به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایسنا سیده نرگس خاتون مجتهد نجفی، تصریح کرد: در قرآن کریم تأکید زیادی به کاشت درخت شده است و این نشان از اهمیت کاشت درختان مثمر و استفاده از میوه‌های آن به عنوان مبنع تغذیه است .
مدیرعامل مؤسسه تحقیقاتی قرآن، عترت، ثقلین و راه زندگی تصریح کرد: ما در قالب تحقیقات مختلف آیات و روایات مربوط به کاشت درخت، اهمیت درختکاری و درختان بهشتی را دسته‌بندی کرده‌ایم، به طوری‌که در قرآن کریم همواره به کاشت درختان مثمر تأکید بیشتری شده است و اصلا در سیره معصومین(ع) یک مورد در خصوص چمن یا کاشت درختان
غیرمثمر تأکید یا سفارش نیست.
مجتهدی‌نجفی به اهمیت درخت در قرآن اشاره کرد و افزود: طبق فرمایش قرآن هم در بهشت و هم در جهنم درخت هست، اما درختان بهشتی درختان مثمر و درختان جهنم درختان
غیرمثمر هستند، به طوری که در قرآن از درختی بنام زقوم که در قعر جهنم می‌روید یاد شده است و یا از گیان بد بویی بنام «ضریع» نیز که در جهنم وجود دارد نام برده شده‌است.
وی افزود: از ضریع به عنوان غذای اهل جهنم یاد شده است که خداوند در آیه 13سوره مزمل، می‌فرماید: «ان لذینا...طعاما ذا غصة و عذابا الیما» اهل جهنم وقتی غذاهای جهنم را می‌خورند احساس خوشحالی و سیری نمی‌کنند بلکه غصه‌دار می‌شوند؛ چون عذاب الیم و دردناک است.
مجتهدی ادامه داد: غذای ضریع، نه باعث چاقی آنان می‌شود و نه آنان را سیر می‌کند، چون غذا نیست بلکه آتش و عذاب است.
وی ادامه داد: ضریع از هر مردار گندیده‌ای گندیده‌تر و از هر میوه و غذای تلخی تلخ‌تر و از هر آتشی سوزانده‌تر است که اهل جهنم هر مقدار ار آن بخورند باعث سیری آنان نمی‌شود، چون آتشی بیش نیست، و در روایت است که «اگر قطره‌ای از ضریع در آب‌های دنیا ریخته شود تمام حیوانات دریایی از بوی بد آن می‌میرند».
وی ادامه داد: طعام ضریع از نظر مفسران و روایات، نوعی گیاه خاردار است که برگ ندارد و اگر خشک شود سم کشنده می‌گردد و هیچ حیوانی این گیاه را نمی‌خورد.
این محقق ادامه داد: زَقّوم نیز نام درختی است که به گفته قرآن در قعر آتش جهنم رشد می‌کند. بر این درخت میوه‌ای می‌روید که غذای جهنمیان است. در سه جای قرآن و به طور مشخص در آیه 62 سوره الصافات، در آیه 43 سوره الدخان و آیه 52 سوره الواقعه، از کلمه زقوم یا درخت زقوم استفاده شده است. میوه‌های این درخت به شکل سرهای شیاطین است که دوزخیان از آن‌ها می‌خورند و در دل آن‌ها همچون فلز گداخته قلیان می‌کند و در پی آن آب جوش می‌نوشند.
مجتهدی نجفی ادامه داد: در این سوره‌ها، قرآن در کنار برشمردن پاداش‌هایی که برای نیکوکاران در جهان آخرت و بهشت وجود دارد به پذیرایی جهنمیان با زقوم اشاره کرده و آن‌ها را به ترک گناه دعوت می‌نماید، بنابراین آن‌طور که از روایات اسلامی برداشت می‌شود، این درخت در نقطه مقابل و متضاد درخت طوبی که درختی بهشتی است، قرار دارد. از این درخت به درخت شقاوت نیز تعبیر شده است که هر شخص گناه کار به میزان شرک، گناه و قذارت باطن خود از این درخت در دل خود ریشه دارد.
وی در ادامه با اشاره به این‌که همه انبیاء الهی کشاورز بودند، شغل آنان را نشان از اهمیت کشاورزی و کاشت درخت عنوان کرد و ادامه داد: امام رضا(ع) در سفر تبعیدی به ایران در شهر نیشابور نهال بادام را کاشته است که این‌ها همه نشان از اهمیت موضوع درختکاری و کاشت درخت مثمر در جامعه است، و طبق روایات دیده نشده است که هیچ یک از انبیاء درخت غیرمثمر یا چمن بکارد، این در حالی است که درخت چنار آن زمان هم بوده است.
وی در پایان به برخی از تفاوت‌های درختان غیرمثمر و درختان مثمر یا بهشتی اشاره کرد.
نظر شما