مدیر مؤسسه نور رضوان با انتقاد از بودجه‌های بی‌اثر فرهنگی از نگاه کاربردی به حفظ قرآن در تربیت نسل آینده می‌گوید.

اگر بودجه‌ها قرآن‌محور شود آینده روشن‌تر است
زمان مطالعه: ۵ دقیقه

به گزارش قدس خراسان، حفظ قرآن یک زمینه مهم برای انس با کلام وحی، تدبر در آیات و بهره‌گیری از معارف قرآنی در عمل است. در این بیان، تجربه‌های بسیاری از فعالان قرآنی نهفته است که لذت رسیدن به این مفهوم، آن‌ها را به گسترش این معارف تشویق می‌کند تا افراد زیادی را از اقیانوس ناب و زلال معارف الهی بهره‌مند کنند.

اسماء بانژاد، مدیرعامل مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نور رضوان سبزوار هم از همان کسانی محسوب می‌شود که با همین دغدغه، مؤسسه قرآنی را در سبزوار تأسیس کرده است. او که متولد سال ۱۳۶۸ است، کارشناسی‌ارشد روان‌شناسی دارد و چند سالی است در آموزش و پرورش در سمت معاون پرورشی مدارس خدمت می‌کند، درباره انگیزه‌اش از تأسیس مؤسسه قرآنی می‌گوید: فعالیت‌های قرآنی که داشتم، تأثیرات زیادی بر روند اخلاقی و زندگی من گذاشت. به همین دلیل خیلی دوست داشتم این را به دیگر افراد انتقال دهم. وقتی دیدم هر چه به دیگران می‌گویم، فایده‌ای ندارد، به این فکر افتادم تجربه‌ای را که عملی انجام دادم و کسب کردم، با تأسیس مؤسسه قرآنی انتشار دهم و الحمدلله با این کار به هدفم نزدیک شدم؛ چرا که مربیان مؤسسه این بازخورد مثبت را در رفتار و اخلاق قرآن‌آموزان پس از گذشت مدتی از فعالیت قرآنی مشاهده می‌کنند و واقعاً از این موضوع خوشحال هستم.
بانژاد با بیان اینکه از سال ۹۰ فعالیت‌های قرآنی‌ام را آغاز کردم؛ اما این فعالیت‌ها سازماندهی نشده و در قالب مؤسسه نبود، می‌افزاید: سال ۱۴۰۰ تصمیم گرفتم فعالیت‌ها را به شکل قانونی در قالب یک مؤسسه دربیاورم و شاگردانی را که در جاهای مختلف داشتم، به شکل منسجم در یک مؤسسه دور هم جمع کنم.

حافظانی از ۳/۵ تا بالای ۶۰ سال
مدیرعامل مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نور رضوان سبزوار درباره زمینه کاری این مؤسسه بیان می‌کند: حوزه تخصصی ما بحث حفظ قرآن در تمامی سنین است و اکنون ۳۰۰ حافظ قرآن داریم که به‌صورت حضوری در حال حفظ قرآن هستند. آموزش مفاهیم قرآنی، روخوانی، روان‌خوانی و صوت و لحن را هم در کنار یکدیگر پیش می‌بریم.
او یادآور می‌شود: کوچک‌ترین حافظ قرآن مؤسسه ما یک دختر سه و نیم ساله است که جزء ۳۰ قرآن را حفظ کرده و بزرگ‌ترین حافظ قرآن مؤسسه‌مان هم یک بانوی بازنشسته فرهنگی است که بالای ۶۰ سال سن دارد و حافظ کل قرآن است.
بانژاد با بیان اینکه از شهرستان‌های ششتمد، جوین، جغتای، خوشاب و داورزن هم برای آموزش قرآن به مؤسسه ما مراجعه می‌کنند، متذکر می‌شود: چون من تنها ممتحن برای آزمون‌های حفظ عمومی قرآن در این شهرستان‌ها هستم و برای این موضوع به این شهرها می‌روم، استقبال خوب مردم از حفظ قرآن را شاهدم.
مدیرعامل مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نور رضوان سبزوار از برگزاری کلاس‌های مجازی در بیشتر رشته‌های قرآنی در این مؤسسه خبر می‌دهد و می‌افزاید: در این کلاس‌ها ۱۰۰ قرآن‌آموز مجازی داریم که از سایر شهرهای کشور حضور دارند. این روند با قرآن‌آموزانی از شاهرود شروع شد و ادامه پیدا کرد. ما اصلاً تبلیغاتی در فضای مجازی نداشتیم. هر تبلیغی که صورت گرفته، دهان به دهان بوده و شاگردان ما از سبزوار به شاهرود رفتند و آنجا مؤسسه ما را تبلیغ کردند.

