بامداد روز جمعه ۳۱ مرداد ماه، نیروهای امنیتی وابسته به اتحادیه میهنی کردستان، محل اقامت شیخ جنگی و برادرانش را در هتل لاله‌زار سلیمانیه محاصره کردند. درگیری سنگین میان دو طرف منجر به کشته شدن سه نیروی امنیتی و زخمی شدن ۱۹ نفر شد. دادگاه سلیمانیه پیش‌تر حکم بازداشت وی را به اتهام «ایجاد آشوب، ربایش و اخاذی» صادر کرده بود؛ اتهاماتی که خانواده طالبانی در روزهای اخیر در قالب کارزاری رسانه‌ای علیه او برجسته کردند.
با این حال، شیخ جنگی این اقدام را «انگیزه‌ای سیاسی» دانسته و مدعی شد هدف، حذف وی از صحنه قدرت در سلیمانیه است. او حتی پیش‌تر گفته بود خانواده طالبانی تهدید کرده‌اند وی باید خاک اقلیم را ترک کند.
بازداشت شیخ جنگی تازه‌ترین حلقه از زنجیره اختلافات عمیق خانوادگی – حزبی در اتحادیه میهنی است. حزبی که ۴۶ سال پیش به دست «جلال طالبانی» بنیان گذاشته شد، اکنون میان دو قطب «بافل طالبانی» و «لاهور شیخ جنگی» عملاً دچار انشقاق شده است. ریشه اختلاف به انتخابات درون‌حزبی سال ۲۰۲۰ بازمی‌گردد که در آن بافل بر لاهور پیشی گرفت و هر دو در نهایت به ریاست مشترک حزب رسیدند. تقسیم قدرت هم نتوانست از درگیری‌های امنیتی و حتی تهدید به کودتای درون‌حزبی جلوگیری کند. در این چارچوب، بازداشت اخیر را نمی‌توان صرفاً یک پرونده قضایی دانست؛ بلکه نشانه‌ای از دور تازه جنگ قدرت درون اتحادیه میهنی است.
از سوی دیگر اهمیت این بازداشت زمانی آشکار می‌شود که آن را در پرتو توافق‌نامه امنیتی اسفند ۱۴۰۱ میان ایران و عراق تحلیل کنیم. طبق این توافق، بغداد و اربیل متعهد شدند گروه‌های کُرد مسلح مخالف ایران را خلع سلاح و پایگاه‌هایشان را تعطیل کنند.
لاهور شیخ جنگی که سال‌ها کنترل دستگاه‌های امنیتی و بخشی از شبکه‌های مسلح در اقلیم را در دست داشت، عملاً به نماد پیوند میان اختلافات داخلی کردستان با حضور گروه‌های مسلح غیرقانونی تبدیل شده است. بازداشت وی به‌طور غیرمستقیم می‌تواند در راستای اجرای تعهدات بغداد نسبت به تهران تفسیر شود؛ به ‌ویژه آنکه دولت عراق در اردیبهشت ‌ماه گذشته رسماً فعالیت گروه‌های معارض ایران را ممنوع اعلام کرده بود.
واقعیت آنکه حضور چهره‌هایی مثل لاهور و شبکه‌های مسلح وابسته به آن‌ها در مناطق مرزی، همواره بستر نفوذ و اقدام خرابکارانه علیه ایران بوده است. حذف تدریجی این شبکه‌ها، در راستای تضمین امنیت مرزهای غربی ایران قرار دارد. بغداد و اربیل ناگزیرند توافق امنیتی را از سطح کاغذ به میدان عمل منتقل کنند.