پدر برای اینکه نان بیاورد مجبور است کشورهای بیگانه را درنوردد. او یک راننده ترانزیت است. او پدری است که حالا دیگر چرخ زندگی‌اش نمی‌چرخد چون کامیونش در کشور همسایه مصادره و خودش زندانی شده؛ به بهانه اعتیاد، قاچاق و بار غیر مجاز یا شاید به این دلیل که به مأموران رشوه نداده و خواسته همیشه روزی حلال به خانه بیاورد. او محکوم به زندان طولانی مدت شده است...
شنیده شده در حال حاضر ۲۷۲ ایرانی (به روایتی بیش از ۳۰۰ ایرانی) در ترکمنستان زندانی هستند که بیشتر آنان را تجار و راننده‌های ترانزیت تشکیل می‌دهند. فرزند سفیر اسبق ایران در ترکمنستان نیز از جمله این زندانیان است. گفته می‌شود مقامهای ترکمنی برای آزادی زندانیان ایرانی تقاضای آزادی ۴ ترکمنی را دارند که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ دستگیر شده‌اند و البته شاید تقاضاهای دیگر!

لبخند تلخ مسؤولان
صدها راننده ایرانی در زندان (کشور برادر و دوست!) ترکمنستان هستند، اما مسؤولان دیپلماسی همچنان لبخند می‌زنند. این انتقاد انبوهی از خوانندگان روزنامه قدس است که در تماس با ما بیان کرده‌اند.
نور علی بیاری، ۵۳ساله و راننده کامیون باسابقه و قدیمی ایرانی است که هشتم خرداد سال ۹۰ در سفر به ترکمنستان بازداشت شده است. بیاری در مرز اینچه برون به جرم همراه داشتن ۶ عدد قرص متادون دستگیر می‌شود و در حال حاضر دو سال و نیم است در زندان بسر می‌برد. به گفته همسر و دوستان آقای بیاری، برای وی پاپوش درست کرده‌اند و مرزبانان ترکمن برای اینکه او رشوه مورد تقاضایشان را نداده است وی را با صحنه سازی و مواد مخدر قلابی به زندان انداخته‌اند.
همسر وی به گزارشگر ما می‌گوید: وقتی شوهرم دستگیر شد سه ماه طول کشید تا سرانجام از طریق یکی از زندانیان آزاد شده از زندان ترکمنستان توانستیم خبری از او به دست آوریم. بعد از آن هم تنها ارتباطمان با همسرم به واسطه زندانیانی بود که آزاد می‌شدند و برای ما خبر می‌آوردند و کسی به فکر حل مشکل ما نبود. البته شوهرم پس از ۵ ماه در زندان محاکمه و به ۶ سال حبس محکوم شده و ما تاوان بی‌توجهی مسؤولان وزارت خارجه را می‌پردازیم.

به خانواده‌ها تنها وعده می‌دهند
خانم سمیرا صبوری آق بولوت، هموطن ترکمن زبان و اهل گنبد کاووس که برای پیگیری چرایی دستگیری همسرش به تجمع کنندگان مقابل نمایندگی وزارت خارجه در شمال و شرق در مشهد، پیوسته به گزارشگر ما می‌گوید: تا کنون چند بار با مقامهای استانداری و قوه قضاییه نشست داشته‌ایم، اما هیچ گشایشی ایجاد نشده است. مسؤولان فقط وعده می‌دهند و از عمل خبری نیست. وی می‌افزاید: همسرم چند سال بود که پیاپی به ترکمنستان می‌رفت و از آنجا پارچه و پوشاک تجارت می‌کرد، اما او را بدون هیچ توضیحی دستگیر کرده‌اند و به زندان انداخته‌اند.
به گفته خانم صبوری آق بولوت، از آن ماجرا سالها گذشته، اما هنوز حتی تفهیم اتهام نیز نشده است و به بهانه امنیتی بودن از پاسخ طفره می‌روند و در ایران هم نمی‌توانیم برای مشکلمان پاسخی بگیریم.
علی. ن یکی دیگر از اعضای خانواده‌های رانندگان زندانی و از تحصن کنندگان، به گزارشگر ما می‌گوید: برادر بزرگتر و ۵۶ ساله من بیماری دیابتی و بی‌آزاری بود که فقط به فکر امانت مردم بود ولی آنها در بار پلمب شده‌اش مواد گذاشته و در ایست بازرسی بعدی دستگیرش کردند.

