روزنامه همشهری درمورد مسیر ترقی هادی حجازی‌فر در سینما نوشت: هادی حجازی‌فر در ۹ سال بعد از نخستین حضورش در سینما، به یکی از چهره‌های شاخص بازیگری ایران تبدیل شده است. او در این مدت در پروژه‌های متنوع سینمایی، تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی نقش‌آفرینی کرده و در همه عرصه‌های ممکن خود را بازتعریف کرده است. آثار او در این دوره، با هر معیاری، ممتاز بوده‌اند.
او در یک پروژه فیلم-سریال تلویزیونی که در ابعاد مختلف موفقیت کسب کرد، هم به‌عنوان بازیگر و هم کارگردان حضور داشت. در فیلمی روشنفکرانه با زبان بومی به کارگردانی یک ستاره دهه ۷۰، نقش محوری ایفا کرد. بازی در دو فیلم بحث‌برانگیز درباره تاریخ انقلاب، بر شهرتش افزود. او دبیر جشنواره عروسکی بود، در پربیننده‌ترین تریلر شبکه نمایش خانگی نقش‌آفرینی کرد و در یک کمدی سطح بالا، در کنار کمدین‌ها جایگاه خود را تثبیت کرد.
حجازی‌فر ۱۰ سال پیش تنها یک علاقه‌مند ناشناخته بود که برای دیدن فیلم‌های جشنواره، با هویت عکاسی وارد برج میلاد می‌شد. اما در این یک دهه، همچون سرگئی بوبکا، اسطوره پرش با نیزه، اوج‌گیری خیره‌کننده‌ای در بازیگری ایران داشت. او از یک نقش تا نامی پرتکرار در فهرست‌های انتخاب بازیگران نقش‌های اصلی پیش رفت.
روش موفقیت او می‌تواند سرفصل یک دوره آموزشی باشد. در این دوره می‌توان به هنرجویان توصیه کرد که موفقیت در بازیگری تنها به استعداد، پشتکار یا دانش وابسته نیست، بلکه قرار گرفتن در زمان و مکان مناسب نیز اهمیت دارد؛ اتفاقی که سهم هنرمند در ایجاد آن ناچیز است.
انتخاب حجازی‌فر برای بازی در نقش احمد متوسلیان، حاصل آشنایی با یکی از عوامل فیلم بود. پیش از این انتخاب، امکان چندانی برای ورود به سطح بالای سینمای ایران نداشت. اگر این فرصت به شخص دیگری داده می‌شد، شاید مسیر سینمای ایران نیز تغییر می‌کرد. البته موفقیت پایدار او تنها به این شانس وابسته نبود، بلکه نتیجه سال‌ها پرورش استعدادش در تماشاخانه‌های خوی و تهران بود. اما شانس بی‌رحم است و از میان صدها نفر تنها یک نفر را برمی‌گزیند. حجازی‌فر، همانند بسیاری از بزرگان سینما، از چشمه جوشان تئاتر ایران سیراب شده است.
برخلاف ستارگان سینما که مسیر شهرت را به تدریج از طریق ورزش یا نقش‌های کم‌اهمیت آغاز می‌کنند، بازیگران تئاتری یکباره استعداد خود را اثبات می‌کنند. همچون انتظامی و نصیریان که در "گاو" و "هالو" هنر خود را نشان دادند، حجازی‌فر نیز در سینما، بدون طی کردن مسیر متعارف، درخشید.
او در انتخاب‌های خود نیز هوشمندانه عمل کرده است. با سریالی مانند "پا در هوایی چون داریوش" تمایز یافت، با فیلم نیکی کریمی تفاوت کارش را نشان داد و در سریال برادران محمودی به محبوبیت رسید. برخلاف ستارگان سینما که به هر پیشنهادی پاسخ مثبت می‌دهند، بازیگران تئاتری به دنبال نقش‌هایی هستند که سویه تازه‌ای از هنرشان را ارائه دهد.
او همچنین این توانایی را دارد که نقش مناسب خود را بسازد، امکانی که تئاتر به او داده است. هنرمندان قدیم سال‌ها روی خود کار می‌کردند تا اتفاق بزرگ بیرون از آنها رخ دهد. شاید مهم‌ترین پیام حجازی‌فر به علاقه‌مندان بازیگری این باشد که هیچ تلاش صادقانه‌ای برای ارتقای توانایی‌های فردی بی‌پاسخ نمی‌ماند، حتی اگر این تلاش در صحنه نمایش‌های دبیرستانی یک شهرستان دورافتاده باشد.
نظر شما