تیمی که در فاز هجومی یکی از پرتوان‌ترین و پرمهره‌ترین تیم‌های لیگ برتر به شمار می‌رود، در فاز دفاعی متزلزل و نگران‌کننده ظاهر شده است. در حالی که استقلال توانسته میانگین گل‌زنی نسبتاً مطلوبی به ثبت برساند، اما ضعف در خط دفاع موجب شده هم امتیازات مهمی از دست برود و هم اعتماد به نفس تیمی در لحظات کلیدی متزلزل شود.
ساپینتو در حالی به بازی با الوصل در لیگ آسیا نزدیک می‌شود که نه از اشتباه‌های فردی سهرابیان رضایت دارد و نه از آقاسی. اشتباه‌های کشنده و تمرکز پایین در دیدارهای حساس، عملاً زنگ خطر را برای تیم به صدا درآورده است. در همین میان، آنتونیو آدان که با تجربه بالا و سابقه‌اش می‌توانست پشتیبان مطمئنی باشد، با وجود چند مهار مهم، نتوانست در حد و اندازه‌های انتظارات ظاهر شود. همین مسائل کافی بود تا ساپینتو برای یافتن یک نقطه تعادل در ساختار دفاعی، حتی دست به تغییرات تاکتیکی غیرمنتظره بزند. انتقال روزبه چشمی به خط دفاع در بازی برابر استقلال خوزستان نشانه‌ای آشکار از نارضایتی او و تلاشی برای بهبود فوری شرایط بود.
با این حال امید اصلی ساپینتو به بازگشت آشورماتوف گره خورده است؛ بازیکنی که با توانایی و تجربه‌اش می‌تواند نقش لیدر خط دفاع را ایفا کند. اما پرسش مهم اینجاست آیا او به تنهایی قادر به ساماندهی و ایجاد ثبات خواهد بود یا این بحران عمیق‌تر از آن است که تنها با حضور یک مهره برطرف شود؟ خود ساپینتو هم به این موضوع واقف است به همین دلیل حتی به تغییراتی دیگر از جمله استفاده از حبیب فرعباسی در چارچوب دروازه فکر می‌کند.
این سردرگمی در ترکیب دفاعی، از یک سو ناشی از کمبود هماهنگی است و از سوی دیگر به مسائل روحی و ذهنی بازیکنان برمی‌گردد. تیمی که در فاز تهاجمی قدرتمند است، زمانی می‌تواند قهرمان شود که خط دفاعش هم دست‌کم ثبات لازم را داشته باشد. ساپینتو به خوبی می‌داند برای تیمی مانند استقلال، نمی‌توان تنها با اتکا به خط حمله، اهداف بزرگ را محقق کرد. از این رو او ناچار است با تغییر رویکرد، تمرین‌های ویژه دفاعی و شاید حتی جذب یا جایگزینی مهره‌های مطمئن‌تر، این معضل را برطرف کند.