با این اجاره‌های بالای مکان، نمی‌توان ادامه داد
او درباره چگونگی آغاز به کار مؤسسه خود می‌گوید: مؤسسه ما مربی نداشت و ۶ ماه تنها در حوزه تربیت مربی کار کردم و پس از آن مربی‌ها را به استادان مشهد، قم و تهران وصل کردم تا آموزش‌ها را از آن طریق ادامه دهند؛ یعنی همه تلاشم این بوده که مؤسسه را خودگردان اداره کنم و بار مجموعه روی دوش کسی نباشد؛ اما با این اجاره‌هایی که صاحبان ملک از ما می‌گیرند، نمی‌توان ادامه داد.
بانژاد ادامه می‌دهد: همیشه وقتی اجاره مکان مؤسسه تمام می‌شود و به دنبال تمدید آن هستیم، آن‌قدر مسئله سخت می‌شود که می‌گویم «دیگر ادامه نمی‌دهم»؛ اما همسرم اجازه این کار را نمی‌دهد و می‌گوید: «با این کار زحمات خانواده‌ها و بچه‌ها هدر می‌رود».
مدیرعامل مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نور رضوان سبزوار خاطرنشان می‌کند: برای مکان آموزش با مساجد و حوزه علمیه تعامل داشته‌ام؛ اما چون در کلاس‌های ما نونهالان زیر هفت سال زیاد هستند و بچه‌ها کمی سر و صدا می‌کنند، به همین خاطر مسئولان آنجا اصلاً با ما همکاری نکردند و این موضوع موجب سرخوردگی ما شده است.
او می‌افزاید: با این همکاری‌ها مشکل ما در زمینه مکان حل نمی‌شود؛ چون مسجد یک مکان عمومی است و کلاس‌های ما با زمان اذان تداخل پیدا می‌کنند. همچنین ما کلاس‌های جدا از هم می‌خواهیم در حالی که مسجد، تنها برای برگزاری محافل انس با قرآن مناسب است.

مسئولان باید همه بودجه‌ها را به حفظ قرآن اختصاص دهند
بانژاد در ادامه درباره نتیجه تجربه‌های خود در زمینه کار فرهنگی اظهار می‌کند: با توجه به اینکه چند سالی است کار پرورشی در مدارس انجام می‌دهم و برای فعالیت‌های قرآنی میان مردم هستم، به این نتیجه رسیده‌ام که کارهای فرهنگی که بودجه‌های کلانی را به آن‌ها اختصاص می‌دهند و در نهایت خروجی آن‌ها چند عکس و فیلم بوده، بی‌ثمر است. به‌ نظرم حفظ قرآن مهم‌ترین کاری است که مسئولان باید همه بودجه‌ها را به آن اختصاص دهند؛ زیرا با وجود اینکه دیربازده است؛ اما ریشه آن مانند یک نهال در زمین سفت و محکم می‌شود. فکر می‌کنم اگر این بودجه‌های کلان فرهنگی به این سمت هدایت شوند، تأثیر آن چندین برابر کارهای کلیشه‌ای خواهد بود که هیچ نتیجه‌ای هم ندارند.
مدیرعامل مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نور رضوان سبزوار درباره اثرگذاری حفظ قرآن در کودکان و نوجوانان تصریح می‌کند: من به‌عنوان معاون پرورشی در هر مدرسه‌ای که می‌روم، در زنگ‌های تفریح با دانش‌آموزان حفظ قرآن کار می‌کنم. این دانش‌آموزان پنج سال با من هستند و پس از آن خودشان یک کنشگر و مطالبه‌گر می‌شوند. برخی از پسران که شاگردم بودند، اکنون که به ۱۸ سالگی رسیده‌اند، مدرس قرآن شده‌اند و تیپ شخصیتی آن‌ها با بچه‌هایی که در کلاس‌های قرآن شرکت نکرده‌اند، خیلی متفاوت است. اینکه رهبر معظم انقلاب فرموده‌اند: «والله مکرر اتفاق افتاده که با خودم فکر کرده‌ام و گفته‌ام که اگر ممکن باشد، هرچه دارم، بدهم و حفظ قرآن را بگیرم»، من علت این تأکید ایشان را به‌صورت عملی دیده‌ام و می‌دانم حفظ قرآن چقدر ارزشمند است و چه برکاتی دارد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • مدیر سایت مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظرات پس از تأیید منتشر می‌شود.
captcha