امام جمعه هفتاد و پنج ساله تهران که ۱۷سال در تریبون نماز جمعه به موعظه معنوی و اخلاقی مردم پرداخته بود، حالا در موضع موعظه عملی، دست به اقدامی زد که از ایشان انتظار میرفت.
رهبر معظم انقلاب نیز ضمن تشکر از وی برای «اقامه نماز جمعه تهران در ۱۷سال گذشته و ایراد خطبههای مفید و مؤثر در دفاع از نظام اسلامی و بیان توصیههای معنوی و اخلاقی در خطبهها» با این درخواست منطقی موافقت کردند.
گرچه وی در نامهاش خطاب به رهبر فرزانه انقلاب دلیل استعفا را «تمایل برای تمرکز بر کارهای علمی، تدریسی و تبلیغی» ذکر کرده است، اما میتوان حدس زد که حاشیههای مالی و حرف و حدیثهای ایجاد شده حول دفتر و خانوادهاش در چنین تصمیمی بیتأثیر نباشد. حاشیههایی که انتشار اسنادش به دستگیری تعدادی از اعضای خانواده و تشکیل پرونده قضایی منجر شد؛ چنانکه اقامه نماز جمعه توسط ایشان در جمعه سه هفته قبل هم با واکنشهای فراوانی از سوی دلسوزان، روبهرو شد.
آیتالله کاظم صدیقی که خود سابقه سنگین مدیریتی در دستگاه قضا دارد و هم اکنون نیز در جایگاه مشاور رئیس قوه قضائیه است، پیش از این اعلام کرده بود در برابر حکم دادگاه، خاضع است و در این مدت از شرکت در جلسات شورای عالی قضایی نیز پرهیز کرده بود تا احتمالاً شائبهای به وجود نیاید.
فارغ از اسناد و اتهامهای موجود و نتیجه بررسی دادگاه و میزان قصور و تقصیر در این پرونده، اصل استعفای او در این موقعیت حرکت مغتنمی است که برای سایر مسئولان و مدیران کشور قابلیت الگوگیری دارد.
کمتر از یک سال و نیم پیش هم معاون اول قوه قضائیه به دلیل جریان داشتن پرونده قضایی فرزندش استعفا کرده بود؛ ولی چنین رویهای کمتر در مدیران کشور دیده میشود و جا دارد در نظام مدیریتی کشور نهادینه شود. نه تنها در پروندههای قضایی، بلکه در هر جایگاهی که کمکاری، ناتوانی، انسداد مدیریتی، اشتباههای جبرانناپذیر و خسارتهای ناشی از سوء مدیریت، به مردم و زندگیشان ضربه میزند. مدیرانی که با وجود نتایج خسارتباری که برای مردم دشت میکنند، حاضر نیستند کرسی مدیریت را رها کرده و خسارتش را برای نظام فاکتور میکنند.
از نگاه مکتبی نیز مسئولیت نوعی امانت الهی و باری بر دوش انسان است تا هدفی را محقق کند و اگر مسئولی حضورش در جایگاهی نقض غرض شده و توان حرکت در راستای تحقق آن هدف را ندارد، نهتنها تداوم حضورش بیمعناست، بلکه به وبال اخروی او تبدیل میشود. از اینجاست که رسول خدا(ص) میفرماید: هر که ریاستی را بپذیرد و بداند اهلیتش را ندارد، در قیامت جایگاهش از آتش خواهد بود. و در جایی دیگر: هر که جلودار عدهای از مسلمین شود، در حالی که میداند در میان آنها فردی بهتر از او وجود دارد، به خدا، رسولش و مسلمانان خیانت کرده است.
احترام افکار عمومی بالاتر از جایگاه افراد است و در جایی که هزینههای حضور یک فرد در یک منصب برای مردم و کشور، بیش از آورده آن میشود، نباید بر حضورش در آن جایگاه پای بفشارد و کشور را با جدالهای بیحاصل درگیر کند. به ویژه حضور افرادی در موضع اتهام که ممکن است اعتماد مردمی و اعتبار سیستمی را نشانه بگیرد و هزینهها را بر دوش ساختار سیاسی و مدیریتی کشور و نظام اسلامی بگذارد.
نهادینه شدن چنین سنت حسنهای نه تنها به معنای عقبنشینی ساختار سیاسی و مدیرانش نیست، بلکه پاسخگویی به مردم و واکنش متناسب در برابر بازخوردهای سیاستها و عملکردهای مدیران نشاندهنده انعطاف و عقلانیتی است که امید به رشد و صلاح را زنده نگه خواهد داشت.
۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۴:۴۱
کد خبر: ۱۰۸۶۳۲۲
استعفای آیت الله صدیقی از امامت جمعه تهران، همان چیزی بود که بسیاری از دلسوزان از این خطیب جمعه و استاد اخلاق انتظار داشتند.

زمان مطالعه: ۲ دقیقه
منبع: روزنامه قدس
نظر شما