محلی‌ها می‌گویند ۳۰ سال پیش پدری که فرزند بیمار خود را از سرخس به مشهد می‌آورده، حال فرزندش درست در همین نقطه وخیم می‌شود و پدر که در میانه راه دستش را از زمین و زمان کوتاه می‌بیند، در توسل به حضرت زهرا(س) نذر می‌کند اگر فرزندش از مرگ نجات پیدا کند، در همین نقطه مسجدی بسازد و چیزی نمی‌گذرد که خشت به خشت بنای ابتدایی مسجد با یک گنبد ناری شکل در مدت کوتاهی بالا می‌رود و به مرور با کمک مردم، این مسجد و پیرامونش بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود تا جایی که در روزهایی مثل دهه پایانی صفر که عاشقان امام رضا(ع) از مسیر سرخس به سمت مشهد با پای پیاده حرکت می‌کنند، نه تنها مأمنی برای خوابیدن هزار و ۵۰۰ نفر در شب است؛ بلکه خادمانش که از گوشه و کنار کشور در اینجا برای خدمت جمع شده‌اند، با پخت نان گرم، نان شیرمال و غذا از زائران پذیرایی می‌کنند.
بانوان کرمانی پای تنور نان‌پزی حضرت رضا(ع)
۹ خانم نانوا از استان کرمان هفت سال است در این روزها به این مکان می‌آیند و برای زائران پیاده امام هشتم(ع) روزانه تا ۲هزار قرص نان می‌پزند. شهلا خانم پنجاه‌ویک ساله یکی از همین خانم‌هاست که با لهجه کرمانی دعا به جان همسرش می‌کند که عهده‌دار همه کارها در خانه شده تا او بتواند آسوده‌خاطر در اینجا نان بپزد.
او که با سایر همکارانش چند لحظه‌ای دست از کار کشیده‌اند تا با چای و خرمای کنجدی دمی در هُرم گرمای تنور استراحت کنند، می‌گوید: نه می‌توانیم خرج بدهیم و نه هزینه کنیم؛ اما از همین طریق نان پختن دوست داریم به زائران خدمت‌رسانی انجام دهیم و برای عاقبت به خیر شدن خودمان و فرزندانمان در جایی که نزدیک‌تر به امام رضا(ع) است، دعا می‌کنیم.
پروین احمدی که سن و سالش حدود شصت‌وپنج است، ادامه حرف را دست می‌گیرد و بیان می‌کند: سال به ۱۲ ماه در شهر خودمان سعی می‌کنیم کارهای خیری را انجام بدهیم. نذر خاصی ندارم؛ اما به عشق امام رضا(ع) به اینجا می‌آییم تا به مردم خدمت کنیم. شاید هوا گرم باشد و از شهر دور باشیم؛ اما اصلاً سخت نیست.
او یادآور می‌شود: هفت سال قبل یکی از دوستان ما که زائر به مشهد می‌آورد، به ما گفت چنین جایی هست. می‌آیید نان بپزید؟ من هم قبول کردم و همراه همشهری‌هایم به اینجا آمدم. ما در کرمان نان تنوری با چوب پسته می‌پزیم که خیلی کیفیت دارد و اینجا هم تلاش می‌کنیم در همین تنور گازی نان باکیفیتی را به دست زائران بدهیم.
۲۰ سال میزبانی از زائران پیاده
صدیقه خانم از روستای سلیمانی در جاده سرخس این سال‌ها میزبان خانم‌های نانوای کرمانی است. او درباره قدمت پذیرایی از زائران پیاده در این مسیر بیان می‌کند: از ۳۰ سال پیش که بنای این مسجد گذاشته شد، ابتدا محل استراحت راننده‌ها و مسافران بین‌راهی بود و حدود ۲۰ سال پیش کم‌کم محلی برای پذیرایی از زائران امام هشتم(ع) شد که با پای پیاده خود را برای سالروز شهادت امام رضا(ع) به مشهد می‌رساندند. سال به سال امکانات این مسجد برای پذیرایی از زائران بیشتر و بیشتر شد و اضافه شدن دو نانوایی و دستگاه‌های آن به همین خاطر بود تا بتوانیم بهتر خدمت کنیم. اینجا افراد زیادی برای کمک می‌آیند و همین‌جا با هم آشنا می‌شویم.گشت و گذار ظهرگاهی در محوطه مسجد امیرالمؤمنین(ع) با ورود زائران پیاده همراه است؛ زائرانی که در همان ابتدای رسیدن سراغ آب‌های سردی را می‌گیرند که از قبل برایشان در یک دیگ بزرگ پر از یخ آماده شده است. گرمای هوا و تابش آفتاب طاقت‌فرسا آدم را مجبور می‌کند به نخستین سایه دم‌دستی پناه ببرد.
