به گزارش شبکه الجزیره، بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی رژیم صهیونیستی در تاریخ ۲۴ مرداد در کنفرانسی در شهرک معاله ادومیم اعلام کرد طرح شهرک‌سازی در منطقه E۱ با ساخت ۳ هزار و ۴۱۲ واحد مسکونی پیش خواهد رفت؛ اقدامی که به گفته وی «ایده دولت فلسطینی را دفن می‌کند». همچنین بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در مصاحبه‌ای در تاریخ ۲۲ مرداد با شبکه تایم از «چشم‌انداز اسرائیل بزرگ» سخن گفت که به ادعای برخی حامیانش، شامل کنترل سرزمین‌هایی از نیل تا فرات است؛ اظهاراتی که خشم کشورهای عربی را برانگیخت. افزون بر این، رژیم صهیونیستی مواضع تندی علیه ایران اتخاذ کرده است. این اقدام‌ها که با واکنش‌های تند بین‌المللی همراه شده، به نظر می‌رسد بخشی از یک تاکتیک حساب‌شده برای تقویت موضع اسرائیل در مجامع جهانی است.
طرح شهرک‌سازی در منطقه E۱ که به گزارش هاآرتص از دهه ۱۹۹۰ مطرح بوده و اکنون با فشار اسموتریچ احیا شده، به دلیل موقعیت استراتژیک خود در نزدیکی معاله ادومیم و اورشلیم شرقی، تهدید جدی برای پیوستگی سرزمینی فلسطین است. به گزارش بی‌بی‌سی، کشورهای عربی مانند قطر و عربستان سعودی این اقدام را «نقض آشکار قوانین بین‌المللی» خوانده و خواستار مداخله جهانی شده‌اند. همزمان، اظهارات نتانیاهو درباره «اسرائیل بزرگ» که به گزارش وال‌استریت ژورنال، برخی آن را اشاره‌ای به ادعاهای تاریخی بر سرزمین‌های اردن و لبنان تفسیر کرده‌اند، تنش‌ها با همسایگان عرب را تشدید کرده است. تهدیدها علیه ایران نیز که به گفته دویچه‌وله بخشی از تلاش برای نمایش قدرت نظامی است، به نگرانی‌های منطقه‌ای دامن زده و احتمال درگیری را افزایش داده است.
این اقدام‌ها، فراتر از تأثیرات منطقه‌ای، به نظر پاسخی مستقیم به تحرکات اخیر جهانی برای به رسمیت شناختن فلسطین است. کشورهایی مانند فرانسه، بریتانیا و کانادا قصد دارند در مجمع عمومی سازمان ملل در سپتامبر ۲۰۲۵ فلسطین را به رسمیت بشناسند. رژیم صهیونیستی با پیشبرد شهرک‌سازی، طرح ادعاهای ارضی گسترده و تهدیدهای نظامی، به دنبال ایجاد اهرم‌های فشار جدید است. این تاکتیک، به گفته سازمان صلح اکنون، نه‌تنها مذاکرات صلح را تضعیف می‌کند؛ بلکه «چرخه خشونت را تداوم می‌بخشد».
می‌توان گفت اسرائیل با این اقدام‌ها به دنبال پر کردن دست خود با داشته‌های استراتژیک است تا در مذاکرات احتمالی آینده، این اهرم‌ها را برای جلوگیری از به رسمیت شناختن فلسطین استفاده کند؛ اما این راهبرد اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت موضع رژیم صهیونیستی را تقویت کند؛ ولی خطر انزوای دیپلماتیک و تشدید تنش‌های منطقه‌ای را به همراه دارد. به عبارتی این تاکتیک می‌تواند مسیر را پیچیده‌تر کند و آینده نامعلومی را برای منطقه رقم بزند.