این فیلم برنده نخل طلای جشنواره کن با استقبال گسترده منتقدان و رسانه‌های معتبر جهانی روبه‌رو شده است. این کمدی-درام عاشقانه که داستان ازدواج یک کارگر جنسی با پسر یک الیگارش روس را روایت می‌کند، از سوی منتقدان جهانی به دلیل بازی‌های قوی، کارگردانی ماهرانه و نقد اجتماعی تیزبینانه‌اش مورد تحسین قرار گرفته است.
منتقدان با دادن امتیاز بالایی به جدیدترین ساخته این فیلمساز آمریکایی، آنورا را یک درام عاشقانه پیشتاز توصیف کردند که با اجرای بی‌پروای «مایکی مدیسون» (بازیگر اصلی فیلم) و داستان‌گویی شگفت‌انگیز «شان بیکر» (کارگردان فیلم) شور و حرارت خاصی پیدا کرده است.
پیتر دبروژ، منتقد ورایتی این فیلم را به «الماس تراش‌نخورده جشنواره کن» توصیف کرده و آن را فیلمی سرحال با طنزی نفس‌گیر خوانده بود. او بازی مایکی مدیسون را ستایش کرده و فیلم را ترکیبی از نقد اجتماعی درباره پول، طبقه و قدرت می‌بیند.
دیوید الریچ، منتقد ایندی‌وایر هم «آنورا» را کمدی طبقاتی بامزه اما غم‌انگیز توصیف می‌کند که هرچند شاید عمق عاطفی برخی آثار قبلی بیکر را نداشته باشد اما با شخصیت‌پردازی قوی و همبستگی طبقاتی، مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
به باور تارا برادی، منتقد آیریش تایمز، بیکر با این فیلم، مسیر کمدی رمانتیک را به شکلی محتاطانه و در عین حال جسورانه بازسازی کرده و نقدهای تندی درباره پول و قدرت را در آن گنجانده است.
* نقد طبقاتی با زبان کمدی
«آنورا» ترکیبی از طنز، احساسات و واقعیت‌های تلخ زندگی مدرن است که با سوار شدن بر عنصر سرگرم‌کنندگی، تلاش می کند مفاهم عمیقی را بیان کند. در این فیلم مایکی مدیسون در نقش «آنورا» بازی چشمگیری دارد و ترکیبی از آسیب‌پذیری و جسارت را به نمایش می‌گذارد، بازی چندلایه او در خلق فضاهایی پرانرژی یا دراماتیک هم تماشایی است.
«آنورا» نه‌تنها یک کمدی رمانتیک سرگرم‌کننده است بلکه نقدی به مادی‌گرایی، نابرابری طبقاتی و پوچی لذت‌گرایی مدرن را ارائه می‌دهد.
در این فیلم شخصیت اصلی، آنی (با بازی مایکی مدیسون) یک کارگر جنسی آمریکایی است که با ایوان، پسر جوان و بی‌مسئولیت یک الیگارش روس، وارد رابطه و سپس ازدواجی ناگهانی می‌شود. وقتی خانواده ثروتمند ایوان از این ازدواج باخبر می‌شوند، گروهی از افراد را برای لغو ازدواج و کنترل اوضاع می‌فرستند.
این شخصیت‌های روس به‌عنوان افرادی پرنفوذ، خشن و گاه مضحک به تصویر کشیده شده‌اند که می‌تواند به تفسیرهای سیاسی منجر شود در حالیکه اینطور نیست و فیلمساز از کلیشه شناخته‌شده الیگارش‌های روس (ثروتمندان قدرتمندی که با روش‌های غیرمتعارف کسب ثروت می‌کنند) استفاده می‌کند و این کلیشه در سینمای غرب رایج است ولی با این حال به نظر نمی‌رسد هدف بیکر انتقاد مستقیم از دولت یا ملت روسیه باشد بلکه او بیشتر به نقد طبقه ثروتمند و بی‌اخلاق (صرف‌نظر از ملیت) می پردازد.
محور اصلی داستان«آنورا» تضاد میان آنی (یک کارگر جنسی از طبقه پایین) و خانواده ثروتمند ایوان است در واقع شخصیت‌های روس بیشتر به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد این نقد طبقاتی عمل می‌کنند. پیتر دبروژ در ورایتی اشاره می‌کند که شخصیت‌های روس در فیلم به شکلی اغراق‌شده و کمدی‌وار طراحی شده‌اند اما این را بخشی از سبک بیکر در به تصویر کشیدن آدم‌های غیرعادی می‌داند، نه یک موضع‌گیری سیاسی.
به بیان دیگر بیکر در این فیلم مانند آثار قبلی‌اش، بیشتر به مسائل انسانی و طبقاتی در بستر آمریکا پرداخته است و استفاده از شخصیت‌های روس بیشتر به‌عنوان یک ابزار روایی و طنزآمیز برای پیشبرد داستان و نقد نابرابری اجتماعی بهره می برد تا اهداف سیاسی.
«آنورا» یکی از فیلم های پرافتخار سال از نظر کسب جوایز جهانی بوده است و علاوه بر گرفتن نخل طلا کن، از سوی انجمن منتقدان لس‌آنجلس به‌عنوان بهترین فیلم سال ۲۰۲۴ انتخاب شده و در گلدن گلوب ۲۰۲۵ نیز نامزد پنج جایزه شده است، در آخرین رقابت هم در اسکار۲۰۲۵ با گرفتن مجسمه طلایی در بخش های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین فیلمنامه اصلی و بهترین تدوین، دست پر به خانه رفت تا جایگاه ویژه خود را در میان آثار سینمایی سال تثبیت کند.
نظر شما