خروج اعتراضی پنج وزیر شیعه و تهدید «فادی مکی» وزیر مستقل شیعه به استعفا، توجه رسانه‌ها را جلب کرد. با این حال، تحلیل عمیق وقایع نشان می‌دهد این تحولات به سود مقاومت اسلامی لبنان، شامل حزب‌الله و جنبش امل تمام شد. این طرح که در ظاهر برای خلع سلاح مقاومت بود، در عمل اراده حزب‌الله را تقویت کرد و نشان‌دهنده نفوذ سیاسی آن در ساختار دولت است. نکات زیر این برتری را توضیح می‌دهد.
۱. ریشه مصوبه در تصمیمات گذشته: طرح ارتش نتیجه مصوبه ۵ آگوست ۲۰۲۵ دولت لبنان است که به ارتش مأموریت داد برنامه‌ای برای خلع سلاح حزب‌الله و حصر سلاح به دست ارتش ارائه دهد. با این حال، طرح ارائه‌شده در ۵ سپتامبر با چارچوب‌های مورد قبول حزب‌الله همخوانی دارد و محدودیت‌های عملی برای مقاومت ایجاد نمی‌کند. این نشان می‌دهد ارتش تحت فشار سیاسی مقاومت، طرحی غیرتهاجمی تنظیم کرده است.
۲. نبود جدول زمان‌بندی: براساس گزارش‌های رسانه‌ای، برنامه ارتش فاقد جدول زمان‌بندی برای خلع سلاح نهایی حزب‌الله است. این امر، عملاً اجرا را به تأخیر می‌اندازد. با توجه به انتخابات لبنان در هشت ماه آینده، فضای سیاسی و امنیتی به‌زودی به سمت رقابت‌های انتخاباتی می‌رود. «عادل نصار» و «کمال شحادة» وزرای وابسته به حزب قوات، این فقدان را نقطه ضعف اصلی طرح خواندند و رأی مثبت خود را با تحفظ اعلام کردند که نشان‌دهنده آگاهی مخالفان از فرسایشی شدن طرح است.
۳. تمرکز محدود بر جنوب رود لیتانی: طرح ارتش در چهار مرحله اجرا می‌شود که مرحله اول فقط به جنوب رود لیتانی محدود است. این منطقه، طبق قطعنامه ۱۷۰۱، از حضور نظامی حزب‌الله خالی بوده، اما مقاومت نفوذ غیررسمی قوی‌ای در آن دارد. مهلت سه‌ماهه برای این مرحله نشان می‌دهد هرگونه خلع سلاح احتمالی، محدود و کوتاه‌مدت خواهد بود و به مناطق دیگر گسترش نمی‌یابد.
۴. شروط مرتبط با اسرائیل: «پل مرقص» وزیر اطلاع‌رسانی اعلام کرد اجرای طرح به همکاری لبنان، سوریه و اسرائیل بستگی دارد، به‌ویژه توقف تجاوزات اسرائیل به خاک و آسمان لبنان. این شرط که خواسته کلیدی حزب‌الله و جنبش امل است، خلع سلاح را به اقدامات اسرائیل گره می‌زند. دولت نتانیاهو با این شروط مخالفت کرده که عملاً طرح را متوقف و نفوذ مقاومت را تقویت می‌کند.
۵. مذاکرات برای استراتژی امنیت ملی: مرقص بر ضرورت تدوین سند جامع استراتژی امنیت ملی با حضور همه طرف‌ها، از جمله حزب‌الله تأکید کرد. این مطالبه قدیمی مقاومت است که حالا در دولت مطرح شده است. حزب‌الله آماده تحویل سلاح در صورت توافق جامع و تحقق شروطش، از جمله توقف تجاوزات اسرائیل و خروج اشغالگران است.
۶. پیش‌شرط‌های ارتش: ارتش دو پیش‌شرط تعیین کرد: التزام همه طرف‌های لبنانی و تعهد طرف‌های خارجی (اسرائیل و سوریه). این شروط از درگیری داخلی یا جنگ میان ارتش و حزب‌الله جلوگیری می‌کند و رؤیای آمریکا و اسرائیل برای «جنگ داخلی» را ناکام می‌گذارد.
۷. انسجام شیعیان: فادی مکی، برخلاف انتظار مخالفان، با حزب‌الله و جنبش امل هماهنگ عمل کرده و انسجام شیعیان را حفظ کرد. این موضع، تلاش‌های حزب قوات برای ایجاد تفرقه در جامعه شیعه را ناکام گذاشت.
در نهایت می‌توان گفت وقایع ۵ سپتامبر به سود مقاومت بود، زیرا حزب‌الله اراده خود را از طریق ارتش به دولت تحمیل کرد. حمایت نبیه بری و تظاهرات هواداران مقاومت این موفقیت را تأیید کرد. در ظرف مصوبه ۵ آگوست، این تحولات قدرت سیاسی و دیپلماتیک مقاومت را نشان داد.