به گزارش قدس آنلاین دو قهرمانی در دو رویداد بین‌المللی، آن‌هم با ترکیبی جوان، بی‌شک ثمره توجه، رسیدگی و سرمایه‌گذاری اصولی روی پایه‌هاست. اصلی که رعایت آن نه فقط قهرمانی‌های امروز که موفقیت‌های آتی را نیز تضمین می‌کند.
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ورزش ایران، عدم سرمایه‌گذاری روی نیروی جوان و به‌طور کلی پایه‌هاست. مسئله‌ای که همواره در پایان دوران ستاره‌های نامدار مشکل ساز می‌شود. ستاره‌هایی که عدم آینده‌نگری باعث می‌شود جای خالی آن‌ها به شکل فاحشی به چشم بیاید و حتی دردسرساز شود. حال آنکه رسیدگی و سرمایه‌گذاری روی پایه‌ها که یک اصل مهم در ورزش حرفه‌ای است مانع از بروز چنین مشکلاتی می‌شود. مورد مهمی که رعایت آن تداوم موفقیت را به دنبال دارد و مانع از مقطعی بودن درخشش‌ها و کسب عنوان‌ها و مقام‌های مختلف می‌شود، اتفاقی که امروز در کشتی شاهد آن هستیم. ایرادهای بسیاری می‌توان از مدیریت دبیر، رفتار و گفتار او گرفت، اما از توجه خاصش به رشته‌های پایه نمی‌توان به سادگی عبور کرد. رسیدگی اصولی که نتیجه‌اش را می‌توان در ایستادن فرنگی‌کاران امید ایران در قهرمانی امیدهای جهان و قهرمانی بزرگسالان در جام جهانی آذربایجان به وضوح دید. کسب دو قهرمانی در اندک زمان کوتاه، آن‌هم توسط امیدها و تیمی بزرگسالانی که میانگین سنی آن ۲۱ سال است. ترکیبی کاملاً جوان که نه تیم دوم که صراحتاً می‌توان آن را تیم سوم کشتی فرنگی ایران خواند. تیمی که با وجود جوان بودن بر سکوی قهرمانی می‌ایستد تا ثابت کند توجه به پایه‌ها و سرمایه‌گذاری روی آن‌ها تا چه اندازه می‌تواند نتیجه‌بخش باشد، آن‌هم نه به صورت مقطعی، بلکه مداوم. استفاده از جوانان در میادین بین المللی، یعنی پایه‌سازی. یعنی عدم متکی بودن به فرد. یعنی ساختن اصولی و مهیا کردن مسیری برای تداوم موفقیت. هدفی که پرواضح است فدراسیون کشتی آن را سرلوحه کار خود قرار داده است.
جوانگرایی بی‌شک کاری پرریسک است، اما نه وقتی به طور کاملاً اصولی روی پایه‌ها سرمایه‌گذاری کنیم و با آن‌ها کار شود. مسئله‌ای که بدون شک مورد توجه فدراسیون کشتی و سرمربیان تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی بوده که امروز شاهد قهرمانی بزرگسالانی در جام جهانی هستیم که میانگین سنی آن‌ها به ۲۱ سال می‌رسد. یعنی ترکیبی جدید که سرمربی تیم ملی با اطمینان به آمادگی آنها، بی‌هیچ ترسی ریسک میدان دادن به آنان را می‌پذیرد و نتیجه‌اش را نیز با بالا بردن جام قهرمانی می‌گیرد. موفقیتی که می‌تواند الگویی برای سایر رشته‌ها و همچنین فدراسیون‌های ورزشی باشد. رشته‌های مختلفی که موفقیت‌های قابل توجهی با تک‌ستاره‌های خود کسب می‌کنند، اما هرگز فکری برای فردای بازنشستگی این مهره‌های تأثیرگذار ندارند و با پایان دوران آن‌ها با افتی فاحش مواجه می‌شوند و کاسه چه‌کنم، چه‌کنم به دست می‌گیرند، چراکه همواره به تک‌ستاره‌های خود متکی بودند و بار موفقیت‌ها و حتی قهرمانی‌هایشان را تنها یکی، دو بازیکن به دوش کشیده‌اند، درست برخلاف کشتی که امروز به خوبی ثابت کرد در اندیشه تدارک یک تیم است. تیمی بی‌نیاز از ستاره‌ها که بتوان روی تک‌تک نفرات آن حساب کرد. تیمی که نه فقط امروز، بلکه در آینده نیز بتواند حرف‌های زیادی برای گفتن در مسیر قهرمانی داشته باشد.
جوانانی که در قهرمانی امیدهای جهان و جام جهانی رنگرز و کشتی فرنگی ایران را سربلند کردند، همان جوانانی هستند که در رده‌های پایه آنطور که باید پرورش یافتند تا امروز این‌چنین با افتخار جام قهرمانی بالای سر ببرند و این موفقیت را بی‌شک می‌توانند در رویدادهای مهمی، چون المپیک نیز تکرار کنند اگر فدراسیون همچنان به سرمایه‌گذاری، توجه و رسیدگی به پایه‌ها توجهی خاص و ویژه داشته باشد.