روزنامه جام‌جم طی یک گزارش به تمجید از فصل هفتم سریال «پایتخت» پرداخت و نوشت: این سریال با تمام فراز و فرودهای تولیدش، توانست بار دیگر خود را به عنوان یکی از مهم‌ترین سریال‌های تلویزیونی در ایران مطرح کند. سریالی که به نظر بسیاری از اهالی فرهنگ، نه‌فقط یک محصول سرگرم‌کننده، بلکه یک پدیده اجتماعی و فرهنگی است. این فصل از پایتخت توانسته ترکیب موفقی از روایت‌پردازی، شخصیت‌پردازی، و بازتاب واقعیت‌های زندگی طبقه متوسط ایران را ارائه دهد.
از نگاه جمعی از نویسندگان، روزنامه‌نگاران و فعالان فرهنگی، موفقیت پایتخت در این است که خانواده‌ای خلق کرده که مخاطب ایرانی در آن خود را بازمی‌شناسد. شخصیت‌های این خانواده با وجود تمام اغراق‌ها و ویژگی‌های نمایشی‌شان، به‌شدت واقعی‌اند و نماینده اقشار گوناگون جامعه‌اند. این خانواده، همچون یک «ملتی کوچک»، تعارض‌ها، عاطفه‌ها، جاه‌طلبی‌ها و ساده‌دلی‌های مردم ایران را بازتاب می‌دهد.
طنز پایتخت، از جنس طنازی سهل‌گیرانه نیست. این طنز، واجد نقد فرهنگی است و بار اجتماعی دارد. در این فصل، طنز نه فقط برای خنداندن بلکه برای اندیشیدن به کار رفته‌است؛ از تقابل فرهنگ‌ها تا نقد مناسبات خانوادگی، از ساده‌لوحی عمومی تا سوءتفاهم‌های تاریخی و فرهنگی.
پایتخت، برخلاف بسیاری از آثار طنز تلویزیونی، به سادگی از کنار پیچیدگی‌های روانی و اجتماعی عبور نمی‌کند. در دل موقعیت‌های طنز، همدلی، خشونت پنهان، امید، ناکامی و رؤیاهای بربادرفته را به تصویر می‌کشد. و این ترکیب، همان چیزی است که طنز ایرانی در بهترین حالت خود باید باشد.
از نظر ساختاری، نویسنده فصل هفتم توانسته با هوشمندی، شخصیت‌ها را در موقعیت‌هایی تازه قرار دهد، به‌ویژه در مواجهه با سرزمین و فرهنگی متفاوت (تاجیکستان)، و از دل این موقعیت‌ها، موقعیت‌های تازه طنز و درام استخراج کند. سفر، در پایتخت فقط جابه‌جایی جغرافیایی نیست؛ بلکه استعاره‌ای از تحول شخصیت‌هاست.
پایتخت ۷ اثبات کرد که هنوز می‌توان در تلویزیون ملی، سریالی ساخت که نه‌تنها سرگرم‌کننده و عامه‌پسند باشد، بلکه تفکر، نقد، و بازتابی از واقعیت زندگی امروز ایرانیان را هم در خود داشته باشد. این مجموعه، باز هم ثابت کرد که یک خانواده معمولی می‌تواند آیینه یک ملت باشد.
نظر شما