به گزارش قدس خراسان، هفت سالی است که طرحی زیر نظر سازمان بهزیستی برای توانبخشی و کاریابی به نام پشتیبانی شغلی در حال اجراست. این طرح در این سالها افراد زیادی را با وجود معلولیتهایی که داشتند، به سر کار برده و توانسته جایگاه آنها را در آن موقعیتهای شغلی تثبیت کند. متأسفانه خبردار شدیم از امسال به این طرح بودجهای اختصاص پیدا نکرده و سازمان بهزیستی یک طرح موازی را بدون توجه به تجربیات و دستاوردهای طرح پیشین راه انداخته و به آن بودجهای را اختصاص داده است.
برای اطلاع بیشتر از این موضوع، به سراغ ناصر الفاظی، مؤسس مرکز پشتیبانی شغلی توانگران و مدیر یکی از سه مرکز پشتیبانی شغلی در مشهد رفتیم. او که خود را «خیر اشتغال» میداند و تاکنون برای اشتغال معلولان بهزیستی به صورت رایگان فعالیت کرده است، گفت: از سال ۸۶ مرکز کاریابی توانگران را دارم و به صورت رایگان بهدنبال شغل برای افراد دارای معلولیت بودیم. هفت سال پیش با الگوگیری از کاری که در سوئد انجام شده و طرحی را که بومیسازی آن صورت گرفته بود، به شکل آزمایشی آغاز کردیم. پنج سال پیش به دلیل اینکه نتایجمان از نظر بهرهوری و ماندگاری افراد در شغل قابل قبول بود، این طرح از حالت آزمایشی خارج شد. پیش از اجرای این طرح، کارفرماها پس از مدتی با کوچکترین بهانهای افراد معلول را اخراج میکردند و آنها کارشان را از دست میدادند؛ اما در این روش، ما تا دو سال افراد را از نظر شغلی پشتیبانی میکنیم و مجوز مرکز ما نیز با عنوان «مرکز پشتیبانی شغلی» است.
الفاظی با بیان اینکه ۲۰ مرکز در کل کشور و سه مرکز در مشهد وجود دارند که مشغول به فعالیت هستند، خاطرنشان کرد: دولت امسال بودجه مرکز ما و دو مرکز دیگری را که در مشهد مشغول به فعالیت هستند، قطع کرد و ردیف بودجهای برای ما تعریف نکرده است. این موضوع برای ما شوکهکننده بود و نشاندهنده بیاهمیتی آن برای دولتاست. ما این موضوع را از سازمان بهزیستی پیگیری کردیم و به ما گفتند «بودجهای به شما تعلق نگرفته و اکنون ۴۰ درصد کمتر از بودجه سال گذشته به شما میدهیم تا با اخراج نیمی از نیروهایتان بتوانید مرکز را بچرخانید».
مؤسس مرکز پشتیبانی شغلی توانگران متذکر شد: ما در مرکزمان چهار مربی شغلی، یک مدیر فنی، یک نیروی اداری و یک راننده داریم و با این تعداد نیرو سالانه بهطور میانگین برای ۴۰ نفر از افراد دارای معلولیتهای مختلف جسمانی که به ما معرفی میشدند، شغل پیدا کردهایم و بهصورت دائم مشغول بهکار هستند. بهگونهای که اگر اکنون به مرکز ما بیایید، آمارهای سالانه ما مشخص است که دقیقاً این افراد در حال حاضر مشغول چه کاری هستند. همه اینها ناشی از برکات طرحی بود که بهصورت قاعدهمند پیگیری شده است.
او که خودش کارشناسارشد مشاوره شغلی است، با اشاره به اینکه همه کسانی که در مرکز ما کار میکنند، دارای تحصیلات دانشگاهی هستند و ما بهصورت اصولی کار میکنیم، افزود: در مرکز ما کارشناسارشد روانشناسی بالینی، کارشناس مددکاری و کارشناسارشد مدیریت مشغول کار هستند.
الفاظی ادامه داد: بودجهای که پیش از این به ما میدادند، تأمینکننده اجاره مرکز و حقوق پرسنلمان مطابق با قانون کار بود؛ اما به ما گفتهاند امسال ۴۰ درصد بودجه کمتر از سال پیش را بهصورت موقت میدهیم و این در حالی است که مخارج ما نسبت به سال گذشته ۴۰ درصد افزایش پیدا کرده است. چون ردیف بودجهای به ما اختصاص ندادهاند، میخواهند بهطور کلی ما را از چرخه خارج کنند و عملاً با این روش مراکز ما بسته میشوند.
