از آلمان تا عربستان، کشورها با بی‌تفاوتی به خون فلسطینیان، به تقویت اقتصاد جنگی تل‌آویو کمک می‌کنند. آیا تجارت مرگ بر وجدان جهانی پیروز شده است؟

غزه؛ آزمایشگاه تسلیحات اسرائیلی برای صادرات نظامی

به نوشته وبگاه تحلیلی میدل‌ایست برای اسرائیل، غزه و کرانه باختری تنها مناطق اشغالی نیستند؛ بلکه به «آزمایشگاه‌هایی» برای فناوری‌های نظامی و نظارتی تبدیل شده‌اند؛ جایی که تسلیحات، پهپادها و الگوریتم‌های هوش مصنوعی پیش از ورود به بازارهای جهانی، بر بدن و زندگی فلسطینیان آزمایش می‌شوند.
در سال ۲۰۲۴، رژیم صهیونیستی با فروش ۱۴/۸ میلیارد دلاری تجهیزات نظامی رکوردی تازه ثبت کرد. آمار سال ۲۰۲۵ با توجه به حجم بی‌سابقه خشونت در غزه، احتمالاً بالاتر خواهد بود. نکته کلیدی اینجاست؛ اشغال و سرکوب، برای تل‌آویو نه هزینه بلکه منبع درآمد است.

تکنولوژی آزمایش‌ شده روی فلسطینیان، محبوب در جهان

برخلاف تصور عمومی، نسل‌کشی نه تنها اعتبار اسرائیل را در بازار تسلیحات خدشه‌دار نکرده؛ بلکه به نقطه قوتی در راهبرد بازاریابی آن تبدیل شده است. اصطلاح «Battle-tested » یا «آزموده‌شده در میدان جنگ» حالا یکی از برچسب‌های افتخار رژیم صهیونیستی برای فروش تسلیحات است.
کشورهایی از طیف‌های مختلف، از دموکراسی‌های غربی گرفته تا دیکتاتوری‌های عرب، از این فناوری‌ها استقبال می‌کنند. از سیستم‌های دفاع موشکی تا فناوری‌های پیشرفته شناسایی و کنترل جمعیت، همگی ابتدا در خیابان‌های غزه به ‌کار رفته‌اند و سپس به کشورهای «متقاضی سرکوب» صادر شده‌اند.

آلمان، هند و اروپا؛ شرکای سودآور اشغال

این وبگاه تحلیلی انگلیسی می‌نویسد: نمونه بارز این وضعیت، قرارداد ۲۶۰ میلیون دلاری آلمان با شرکت اسرائیلی «البیت» است که در اوج کشتار غیرنظامیان در غزه امضا شد. این معامله تنها یک نمونه از سیاست اروپا در قبال رژیم صهیونیستی است: همدلی لفظی با فلسطینی‌ها و حمایت عملی از اقتصاد نظامی تل‌آویو.
اروپا در سال ۲۰۲۴ بزرگ‌ترین خریدار تسلیحات اسرائیلی بود و ۵۴ درصد صادرات این رژیم را به خود اختصاص داد. بخشی از این وابستگی، نتیجه جنگ اوکراین و نیاز به سامانه‌های دفاعی جدید است؛ اما واقعیت تلخ این است که نسل‌کشی در غزه مانعی برای امضای قراردادهای کلان با تل‌آویو محسوب نمی‌شود.
هند نیز به یکی از بازیگران کلیدی در معادلات دفاعی اسرائیل تبدیل شده است. همکاری‌های نظامی دهلی و تل‌آویو، از تولید مشترک پهپاد گرفته تا ساخت کارخانه‌های نظامی در خاک هند، به سطحی کم‌سابقه رسیده‌اند. ایدئولوژی مشابه ناسیونالیستی نیز این اتحاد را تقویت کرده است: نژادپرستی مذهبی علیه مسلمانان در قالبی «توسعه‌محور».

همکاری اعراب؛ از خیانت تا سرکوب داخلی

از همه تلخ‌تر، همراهی بسیاری از کشورهای عربی با این تجارت مرگ است. امارات، بحرین، مراکش و عربستان سعودی – کشورهایی که باید در صف دفاع از فلسطین باشند – نه تنها روابط خود را با رژیم صهیونیستی عادی‌سازی کرده‌اند؛ بلکه مشتری فناوری‌های نظارتی این رژیم هستند.
دلیل این روابط، نه صرفاً ملاحظات ژئوپلیتیکی؛ بلکه ترس از خیزش‌های مردمی در داخل است. دیکتاتوری‌های عربی، فناوری‌های اسرائیلی را برای کنترل جمعیت، سرکوب مخالفان و جلوگیری از «بهار عربی دوم» خریداری می‌کنند.
در مورد عربستان شواهدی وجود دارد که ولیعهد محمد بن سلمان، فلسطینیان را مانعی برای برنامه‌های کلان خود در منطقه می‌داند. در کتابی از خبرنگار برجسته آمریکایی، آمده است: «او [MBS] معتقد است اسرائیل و عربستان باید به‌عنوان دو قدرت منطقه‌ای، دست در دست کار کنند. مسئله فلسطین نباید آینده عربستان را گروگان بگیرد».

قدرت در سایه‌ تکنولوژی مرگ

واقعیت این است که رژیم صهیونیستی به‌عنوان هشتمین صادرکننده بزرگ تسلیحات جهان، از نوعی بیمه سیاسی از سوی خریداران خود برخوردار است. کشورهای خریدار تسلیحات، به‌ دلیل منافع نظامی و اطلاعاتی، در برابر جنایات اسرائیل سکوت و یا در نهایت به بیانیه‌هایی بی‌اثر بسنده می‌کنند.
صنعت تسلیحات به‌طور ذاتی فاسد، غیراخلاقی و غیردموکراتیک است؛ اما در مورد رژیم صهیونیستی، پیوند مستقیم آن با اشغالگری و کشتار غیرنظامیان، این مسئله را به مرز جنایت علیه بشریت می‌کشاند.

راه‌حل چیست؟ توقف تجارت

تنها راه واقعی توقف این چرخه، توقف خرید تسلیحات از اسرائیل است. کشورها نه تنها باید خرید را متوقف کرده؛ بلکه فروش تسلیحات و فناوری به رژیم صهیونیستی را نیز ممنوع کنند. گروه‌هایی مانند «ائتلاف لاهه» به تازگی خواستار چنین اقدامی شده‌اند.
در جهانی که هزینه‌های نظامی در سال ۲۰۲۴ به رکورد ۷۲/۲ تریلیون دلار رسیده، کمترین کاری که یک کشور «متمدن» می‌تواند انجام دهد، رد معامله با رژیمی است که تسلیحات خود را بر پیکر ملت در محاصره‌ای آزمایش می‌کند.اقتصاد جنگی اسرائیل نه با وجود نسل‌کشی؛ بلکه به ‌خاطر آن رونق دارد. در جهانی که اخلاق به کالایی تجملی تبدیل شده، سلاح‌های آزمایش‌ شده بر بدن کودکان غزه، راه خود را به سوی انبارهای تسلیحاتی قدرت‌های بزرگ باز می‌کنند.
تا زمانی که کشورهای جهان – از اروپا و هند گرفته تا کشورهای عرب – به خرید ادامه دهند، اشغالگری متوقف نخواهد شد. مقاومت واقعی، با تحریم آغاز می‌شود؛ تحریمی که تنها با فشار افکار عمومی و وجدان جهانی ممکن است.