در همین زمینه، روز گذشته سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران از بررسی‌های فنی برای نام‌گذاری معبری به نام وی در تهران خبر داد. پیشنهاد ما در قدس این است که متولیان مدیریت شهری در مشهدالرضا(ع) نیز دست به کار شوند و اگرچه معبری به نام ایشان وجود دارد اما بهتر است معبری در خور نام و آوازه این استاد، به نام ایشان مزین بفرمایند.
دلایلی که برای ارج نهادن به مقام سترگ این هنرمند عظیم‌الشأن وجود دارد، روشن است؛ اما فهرست‌وار می‌توان به این موارد اشاره کرد.
1- این استاد برجسته به عنوان یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ معاصر ایران زمین حق بزرگی بر گردن فرهنگ و هنر این مرز و بوم دارد. بسیاری از مفاهیم مذهبی و ملی در آثار این نگارگر بزرگ نقش بسته است و اساساً هنر نگارگری ایرانی را می‌توان به پیش و پس از استاد فرشچیان تقسیم‌بندی کرد و از نظر جایگاه و کارنامه هنری، قدردانی از چنین استادی، خدمت به فرهنگ و هنر این سرزمین و پاسداشت آموزه‌هایی به شمار می‌آید که در هنر این استاد بزرگ متجلی شده است.
2- از منظر مذهبی، آثار این استاد گرانمایه در حافظه جمعی همه مسلمانان نقش بسته است. تابلوهایی در توصیف آفرینش، گلستان شدن آتش بر ابراهیم نبی(ع) به عنوان آثار برگرفته از مفاهیم قرآنی، تابلوهای پناه درباره یتیم‌نوازی مولی‌الموحدین امیر المؤمنین(ع)، دو نسخه تابلو نقاشی درباره شفاعت امام رئوف حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) از آهو و به ویژه تابلو عصر عاشورا که روضه مصوری از مظلومیت سیدالشهدا حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) است، آثاری محسوب می‌شوند که تجلیگاه عالی‌ترین جلوه‌های قرآن و
اهل بیت(ع) شده و از منظر مذهبی نیز پاسداشت ویژه استاد فرشچیان را ضروری می‌کنند.
3- به طور ویژه شادروان استاد فرشچیان یک خادم بااخلاص برای بارگاه حضرت شمس‌الشموس، علی بن موسی‌الرضا(ع) بود. به جز دو تابلو معروف ضامن آهو که تصویری از شفاعت ولی‌نعمت ما مشهدی‌ها در قبال آهو را نشان می‌دهد، طراحی ضریح مطهر حضرت(ع) نیز از سوی ایشان انجام شده است؛ ضریحی که درباره زیبایی طراحی آن از منظر هنری نکات فراوانی باید گفت و از اساتید بزرگ در این باره باید شنید و به چشم خویش چنین اثر هنری زیبایی را باید به نظاره نشست و لذت برد.
در شرایطی که در قلب مشهدالرضا(ع) در حرم مطهر رضوی و در کانونی‌ترین نقطه این قطعه از بهشت، در روضه منوره، رد پای هنر شادروان استاد فرشچیان به چشم می‌خورد و جلوه‌گری می‌کند، حق این است با نام‌گذاری معبری در خور شأن این استاد، به سهم خودمان از تلاش و مجاهدت هنری ایشان در ترویج فرهنگ ایرانی اسلامی و خدمت به محضر معصومین(ع) و به ویژه خدمت در بارگاه منور ثامن‌الحجج حضرت رضا(ع) قدردانی کنیم.