زندانی شدن به دلیل بیماری!
وی می‌افزاید: برادرم ۶سر عائله دارد و سرپرست پدر و مادرم و نان آور خانواده‌مان بود، او برای تأمین سلامتی‌اش مجبور بود تحت درمان باشد و متادون و دارو مصرف کند، اما به همین گناه زندانی شد.
به گفته وی، پدر این خانواده در مرز ترکمنستان با وجود همراه داشتن مدارک پزشکی و فقط به دلیل داشتن یک بسته قرص متادون، به ۲۰ سال زندان محکوم شده و کل بار امانت مردم و نیز کامیونی که هنوز اقساطش تمام نشده را مصادره کرده‌اند.
خانم خدیجه. ب همسر راننده‌ای که دو سال است همسرش به جرم حمل مواد مخدر دستگیر شده، با بیان اینکه مسؤولان به مشکل ما رسیدگی نمی‌کنند به گزارشگر ما می‌گوید: مسؤولان سفارت ترکمنستان می‌گویند پلیس کشورشان همسرم را با ۱۲کیلو مواد مخدر گرفته و باید برای مجازات در زندان بماند.
وی می‌افزاید: همسرم اصلاً اهل مواد مخدر نبود و پلیس گذرنامه و قوه قضاییه می‌گویند باید صبر کنید تا مشکل طبق قانون ترکمنستان پیگیری و حل شود. وقتی از سفارت درخواست ملاقات کردیم گفتند می‌توانید با تماس اینترنتی از حال او خبردار شوید. وی به افزایش مشکلات معیشتی خود و سه فرزندش پس از زندانی شدن پدر آنان اشاره می‌کند و می‌گوید: هیچ امکاناتی برای گذران زندگی نداشتیم و قبل از دستگیری همسرم نیز مستأجر بودیم. اکنون به روستا آمده‌ایم و با پدر و مادرم زندگی می‌کنیم.

تلاش هیأتی برای حل مشکل
نماینده مردم چناران، طرقبه و شاندیز و عضو هیات رئیسه مجلس در این باره به گزارشگر ما می‌گوید: پس از پیگیری‌های پارلمانی با معاون وزیر خارجه، آقای قشقاوی گفتند قرار شده کارگروه و هیأتی این مشکل را به صورت خاص و خارج از نوبت بررسی و حل و فصل نماید.
دکتر محمد دهقان ‌نغندر، می‌افزاید: آنها هم در ایران زندانیانی دارند، البته من به نوع جرم و دلایل دستگیری کاری ندارم، اما طبق قولی که وزارت خارجه به مجلس داده، گفته‌اند این مشکل بزودی حل می‌شود و قرار به مبادله زندانیان هر دو کشور شده است. به گفته این عضو خانه ملت، برای حل مشکلات امنیتی باید حوصله داشت و باید کار عاقلانه باشد تا کار با ظرافتهای خاص خودش به صورت کارشناسی شده پیش برود.
دکتر دهقان خطاب به خانواده‌های زندانیان می‌گوید: گرچه این افراد طبق قانون دولت ترکمنستان دستگیر شده‌اند اما نگرانی خانواده‌ها قابل درک است، ولی ان‌شاء‌ا... بزودی مشکلشان با قولی که دولت داده و نیز همکاری مجلس به پایان خواهد رسید.

آمادگی دولت در جهت حل مشکل
وزیر امور خارجه کشورمان چند روز پیش در دیدار رسانه‌های گروهی در پایتخت معنوی ایران ضمن استقبال از توسعه مراودات خارجی خراسان رضوی با سایر کشورها، گفته بود: این وزارتخانه برای هرگونه کمک در جهت حل مشکلات هموطنانمان آمادگی دارد.
محمد جواد ظریف با بیان اینکه نمایندگی وزارت خارجه در شمال و شرق به عنوان مهمترین و بزرگترین نمایندگی در سطح کشور است، بر استفاده بیشتر و بهتر از این ظرفیت در توسعه روابط جمهوری اسلامی ایران با سایر کشورها بویژه کشورهای همسایه تأکید کرده، اما درباره دلایل دستگیری و لزوم آزادی یا استرداد اتباع ایرانی حرفی به میان نیاورده است.

خطی بر آب
همکارم آقای جعفریان نیز در ستون «خطی بر آب» نوشته است: «طی هفته گذشته بی‌اغراق بیشتر از یکصد تلفن به من در این باره شده و همه آنها هم انتظار پیگیری و پاسخگویی داشتند. متحیر مانده‌ام از برخی مراکز مدعی مردم نهاد و برخی چهره‌ها که با به زندان افتادن یک نفر، ناگهان فریاد «وا حقوق بشر»شان تمام رسانه‌های داخل و خارج را برمی‌دارد، اما اینجا در برابر بیگانه برای احقاق حق هموطنانشان تنها تماشاگرند و قدم از قدم برنمی‌دارند. این همه خانواده‌ها طی این همه سال یک مرجع برای رجوع و پاسخگویی نداشته‌اند. باری هر چه هست مسؤولان باید بپذیرند شرایط فعلی در شأن این دولت و سرزمین بزرگ و اتباعش نیست. بیش از این اجازه تحقیر ایران و ایرانی را ندهید».

خبرنگار: محمد رضایی