مؤسس مرکز پشتیبانی شغلی توانگران درباره علت این اتفاق گفت: ما پیش از این زیرمجموعه معاونت توانبخشی بهزیستی بودیم؛ اما از سال گذشته تمام مشکلات از جایی شروع شد که گفتند باید زیرمجموعه مرکز مشارکتهای مردمی و توسعه ظرفیتهای اجتماعی باشید و همه این مسائل تحت تأثیر این تغییرات رخ داد؛ چرا که تمرکز این مرکز روی پرداخت وام و دادن آمار و گزارش است. در حالی که ما پیش از این توانبخشی شغلی انجام میدادیم و کسی را که خجالت میکشید از منزلش بیرون بیاید، به یک انسان توانمند تبدیل کردیم که اکنون سوار اتوبوس میشود و به محل کارش میرود.
او با بیان اینکه من دلم از این میسوزد که چرا با وجود این نتایج خوب حاصل شده، بهزیستی میخواهد این کار را منحل کند و یک طرح موازی با کار ما بهنام «تسهیلگران شغلی» ایجاد کرده است، اظهار کرد: این طرح را امسال راه انداختهاند تا کاری را که ما انجام میدهیم، در یک دوره فشرده هشت ماهه به افراد آموزش دهند و آن را به یک کار نمایشی تقلیل دادهاند. مشکل این است برای این کار که تازه راه افتاده، ردیف بودجه تعریف کردهاند؛ اما برای ما بودجهای در نظر نگرفتهاند.
الفاظی ادامه داد: طرح تسهیلگران شغلی را بهصورت کاملاً مبهم وارد کردند و نمیگذاشتند اطلاعاتی از آن به بیرون درز کند. پس از آنکه آموزش تسهیلگران آغاز شد و در این زمینه تبلیغات کردند و برای آموزش این افراد هزینه هنگفتی انجام دادند، متوجه شدیم وظایفی که برای یک تسهیلگر تعریف کردهاند، چهار برابر توان یک انسان عادی است و به آنها گفتهاند حقوق قانون کار میدهند و بیمهشان را هم از طرف یکی از این مراکز مثبت زندگی رد میکنند.
مؤسس مرکز پشتیبانی شغلی توانگران متذکر شد: چرا با تغییر یک معاون در سازمان بهزیستی، تجربه هفت ساله یک طرح را کلاً کنار میگذارند و طرحی را با الگوبرداری غلط از طرح قبلی ایجاد میکنند؟ مسئولان فعلی به دنبال انجام کار نمایشی هستند و نمیخواهند کار اصولی انجام دهند.
او با اشاره به اینکه قرار است با مسئولان مراکز دیگر در کشور به تهران برویم و برای این موضوع با معاونت مربوط مذاکراتی داشته باشیم، گفت: به نظر من با این وضعیت، ادامه کار ممکن نیست؛ زیرا این طرح را از کاری که در کشور سوئد انجام شده بود، الگو گرفتیم و آن را بومیسازی کردیم؛ اما اکنون با این کار میخواهند آن را آنقدر کوچک کنند که یک کاریکاتور از این کار هم نخواهد بود.
الفاظی با بیان اینکه ۲۰ مرکز در کل کشور و سه مرکز در مشهد وجود دارند که مشغول به فعالیت هستند، خاطرنشان کرد: دولت امسال بودجه مرکز ما و دو مرکز دیگری را که در مشهد مشغول به فعالیت هستند، قطع کرد و ردیف بودجهای برای ما تعریف نکرده است. این موضوع برای ما شوکهکننده بود و نشاندهنده بیاهمیتی آن برای دولتاست. ما این موضوع را از سازمان بهزیستی پیگیری کردیم و به ما گفتند «بودجهای به شما تعلق نگرفته و اکنون ۴۰ درصد کمتر از بودجه سال گذشته به شما میدهیم تا با اخراج نیمی از نیروهایتان بتوانید مرکز را بچرخانید».
مؤسس مرکز پشتیبانی شغلی توانگران متذکر شد: ما در مرکزمان چهار مربی شغلی، یک مدیر فنی، یک نیروی اداری و یک راننده داریم و با این تعداد نیرو سالانه بهطور میانگین برای ۴۰ نفر از افراد دارای معلولیتهای مختلف جسمانی که به ما معرفی میشدند، شغل پیدا کردهایم و بهصورت دائم مشغول بهکار هستند. بهگونهای که اگر اکنون به مرکز ما بیایید، آمارهای سالانه ما مشخص است که دقیقاً این افراد در حال حاضر مشغول چه کاری هستند. همه اینها ناشی از برکات طرحی بود که بهصورت قاعدهمند پیگیری شده است.
