روزنامه شرق در واکنش به قتل دانشجوی دانشگاه تهران نوشت: تصویر روز فارغ‌التحصیلی با کلاه‌هایی که به هوا پرتاب می‌شوند، آن چیزی بود که دانشجویان زیادی ندیدند. امیرمحمد خالقی، دانشجوی ۱۹ساله‌ای بود که از استانی دور به دانشگاه تهران آمد و در یک شب زمستان توسط سارقان با ضربات چاقو جانش را از دست داد. او تنها قربانی ناامنی در محدوده دانشگاه‌ها و خوابگاه‌ها نیست؛ پیش از او نیز دانشجویان دیگری جان و مال خود را از دست داده‌اند و هنوز وضعیت مناطق پرخطر تغییر نکرده است.
چند وقت پیش در گزارشی درباره خوابگاه‌های دانشگاه تهران، به فرسودگی و قدیمی‌بودن ساختمان‌هایش اشاره شد. این دانشگاه که حدود ۹۰ سال قدمت دارد، به نوسازی یا تعمیرات آن رسیدگی نشده است. برخی کلاس‌ها در دانشکده‌های جدید در مناطق دیگر تهران برگزار می‌شوند، اما ساختمان‌های واقع در خیابان انقلاب همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرند و فرسودگی آنها جان دانشجویان را تهدید می‌کند. دانشجویان قبلاً از ناامنی در کوی دانشگاه تهران هشدار داده بودند، اما همچنان دزدی‌ها و تهدیدات ادامه دارد. همچنین، نبود پارکینگ اختصاصی و تهدیدات سلاح در محدوده گیشا مشکلات دیگری هستند.
در دانشگاه علامه طباطبایی نیز پس از حادثه دانشگاه تهران، کیوسک‌های نگهبانی و ابزار نظارتی نصب شد، اما مشکلات همچنان پابرجاست. دانشجویان از مشکلات دسترسی به دانشگاه‌ها و کمبود وسایل حمل‌ونقل عمومی شکایت دارند. یکی از دانشجویان می‌گوید در زمان‌های پیک، تاکسی‌ها به سختی در دسترس هستند و حتی تهدید می‌شوند که در روزهای برفی و بارانی کار نمی‌کنند. این شرایط باعث ایجاد احساس خطر برای دانشجویان می‌شود.
در دانشگاه علوم‌تحقیقات نیز مشکل دسترسی و خرابی اتوبوس‌ها وجود دارد. در حادثه دی‌ماه ۱۳۹۷ که منجر به کشته شدن ۱۰ نفر شد، فرسودگی اتوبوس‌ها و نبود گاردریل مورد توجه قرار گرفت. این مشکلات در دانشگاه‌های دیگر نیز وجود دارند، چرا که سرویس‌های رفت و آمد اغلب فرسوده‌اند و گاهی در میانه راه خراب می‌شوند. تصادف‌های متعدد در دانشگاه‌ها و خرابی اتوبوس‌ها از جمله مشکلاتی هستند که دانشجویان با آنها مواجهند.
در نهایت، بسیاری از دانشگاه‌ها که در مناطق پرخطر ساخته شده‌اند، دسترسی و شرایط مناسبی برای دانشجویان فراهم نمی‌کنند. این دانشگاه‌ها با وجود دریافت شهریه‌های بالا و افزایش سالانه آن، نتواسته‌اند مشکلات اساسی خود را حل کنند و جان دانشجویان را در خطر قرار داده‌اند. بی‌توجهی به تأمین امکانات و ابزارهایی که ضریب ایمنی را بالا می‌برد، در دانشگاه‌ها همچنان مشهود است.
نظر شما