پیاده‌روی خانوادگی
اشکان، علی رضا و امیر رضا همراه با چند جوان و نوجوان دیگر که به ردیف روی تکیه‌گاهی در میانه مسجد زیر سایه‌بان نشسته‌اند، از روستای قوش علیجان در نزدیکی سرخس راهی شده‌اند و با یک کاروان ۲۵۰ نفره دو روز پیش از روستایشان حرکت کرده‌اند و تازه به میقات‌الرضا(ع) رسیده‌اند.
یکی از آن‌ها بیان می‌کند: پنج سال است در این مسیر پیاده برای زیارت امام رضا(ع) با جمعی از اهالی روستایمان می‌آییم. صبح ساعت ۶ از روستای خارزار راه افتادیم. تا حدود ساعت ۹ به یک موکب دیگر برخورد کردیم. پیاده‌روی در جاده سرخس به مشهد مثل پیاده‌روی در بقیه مسیرها نیست و فاصله موکب‌ها زیاد است. همچنین وضعیت سرویس‌های بهداشتی اصلاً مناسب نیست و به ندرت در میانه راه می‌توانیم از سرویس بهداشتی استفاده کنیم. درست است سختی خودش را دارد؛ اما ما به عشق امام رضا(ع) این مسیر را می‌آییم و این سختی‌ها به چشممان نمی‌آید؛ ولی فکر می‌کنم امکانات سال گذشته بهتر از امسال بود.
به جز کاروان روستای قوش علیجان، کاروانی ۱۲۰ نفره از روستای قوش عظیم هم در گرماگرم هوای ظهر، تازه به مسجد امیرالمؤمنین(ع) رسیده‌اند تا استراحتی بکنند و دوباره در مسیر قدم بگذارند. خانوادگی بودن، وجه مشترک این دو کاروان است. مادری که تازه پاهایش را از کفش درآورده، در گوشه‌ای به استراحت نشسته و از دور پسرهایش را که قد و هیکلی درشت‌تر از خودش داشتند، نشان می‌دهد و اظهار می‌کند: پسرهای من دوقلو هستند و ما چهار سالی است با هم می‌آییم مشهد و با هم برمی‌گردیم. من پسرهایم را از امام رضا(ع) دارم و همیشه برای عاقبت به خیری آن‌ها دعا می‌کنم تا با نظر امام هشتم(ع) به هر چه می‌خواهند، برسند.
وقتی خود آقا بخواهد
پخت غذا فرایند ادامه‌داری در آشپزخانه اینجاست که پایان ندارد و برای این کار اتکا و خیران پای کار آمده‌اند تا زائری دغدغه صبحانه، ناهار و شام را نداشته باشد. بخشی از پخت و پز غذا با خانواده‌ای ۱۰ نفره است که ۹ سالی می‌شود از اهواز به این منطقه می‌آیند و در روزهای منتهی به سالروز شهادت امام رضا(ع) با پخت و توزیع غذا به زائران پیاده امام هشتم(ع) خدمت می‌کنند. مادری که خودش را «سیاحی» معرفی می‌کند، با ته لهجه جنوبی می‌گوید: پیش از اینکه به میقات‌الرضا(ع) بیایم، در بازار سرشور موکب داشتم و پارکینگ یک حسینیه را به ما دادند تا آنجا مستقر شویم. دو سال آنجا بودیم و برای سال سوم به خاطر کارهای توسعه‌ای آن مکان را از ما گرفتند. با کلی بار و مواد غذایی به مشهد آمده بودیم و جا نداشتیم. به همه اداره‌ها رفتم و نتیجه نگرفتم. برای آخرین بار با دلی شکسته به حرم مطهر رفتم و گفتم آقا جان آمدم خدمت کنم؛ اما به من جا ندادی. همین که از زیارت برگشتم و چشمانم گریان بود، با آقای اسدزاده که مسئول اینجاست، روبه‌رو شدم. با حالت زاری که داشتم، او ابتدا فکر کرد عراقی هستم و برایم مشکلی پیش آمده؛ اما من گفتم از اهوازم و مسئله‌ام را شرح دادم. او اینجا را معرفی کرد و ما از همان سال می‌آییم و در این مکان مستقر می‌شویم و غذا می‌پزیم.