او که خودش کارشناسارشد مشاوره شغلی است، با اشاره به اینکه همه کسانی که در مرکز ما کار میکنند، دارای تحصیلات دانشگاهی هستند و ما بهصورت اصولی کار میکنیم، افزود: در مرکز ما کارشناسارشد روانشناسی بالینی، کارشناس مددکاری و کارشناسارشد مدیریت مشغول کار هستند.
الفاظی ادامه داد: بودجهای که پیش از این به ما میدادند، تأمینکننده اجاره مرکز و حقوق پرسنلمان مطابق با قانون کار بود؛ اما به ما گفتهاند امسال ۴۰ درصد بودجه کمتر از سال پیش را بهصورت موقت میدهیم و این در حالی است که مخارج ما نسبت به سال گذشته ۴۰ درصد افزایش پیدا کرده است. چون ردیف بودجهای به ما اختصاص ندادهاند، میخواهند بهطور کلی ما را از چرخه خارج کنند و عملاً با این روش مراکز ما بسته میشوند.
مؤسس مرکز پشتیبانی شغلی توانگران درباره علت این اتفاق گفت: ما پیش از این زیرمجموعه معاونت توانبخشی بهزیستی بودیم؛ اما از سال گذشته تمام مشکلات از جایی شروع شد که گفتند باید زیرمجموعه مرکز مشارکتهای مردمی و توسعه ظرفیتهای اجتماعی باشید و همه این مسائل تحت تأثیر این تغییرات رخ داد؛ چرا که تمرکز این مرکز روی پرداخت وام و دادن آمار و گزارش است. در حالی که ما پیش از این توانبخشی شغلی انجام میدادیم و کسی را که خجالت میکشید از منزلش بیرون بیاید، به یک انسان توانمند تبدیل کردیم که اکنون سوار اتوبوس میشود و به محل کارش میرود.
او با بیان اینکه من دلم از این میسوزد که چرا با وجود این نتایج خوب حاصل شده، بهزیستی میخواهد این کار را منحل کند و یک طرح موازی با کار ما بهنام «تسهیلگران شغلی» ایجاد کرده است، اظهار کرد: این طرح را امسال راه انداختهاند تا کاری را که ما انجام میدهیم، در یک دوره فشرده هشت ماهه به افراد آموزش دهند و آن را به یک کار نمایشی تقلیل دادهاند. مشکل این است برای این کار که تازه راه افتاده، ردیف بودجه تعریف کردهاند؛ اما برای ما بودجهای در نظر نگرفتهاند.
الفاظی ادامه داد: طرح تسهیلگران شغلی را بهصورت کاملاً مبهم وارد کردند و نمیگذاشتند اطلاعاتی از آن به بیرون درز کند. پس از آنکه آموزش تسهیلگران آغاز شد و در این زمینه تبلیغات کردند و برای آموزش این افراد هزینه هنگفتی انجام دادند، متوجه شدیم وظایفی که برای یک تسهیلگر تعریف کردهاند، چهار برابر توان یک انسان عادی است و به آنها گفتهاند حقوق قانون کار میدهند و بیمهشان را هم از طرف یکی از این مراکز مثبت زندگی رد میکنند.
مؤسس مرکز پشتیبانی شغلی توانگران متذکر شد: چرا با تغییر یک معاون در سازمان بهزیستی، تجربه هفت ساله یک طرح را کلاً کنار میگذارند و طرحی را با الگوبرداری غلط از طرح قبلی ایجاد میکنند؟ مسئولان فعلی به دنبال انجام کار نمایشی هستند و نمیخواهند کار اصولی انجام دهند.
او با اشاره به اینکه قرار است با مسئولان مراکز دیگر در کشور به تهران برویم و برای این موضوع با معاونت مربوط مذاکراتی داشته باشیم، گفت: به نظر من با این وضعیت، ادامه کار ممکن نیست؛ زیرا این طرح را از کاری که در کشور سوئد انجام شده بود، الگو گرفتیم و آن را بومیسازی کردیم؛ اما اکنون با این کار میخواهند آن را آنقدر کوچک کنند که یک کاریکاتور از این کار هم نخواهد بود.
نظر شما