فارغ از اینکه تکذیب پر آب و تاب سفیر چین در سرزمینهای اشغالی از فروش تسلیحات به طرفین درگیر جنگ (بخوانید ایران) تا چه اندازه به مناسبات گسترده اقتصادی، تکنولوژیکی و امنیتی این کشور با رژیم اشغالگر برمیگردد یا سرنوشت نامعلوم جنگندههای نسل پنجم روسی با کدام دسته از فلامینگوهای مهاجر از سرزمین شمالی گره خورد و سر از هند درآورد؛ آنچه برای «ما مردم ایران» باید محل توجه باشد عبارت است از خودمان، داشتهها و نداشتههای ما، آرمانها و آرزوهای ما و قدرتی که در همین «ما» بودن است.
این «ما» بودیم که ایران را در اوج وابستگی، بدون توان تولید یک فشنگ، از ژاندارم تاجدار آمریکا در این جغرافیای پرآشوب تحویل گرفته و امروز، تعرض به خاکمان را با فشنگهایی با سر جنگی ۵/۱تنی با دقت ۱۵ سانتیمتری و آتشی فراگیر پاسخ میدهیم. این «ما» بودیم که دشمن و بلندگوهایش را دِقمرگ کردیم! از «پدر» بد گفتند که چنان است و چنین نیست! از «مادر» بد گفتند که اروپا نیست، سبز نیست، خاک زیاد دارد، گرم است، دستانش پینه دارد؛ کهنه است... ولی شیپور جنگ که نواخته شد، این ما بودیم که شانه به شانه پدر قامت افراشتیم و در دفاع از مادر جان دادیم. انتخاب کردیم که «ما» باشیم! از اول هم قرار نبود دل به شرق و غرب خوش کنیم و نکردیم. مگر نه اینکه در هشت سال دفاع مقدس تنها بودیم و یک سانتیمتر خاک ندادیم؟ امروز هم برنامه همان است که بود! با یک تفاوت اساسی؛ ما حول یک محور متعالی «ما» شدیم؛ همان عاملی که نه «ایران» را نادیده گرفت و نه «اسلام» را نفی کرد؛ که گویی این دو برای هم آفریده شده بودند و انقلابی که ما را به «جمهوری اسلامی ایران» رساند.
دولتها و افراد، احزاب و جناحها، نگرشها و سلایق، با ضعف و قوت، کم و کاست، چپ و راست و بالا و پایین؛ آمدند و رفتند اما راهبرد «باید قوی شویم» همچون یک وعده راستین و دستور کاری قاطع، داستان را به جایی رسانده که امروز هر خبری از این قبیل که فلان کشور موشک نداد و دیگری جنگنده را با پوزخند و تکرار این قطعه که «دنیا فقط لب و دهن است...» پشت سر بگذاریم؛ چرا که پیشتر، «علاج» را در «وطن» یافتهایم.دیپلماتها باید دیپلماسی کنند و تجار باید تجارت! اگر سلاحی لازم بود و قابل خرید، از نان شب واجبتر و اجر تأمینکنندگان و تسهیلکنندگان حتماً عظیم! اما فراموش نکنیم، فارغ از مقدرات الهی، آنچه تا به اینجای کار قلاده دشمن را کشیده، اتحاد ما، رهبر ما، سلاح ساخت دست ما، نیروهای مسلح ما و در یک کلام خودِ خودِ «ما» بودهایم و «ما» که تنها نیستیم که «ان تنصروالله ینصرکم...».
۲۱ تیر ۱۴۰۴ - ۲۰:۱۱
کد خبر: ۱۰۸۰۹۷۳
کار که به میدان جنگ رسید، عاقلانهترین راه این است که این قطعه از شاهکار «کاظم بهمنی» را با صدای «چاوشی» تکرار کنیم که «دنیا فقط لب و دهن است...»

زمان مطالعه: ۲ دقیقه
منبع: روزنامه قدس
نظر شما