او با بیان اینکه روزهای خدمت به امام رضا(ع) را بهترین روزهای زندگی‌اش می‌داند و هر سال خانوادگی برای دوباره رسیدن به این ایام لحظه‌شماری می‌کنند، می‌افزاید: هر وقت از اینجا می‌رویم، چشممان گریان است و خستگی به ما اثر نمی‌کند و کاری که برای اهل بیت(ع) انجام می‌دهیم موجب افتخار است. دعا می‌کنیم امام رضا(ع) این خدمت را از ما نگیرد. من اعتقاد دارم هرچه از امام رضا(ع) بخواهیم، به ما می‌دهد؛ چون امام رئوفی است.
کسی که توانسته افراد مختلفی را در میقات‌الرضا(ع) گرد هم بیاورد، ابراهیم اسدزاده است که حالا مسئولیت اداره اینجا را بر عهده دارد. او می‌گوید: یک هفته است کار تدارکات و پشتیبانی را انجام می‌دهیم و ۱۵ سال است خدمت‌رسانی می‌کنیم و در این مسیر همسرم همیشه همراهم بوده است.
او امکانات این موکب را استقرار پایگاه هلال‌احمر و ارائه خدمات درمانی، دو نانوایی، هزار و ۵۰۰ جای خواب و طبخ غذا برای سه وعده تا ۳ هزار غذا یا بیشتر اعلام می‌کند و ادامه می‌دهد: به جز کرمانی‌ها و اهوازی‌ها از اصفهان هم قرار است برای کمک بیایند و در اینجا مستقر شوند. کلاً اینجا خیران پای کار هستند تا به زائران امام رضا(ع) خدمت کنند .
جاده سرخس از کم‌برخوردارترین مسیرهای زائران پیاده
زائران پیاده در ایام پایانی ماه صفر از همه مسیرهای منتهی به مشهد برای زیارت حضرت رضا(ع) روانه می‌شوند و شاید بتوان مسیر جاده سرخس را جزو کم‌برخوردارترین مسیرهای خدمت‌رسانی به زائران پیاده توصیف کرد؛ اما امسال مشهدالرضا(ع) میزبان چه تعداد زائر پیاده است؟ سخنگوی جمعیت خدمتگزار زائران پیاده امام رضا(ع) در همین راستا به خبرنگار ما می‌گوید: تاکنون از استان‌های شمالی و غرب خراسان رضوی و استان‌های خراسان جنوبی و شمالی زائران پیاده وارد استان شده‌اند.
حسین رضایی ادامه می‌دهد: کاروان‌های آمل، بابل، بهشهر، بجنورد، مینودشت، کلاله، علی‌آباد کتول، بیرجند، قاین، یزد، کرمان، کاشان، شاهرود، سمنان، سرایان، رفسنجان، خواف، بردسکن، کاشمر، تربت‌حیدریه، خلیل‌آباد، سرخس، فریمان و تربت‌جام نیز در مسیر ورود به مشهد هستند و تا بعدازظهر سه‌شنبه ۹۹هزار و ۷۵۰ نفر وارد مشهدالرضا(ع) شدند.
وی می‌افزاید: علاوه بر ۳۸۵ ایستگاه صلواتی منتهی به مشهد، ۳۵ ایستگاه صلواتی سیار و سرویس‌های بهداشتی و حمام سیار در مسیر فعال شده و ستاد خدمتگزاران به زائران پیاده در خیابان فدائیان اسلام ۸ در مشهد به صورت ۲۴ساعته در حال خدمت‌رسانی است و هم‌اکنون بیش از ۱۰۰هزار زائر در مسیرهای منتهی به مشهد در حال حرکت هستند و ۱۰ تیم برای آمارگیری در مسیرها و ورودی‌ها حضور دارند.
سخنگوی جمعیت خدمتگزار زائران پیاده امام رضا(ع) اظهار می‌کند: در مسیر سرخس کمبودهایی وجود دارد که در حال رفع آن هستیم و بخشی از اسکان داخل شهر ما کم است که روز چهارشنبه آماده‌سازی به اتمام رسید و در مجموع هزار و ۷۰۰ کاروان تاکنون وارد مشهد شده‌اند و حدود هزار کاروان در مسیرهای منتهی به مشهد هستند.
براساس آمارهای منتشر شده در روزهای گذشته ۸ هزار زائر پیاده از سرخس در قالب ۵۴ کاروان حرکت کرده‌اند که با توجه به خشکی و فاصله زیاد میان روستاها و فاصله موکب‌ها از هم، این مسیر نیازمند توجه است تا زائران پیاده هم شوق خدمت‌رسانی را احساس کنند.
نظر شما