همان خونیست که در نینوا ریخته شد. همان‌گونه که حسین علیه‌السلام در لحظه‌ای سرنوشت‌ساز فریاد زد: «ألا و إنّ الدعیّ بن الدعیّ قد رکز بین اثنتین؛ بین السلة و الذلة، و هیهات منّا الذلّة». (الشیخ المفید در الإرشاد، ج ۲، ص ۹۸)
امروز نیز ملت ما با همان صلابت اعلام می‌کند که تسلیم، در قاموس ما جایی ندارد و پاسخهای قاطع و در هم شکننده موشکی ایران به رژیم صهیونی حکایت از تقابلی تمام عیار با ستمگران دارد.
خداوند نیز چنین ملتی را از سویی اجازه دفاع می دهد که: «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا (حج، ۳۹) و از دیگر سو بر یاری مظلومان وعده ای قطعی است: «وَإِنَّ اللَّهَ عَلَی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ» (حج: ۳۹). و این که به زودی ستمکاران گرفتار عذاب الهی خواهند شد: «سَیَعلَمُ الَّذینَ ظَلَموا أیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبون» (شعراء: ۲۲۷)
ستم‌پیشگان به‌زودی خواهند دانست که به چه سرانجامی گرفتار خواهند شد.
در این روزها، اشک‌هایمان دو معنا دارد: سوگ برای مظلومان، و عهدی دوباره برای مقابله با ستمکاران و یزیدهای زمانه. کاش هر نوحه‌ای، هر روضه‌ای، هر اشکی، نه فقط ناله‌ی گذشته باشد، بلکه تلنگری برای اکنون و فردای ما باشد.
در حین سوگواری، به یاد بیاوریم که کربلا نه‌تنها یک جغرافیاست و نه فقط یک حادثه، بلکه یک جریان جاری در همیشگی تاریخ و همه مکانها است که فرمود: «کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا».
ما زنده‌ایم تا بگوییم که باید با قدرت تمام عیار و با همه وجود در مقابل دشمن ایستاد.
...و هنوز صدای حسین در گوش تاریخ می‌پیچد که خواری از ما دور است و هرگز تن به ذلت نخواهیم داد.